Zatrzymane w kadrze – Król, prezydent i pięć ostrych laseczek

#1. Artysta Salvador Dali przebrany za Świętego Mikołaja, 1961 rok.

#2. Chłopiec patrzy na zniszczony pomnik Pawlika Morozowa w Moskwie, 1991 rok.

Według oficjalnej (rządowej) wersji młodziutki Pawlik (Paweł Trofimowicz) Morozow był organizatorem pierwszego oddziału pionierskiego we wsi za Uralem. Rzekomo dobrowolnie i z wielkim zapałem, pomagał on komunistom w organizowaniu kołchozu i skupie zboża.
Przypadkowo dowiadując się o spisku kułaków, do którego należał także jego ojciec i dziadek „postąpił słusznie” i zadenuncjował członków swojej rodziny.
Z tego powodu dziadek – kułak miał zabić Pawlika i jego młodszego brata. Wersja ta była wykorzystywana propagandowo w okresie tzw. walki z kułactwem i forsowania kolektywizacji na początku lat 30. XX wieku. Celem stalinowskiej propagandy było propagowanie postawy donosicielstwa i niszczenie więzi rodzinnych. Idolizacja Pawlika (wiersze, pomniki, wzmianki w literaturze radzieckiej) miała oznaczać, że nowy sowiecki człowiek, w każdym wieku, nawet tak młody, zawsze stawia dobro państwa sowieckiego nad więziami społecznymi i rodzinnymi.

#3. Paryżanie kupują ser, 1938 rok.

#4. Aleje Jerozolimskie w Warszawie, Polska, zima stulecia, 1979 rok. Fot. Jan Morek.

#5. Spotkanie nad Łabą, 27 kwietnia 1945 rok.

Spotkanie nad Łabą (ang. Elba Day) to pierwsze spotkanie podczas II wojny światowej, pomiędzy wojskami amerykańskimi (nacierającymi od zachodu) oraz radzieckimi (atakującymi od wschodu), do którego doszło 25 kwietnia 1945 roku w okolicach niemieckiego miasta Torgau nad rzeką Łaba. W rezultacie spotkania wojsk alianckich, resztki sił Wehrmachtu zostały rozbite na dwie części – północną i południową. Zainscenizowane fotografie wykonano 2 dni później, 27 kwietnia 1945 roku. Od tego momentu wojna w Europie trwała już zaledwie kilkanaście dni.

#6. Benazir Bhutto (po prawej) i prezydent Ghulam Ishaq Khan podczas odgrywania hymnu narodowego przed złożeniem przysięgi i objęciem stanowiska premiera przez 35-letnią polityk. Bhutto była pierwszą kobietą w Pakistanie pełniącą tę funkcję. Fotografia wykonana 2 grudnia 1988 roku.

#7. Premiera filmu „A Hard Day’s Night” w London Pavilion, 1964 rok.

#8. Georges Remi (aka Hergé, twórca Tintina) i Andy Warhol. Warhol, który był wielkim fanem komiksów, wykonał cztery portrety Hergé'a z okazji zbliżającej się 50. rocznicy pierwszego wydania Tintina, 1977 rok.

#9. Fotografia przedstawiająca Scotta Kelly'ego „przelatującego” przez Międzynarodową Stację Kosmiczną w kostiumie goryla w 2016 roku.

Mark i jego identyczny brat bliźniak Scott Kelly byli astronautami i pracowali dla NASA podczas misji kosmicznych. To właśnie Mark wysłał bratu na Międzynarodową Stację Kosmiczną zapakowany próżniowo kostium goryla, tłumacząc, że „goryla w kosmosie to jeszcze nie było...”.
Scott postanowił dodać nieco pikanterii temu dowcipowi. W tajemnicy przed innymi członkami załogi przebrał się w strój goryla i diablo wystraszył brytyjskiego astronautę, Tima Peake'a.

#10. Cameron Diaz, 1994 rok.

#11. Zniszczony dziób węglowca „SS Storstad” po zderzeniu z transatlantyckim liniowcem „SS Empress of Ireland” w dolnym biegu rzeki Św. Wawrzyńca, 29 maja 1914 rok.

RMS Empress of Ireland był brytyjskim liniowcem oceanicznym, który zatonął w pobliżu ujścia rzeki Świętego Wawrzyńca w Kanadzie w wyniku zderzenia w gęstej mgle z norweskim SS Storstad we wczesnych godzinach porannych 29 maja 1914 roku.
Na pokładzie RMS Empress of Ireland było 1057 pasażerów i 420 członków załogi. Statek wypłynął z Quebecu 28 maja o godzinie 16:30. Wkrótce na rzece Świętego Wawrzyńca zapanowała gęsta mgła. W środku nocy, w odległości około 6 mil morskich, dostrzeżono światła pozycyjne innego statku, znajdującego się na kursie kolizyjnym. Po chwili mgła ponownie zasnuła rzekę i obie jednostki straciły się z pola widzenia. Kapitan liniowca kazał zatrzymać jednostkę i nadać sygnał dźwiękowy, na który odpowiedział przepisowo węglowiec SS Storstad.
Według obserwacji kapitana i członków załogi RMS Empress of Ireland statki miały się minąć, ale po chwili, ku przerażeniu wszystkich na pokładzie, wyłonił się z mgły kadłub węglowca, idącego pełną prędkością wprost na liniowiec.
O 1:55 nad ranem SS Storstad wbił się 5 metrów w głąb prawej burty brytyjskiej jednostki, po czym wycofał się, a przez wielkie otwory zaczęła się wlewać woda.
Chociaż RMS Empress of Ireland był wyposażony w wodoszczelne grodzie, (w następstwie katastrofy Titanica dwa lata wcześniej) i przewoził więcej niż wystarczającą liczbę łodzi ratunkowych dla wszystkich na pokładzie, dla większości pasażerów i członków załogi nie było szans na ratunek. Z powodu błyskawicznego zalania maszynowni grodzi nie zdążono zamknąć na czas, opuszczono jedynie 6 szalup ratunkowych. Liniowiec zatonął w zaledwie 14 minut. Spośród 1477 osób na pokładzie 1012 zginęło. Zatonięcie RMS Empress of Ireland było najtragiczniejszą katastrofą morską w historii Kanady w czasie pokoju

#12. Bill Harley i Arthur Davidson, 1924 rok.

#13. Jane Russell rysuje portret Marilyn Monroe za kulisami filmu „Mężczyźni wolą blondynki”, 1953 rok.

#14. Nelson Mandela, książę Karol i Spice Girls, 1997 rok.

#15. Sprzęt elektroniczny w sklepie Pewex, 1988 rok.

Popularne „Pewexy”, czyli Przedsiębiorstwa Eksportu Wewnętrznego powstały w 1972 roku w wyniku przekształcenia sklepów dewizowych banku PeKaO. W sklepach tych można było kupić za praktycznie wszystkie waluty wymienialne towary zarówno importowane, jak i krajowe, niedostępne lub trudno dostępne na polskim rynku. Celem powstania państwowych pewexów był skup walut od obywateli PRL, w zamian za tzw. towary luksusowe.
Do 1990 roku nie akceptowano polskich złotówek, tylko waluty zagraniczne albo bony towarowe. W 1991 roku złoty stał się już jedynym środkiem płatniczym.
W nowym ustroju pewexy przestały mieć rację bytu. W 1995 roku zadłużenie przedsiębiorstwa sięgnęło 183 mln zł. W 1996 roku miała miejsce ugoda bankowa. Przedsiębiorstwo zostało przekształcone w spółkę, a część wierzytelności zamieniono na akcje. Głównym akcjonariuszem Pewexu została francuska firma Concorde Investissement.
Marka na dobre zniknęła z polskiego rynku w 2003 roku.
W 2013 została reaktywowana przez... Monster Media Group :)

W poprzednim odcinku

Źródła: 1, 2, 3