7 możliwych przyczyn, dlaczego jak dotąd jedyni kosmici to my sami

Prawie wszyscy lubimy od czasu do czasu myśleć, że jesteśmy jedyni w swoim rodzaju. Jeśli przełożyć to na nieco większą skalę - również jedyni w kosmosie. Hipoteza rzadkiej Ziemi zakłada, że sami stanowimy wyjątkowo mało prawdopodobny zbieg okoliczności. Innymi słowy, zamiast dziwić się, że nie spotkaliśmy jeszcze innych form życia, powinniśmy dziwić się, że sami w ogóle żyjemy. Małe prawdopodobieństwo zajścia niezbędnych okoliczności i ogrom Wszechświata sprawiają, że jakakolwiek inna cywilizacja znajduje się zapewne nie bliżej niż tysiące lat świetlnych od nas, co mocno utrudnia nawiązanie kontaktu.

#2. Wąskie gardło Gai

Wszystkie hipotezy związane z (nie)obecnością kosmitów sprowadzają się do próby rozwiązania paradoksu Fermiego - znalezienia wyjaśnienia, dlaczego pomimo ogromnego prawdopodobieństwa występowania cywilizacji pozaziemskich nie natknęliśmy się na żadne ich ślady. „Wąskie gardło Gai” (Gaian Bottleneck) to hipoteza, która sugeruje, że kosmici istnieli, jednak nie przetrwali. Nie zdołali odpowiednio szybko dostosować się do warunków panujących w swoich częściach kosmosu i zniknęli wkrótce po pojawieniu się.

#3. Wielki Ignor

Zazwyczaj dziwimy się, że kosmici nie nawiązali jeszcze z nami kontaktu, ale rzadko zastanawiamy się, dlaczego właściwie mieliby to zrobić… Kolejna z teorii tłumaczących brak „porozumienia” sugeruje, że znacznie bardziej rozwinięte cywilizacje nie mają żadnego interesu w kontaktowaniu się z prymitywami, za jakich na ich tle musimy niewątpliwie uchodzić. Z kolei cywilizacje mniej rozwinięte lub podobnie rozwinięte do naszej nie dysponują technologią lub umiejętnościami pozwalającymi na wysłanie i odebranie zrozumiałych sygnałów.

#4. Głową w mur

Zdrowo się odżywiamy, unikamy niepotrzebnego ryzyka, dbamy o środowisko naturalne i uważamy na konsekwencje własnego działania? No nie. Ani na indywidualną skalę, ani tym bardziej masową. I być może to właśnie powód, dla którego nie udało nam się natknąć na kosmitów. „Wewnętrzny błąd programu”, według hipotezy Wielkiego Filtra, prowadziłby do tego, że coraz bardziej zaawansowane cywilizacje nieuchronnie prowadzą do własnej zagłady. Po osiągnięciu odpowiedniego pułapu dochodzą do ściany, nieokreślonej bariery, której pokonanie jest niezwykle trudne (jeśli w ogóle możliwe) i kończy się porażką.

#5. Szukamy nie tego, co trzeba

Wizerunek potencjalnego kosmity zdążył dość mocno wryć się w ludzką świadomość - wątpliwa zasługa popkultury. Wielkie gały, wydłużona czaszka, ale mimo wszystko zbliżone do ludzkich kończyny i wyprostowana postawa. Jedyna wątpliwość, to czy będzie bardziej zielony czy niebieski. Tymczasem kolejna z hipotez próbujących tłumaczyć, dlaczego nie odkryliśmy jeszcze śladów kosmitów, głosi, że wszyscy jesteśmy w błędzie - a kosmici to nie żadne przypominające nas potworki z masy organicznej, tylko np. maszyny lub programy, mające całkowicie gdzieś wodę czy węgiel. To oznacza, że nasłuchiwanie sygnałów radiowych to droga absolutnie donikąd.

#6. Jesteśmy przed czasem

A jeżeli cała kosmiczna impreza dopiero ma się zacząć? Nikt nie lubi osób, które mocno się spóźniają, ale prawdopodobnie jeszcze gorsi są ci, którzy przychodzą przed czasem. I jeden z naukowców, dr Peter Behroozi z Uniwersytetu w Arizonie, wysnuł przypuszczenie, że czas największej zabawy jeszcze przed nami. Ziemia to zaś produkt co najwyżej przedwczesny. Według Behrooziego ostatnia gwiazda wypali się za jakieś 100 bilionów lat, a dotychczas istnieje zaledwie 8% planet, które się przez ten czas narodzą.

#7. To się nazywa szukanie?

Szukamy, słuchamy, skanujemy przestrzeń kosmiczną, a niektórzy nawet rozglądają się na ulicy, by sprawdzić, czy przypadkiem nie mija ich jakiś obcy. W rzeczywistości jednak to wszystko, co robimy, to tylko ślizganie się po powierzchni. Zdążyliśmy przeskanować w poszukiwaniu sygnałów pochodzenia pozaziemskiego przestrzeń w promieniu zaledwie 40 tys. lat świetlnych od naszej planety. To nawet nie połowa naszej własnej galaktyki. Tymczasem do granicy Widzialnego Wszechświata mamy dobre 46 miliardów (!) lat świetlnych w każdym kierunku. Obrazując to nieco inaczej, w kwestii badania Wszechświata zdążyliśmy zaledwie podrapać się po własnym tyłku…

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5