Uczestniczę ja od pewnego czasu w grupie wsparcia dla opiekunów osób niepełnosprawnych. Różne sytuacje - niepełnosprawne dzieci małe i duże, starzy rodzice, małżonkowie (to akurat ja). Wszyscy z przynajmniej kilkuletnim "stażem". Albo i kilkudziesięcioletnim.
W grupie jest około dziesięciu osób. Z czego facetów jest 1 (słownie: jeden). Czyli znowu ja.
Można też inaczej liczyć, bo tak naprawdę chodzi o rodziny. Dwie kobiety mają normalną rodzinę czyli jest mąż czy partner, który, powiedzmy, pracuje. OK
Czyli proporcje to 7:3.

Nie oceniam nikogo, nie mi to osądzać, ale o co tu chodzi?

Może jesteś kobietą?
Sorry, że kulturalnie, ale bez wódki nie umiem

Że mężczyźni częściej ulegają wypadkom

:kashpir
Na wszelki wypadek skonsultowałem z żoną. Wygląda na to, że jednak nie.

A może kobiety częściej potrzebują wsparcia? Względnie mają mniej oporów, by go szukać?

:WathgurthTeż tak pomyślałem.
Sam bym nie nawet o tym nie myślał jeszcze z rok temu (o tej grupie), ale zdarzyło się parę rzeczy, które jednak zaczęły przekraczać odporność nawet takiego nieczułego gruboskórca jak ja.

Darwinizm. Facetowi łatwiej zrobić inne dziecko, więc nie inwestuje zasobów w niepełnosprawne. Szczególnie, że niepełnosprawne ma mniejsze szanse przekazania dalej genów. Do tego instynktowne unikanie potencjalnego współsprawcy wad genetycznych (jednej z możliwych przyczyn niepełnosprawności), czyli matki dziecka. Można potępiać w czambuł, ale milionów lat ewolucji i instynktu nie oszuka się cienką warstewką cywilizacji i moralności.

faceci się raczej nie opiekują, taki myk? czy czegoś bardziej przebiegłego szukamy?

:seginire mądrego to i przyjemnie posłuchać

Nie. Zastanawiam się tylko, gdzie się podziali (ze zrozumiałych względów bezpośrednio zainteresowanych nie wypytuję), kiedy się raczej od nich nie wymaga bezpośredniego zaangażowania, a głównie wsparcia (no, finansowego też). Może bardziej solidniejszego niż zazwyczaj, ale bez przesady...

:SegiNire
Coś w tym jest, ale tu chodzi też o ludzi po np. wypadku. Kiedy się już zainwestowało naprawdę dużo.
Poza tym pozostaje jeszcze te 30%. Durnie? Czy genetycznie pokrzywieni?
W zasadzie siebie nie powinienem liczyć, bo akurat potomków mam zdrowych i wygląda, że dobrze zainwestowanych. Z punktu widzenia przenośnika genów

Wydaje mi się, że mężczyźni są chyba słabsi psychicznie i zwyczajnie uciekają od "problemu". Czy to od dziecka niepełnosprawnego, czy od partnerki po wypadku/chorobie, czy nawet rodzica. Oczywiście nie wszyscy, ale zdecydowana większość.
Nie wiem jak to wygląda u opiekunów osób dorosłych, ale np w ośrodku, w którym rehabilituję moje dziecko, większość dzieci ma tylko mamę, bo tatuś poszedł w długą.

- psychologiczna pułapka utopionych kosztów?A prawda jest taka, że nie dokłada się dobrych pieniędzy do złych pieniędzy. Skoro potomek uległ wypadkowi, to może był za wolny, za mało sprawny, za mało przewidujący i inwestowanie w niego do tej pory było błędem. System (ewolucja) promuje w takiej sytuacji wyprodukowanie kolejnego egzemplarza. Przetrwało procentowo więcej osobników tak postępujących. A te 30% to ci, którzy inwestowali dalej w słabsze potomstwo...no i to miało szczęście/zdrowe rodzeństwo. To nie jest tak, że jedna strategia ewolucyjna ma 100% skuteczności, a druga - 0%. :bemypenguin - to nie jest słaba psychika, tylko optymalizacja strategii przekazania genów.

:SegiNireTo może jednak skała tarpejska? Biologicznie rzecz ujmując, to byłaby odruchowa, ale optymalna reakcja. Plus ewentualnie jeszcze coup de grace w starszym wieku.W związku z tym pytanie - dlaczego tak się nie dzieje, a przynajmniej ogromnie rzadko?
Poważnie - jeżeli przywołujesz uwarunkowania psychologiczne, to już wykraczamy poza czysto ewolucyjne kwestie. Ot, choćby kwestia alimentów. I tak i tak trzeba swoje potomstwo utrzymywać.
Oczywiście teoretycznie. Przynajmniej tu i teraz.

:seginire czyli mam rozumieć, że jak mój mąż da girę, bo mamy niepełnosprawne dziecko, to mam uznać, że ewolucja mu tak kazała i nawet się nie wqrwić? Sorry, ale nie idę na to.

:seginire O boże, psychoewo i to w wersji pop. Psychologia ewolucyjna jest krytkowana również przez biologów ewolucyjnych i jest pełno w niej dowodzenia kołowego. Ostatnio fajną krytykę czytałem u PZ Meyersa.Zamiast milionów lat ewolucji proponuję tysiące lat kultury. Dziewczyny uczy się że mają się opiekować chorymi, chłopców że mają dawać sobie radę i wstyd prosić o pomoc.

:BMP
a Ty wiesz ile siły woli potrzeba, żeby rodzine porzucić?

:wisz-nu mam nadzieję, że to żart

:wisz-nu nie, ale wiem ile siły woli potrzeba, żeby nie porzucić Golfa III

- naleciałość cywilizacyjna + system prawny w jakimś zakresie jednak działają.
:bemypenguin - nikt Ci się nie broni zdenerwować. Staram się wyjaśnić, a nie usprawiedliwić czy tym bardziej oceniać. Po prostu mówię, jak jest
:fiol78 - to też ma znaczenie. Gdybym jednak miał powiedzieć, co jest silniejsze, to stawiam jednak na te miliony lat ewolucji.

:bemypenguin Wygrała dyskusję wątkiem pobocznym przez K.O

Strzelam kilka prostych wytłumaczeń, co nie znaczy, że mam jakieś badania na poparcie, ale wydaje mi się, że statystycznie dałoby się wykazać - takie mam przynajmniej obserwacje:
- kobiety są silniej związane emocjonalnie
- faceci mają większą niechęć do rutyny
- faceci mają nastawienie typu 'rozwiąż problem', a tkwienie w sytuacji, w której z góry wiadomo że problem nie jest do załatwienia budzi frustrację
- stereotyp ewolucyjny: kobieta ma dbać o ognisko domowe i opiekować się rodziną, facet ma zapewnić przetrwanie. To wcale nie musi mieć poparcia biologów ewolucyjnych, ale jeśli ludzie w to wierzą, to taką tez wywierają presję społeczną
- ten punkt będzie już wydumany - zakładam, że nie ma altruistów, ludzie robią dobrze innym dla nagrody jaką jest satysfakcja: 'jaki jestem zajebisty bo pomogłem'. Z tego i wcześniejszych punktów wynika mi, że dla kobiet nagroda w postaci 'relacji z kimś' a w szczególności 'relacji z podopiecznym' jest wyżej ceniona, facet bardziej się ucieszy, jeśli jego pomoc wywoła konkretny efekt.

Poza tym "to jest złożony problem, na który wpływa wiele czynników" oraz "to zależy"

:gogosiek zasadniczo tak, ale...
:BMP
ale widzisz, tu sie mylisz - zarówno w przypadku porzucenia rodziny i pozbycia sie golfa trzeba wykonać pewien wysiłek. Jednorazowo trudniejszy od prawie dowolnego jednorazowego wysiłku który trzebaby wykonać pozostając w relacji z chorą osobą, czy golfem.
(żeby nie być gołosłownym, dam przyklad finansowy: wymiana pompy wody jest tańsza od wymiany samochodu, wymiana chłodnicy jest tańsza od wymiany samochodu, wymiana uszczelki pod głowicą jest tańsza od wymiany samochodu, itp...)

W dodatku zauważ, że w przypadku porzucenia rodziny trzeba sie liczyc też z ostracyzmem społecznym.

Tak więc, nie sądzę, żeby było mnie stać na taki hart ducha i podjęcie wyzwania, jakim byłoby porzucenie...

Aha, w przypadku posiadania golfa to na ostracyzm sie narażam posiadając go dalej

Nie będę się tutaj certolić i napiszę wprost - w takich trudnych sytuacjach mężczyźni najzwyczajniej dają nogę, ponieważ są bardziej leniwi, bardziej nieodpowiedzialni, bardziej wygodniccy, bardziej się wolą bawić i wydawać swoje pieniążki na swoje przygody, i wygodnickie życie niż kobiety.

A zwalanie wszystkiego na ewolucje, przekazywanie genów czy na jakieś wg nich wyższe cele jest po prostu żałosnym usprawiedliwieniem swoich nikczemnych postępowań względem własnego chorego dziecka i matki jego dziecka czy np. rodziców.

Całe szczęście, że nie wszyscy panowie opuszczają w nieszczęściu swoich członków rodziny i z wielką wrażliwością wspomagają swoje partnerki.

pytanie czy faceci nie opiekuja sie osobami niepelnosprawnymi czy nie uczestnicza po prostu w grupach wsparcia dla takich osob?

a to, ze kobiety czesciej sie opiekuja, jakos mnie nie dziwi. przez tysiace lat powstawania naszej kultury to kobiety zajmowaly sie dziecmi, starcami i ogolnie domem a facet zdobywal pozywienie. do tego kobiety sa bardziej empatyczne. po prostu roznimy sie wbrew temu co niektorzy proboja nam ostatnio wmawiac i rozpatrywanie kto jest silniejszy/slabszy nie ma sensu. kazdy na innym polu wykazuje sie odwaga lub jej brakiem.

:kombinator83
Tylko gwoli uściślenia - na 10 osób 7 to SAMOTNE kobiety. I jeden facet z chorą żoną.
Być może te, które nie są samotne, nie potrzebują grup wsparcia. Może.

:empatyczna widzisz jakie te samolubne geny sa sprytne? Są przyczyną każdej ludzkiej aktywności, a jak przychodzi co do czego, to wszyscy sobie myślą, że geny sa niewinne, bo sa takie malutkie, nieszkodliwe, a wszystko to tylko niedojrzałość facetow...To chyba jakis ogólnogenowy spisek, bo w koncu takie myslenie to tez jest spowodowane przez geny

ps.
"bardziej leniwi, bardziej nieodpowiedzialni, bardziej wygodniccy, (...) Całe szczęście, że nie wszyscy panowie opuszczają w nieszczęściu swoich członków rodziny i z wielką wrażliwością wspomagają swoje partnerki."

no, tak sobie myślę, że ja to chyba bym został, bo jestem zbyt leniwy na układanie zycia od poczatku, szukanie sobie nowego mieszkania, innej kobiety, pewnie jeszcze w innym mieście, wiec tez innej pracy...
e, za dużo to wymaga myślenia, kombinowania, roboty... Komu by sie chciało...

:empatyczna a skąd pomysł, że argument ewolucyjny jest wyższym celem? Moim zdaniem jest dokładnie odwrotnie, to Ty zakładasz, że ludzie powinni kierować się wyższymi wartościami (odpowiedzialność, współczucie itd.) podczas gdy ewolucjoniści twierdzą, że człowiek też zwierze, statystycznie zachowuje się jak każdy inny stwór.
O kukułce podrzucającej jaja nie powiesz, że zachowuje się nikczemnie. Jasne, że zwykle zakładamy, że człowiekiem kieruje coś więcej niż mechanizm czysto biologicznyy, ale hmm... możliwe, że to tylko pobożne życzenia (tak przynajmniej twierdzą redukcjoniści).

Z teorią ewolucji może i bym się zgodziła, gdybyśmy o królikach rozmawiali, a nie o (przynajmniej w teorii) homo sapiens sapiens.
Panowie, którzy ewolucyjnie opuszczają partnerkę z dzieckiem niepelnosprawnym może i mają geny samca, ale nie mają jaj.
Co nie znaczy, że nie łączy się to w jakiś sposób z korzyścią dla opuszczonej. Przynajmniej nie ma koło siebie niepotrzebnej kreatury. I może zainwestować w związek z facetem z prawdziwymi atrybutami.

Lata temu, na turnusie rehabilitacyjnym, znakomita większość dzieci była pod opieką matek, sporo było rodzin i jeden ojciec, od którego to żona odeszła po urodzeniu niepelnosprawnej córki. Miałam okazję poznać babkę, bo przyjechała do córki w "odwiedziny", na jedno popołudnie. Motylkowa egoistka jak, nie przymierzając, ewolucyjni peter panowie.

:empatyczna - jak ci faceci tacy źli, to zostań feminazilesbijką albo co :oiko, od królików nas odróżnia pewnie z jeden procent genów i parę tysięcy lat cywilizacji. Czym to jest wobec potęgi natury i ewolucji...