Czytam i czytam i oczom nie wierzę, że nikt nie wrzucił Kubusia Puchatka i Chatki Puchatka A. A. Milnego.

Ech, wymieniłbym kilka tytułów od siebie...
Ale straciłem nadzieję po tym, jak dowiedziałem się że gimby mają do opracowania Miecz Przeznaczenia i nikt i tak tego nie czyta.

Tak sobie przypominam moje ulubione książki z tamtych lat...

- "Tajemnicza wyspa" Verne
- "Tapatiki" - Tomaszewska (lubiłam motywy technologiczno - Sci-Fi)
- "Klub włóczykijów" Niziurski
- "Cudowna Podróż" - Lagerlof
- Trylogia...
- Przygody Tomka Sawyera i Hucka Finna

Chyba jakaś książka z cyklu o Ambrożym Nosku bo pamiętam że zaśmiewałam się z jakiegoś gadającego psa...

Jakieś baśnie polskie, opowiadania z dzikiego zachodu...

wszystko Ożogowskiej
I cała Lucyna Legut

A ja się przychylam do zdania, że przymus czytania zniechęca.

Większość z tych lektur, o których tu mowa, przeczytałem. Jako dziecko. I świetnie się bawiłem. Czy bawiłbym się równie świetnie, gdybym musiał je czytać? Nie wiem. Na pewno źle bym się bawił, gdyby ktoś mnie zmuszał do czytania czegokolwiek Pratchetta (to doceniam, ale dopiero teraz), "Pippi Langstrumpf" czy Puchatka. Nie, nie, i jeszcze raz nie.

A co można zrobić? Można dla odmiany założyć, że skoro z jednej strony mamy dzieciaki 6-9 lat, a z drugiej nauczyciela, to od nauczyciela wymagamy jednak znacznie większej wiedzy. W zakresie przeczytania, powiedzmy, 150 wskazanych książek. Dzieciom się daje tę listę, podzieloną jakoś na grupy, z założeniem, że każdy ma przeczytać ileś książek z każdej grupy, ale bez dalszego wskazywania, które. Nauczyciel ma tak poprowadzić lekcję, żeby nikt się nie nudził. Może na przykład dziecko wychodzi do odpowiedzi i zamiast ględzić, co autor (zdaniem nauczyciela) miał na myśli lub streszczać książkę, ćwiczyłby sztukę zachęcania innych do jej przeczytania? W ten sposób dzieciaki nakręcałyby się wzajemnie, bo żaden dorosły nie wymyśli argumentu przemawiającego za daną książką, który trafi do 6- czy 7-latka tak dobrze, jak argument wymyślony przez rówieśnika, który to przeczytał.

"Ty, a wiesz, jakie tam mieli świetne wakacje na wsi?" -- to brzmi bardziej zachęcająco, niż "Perypetie ucznia szóstej klasy, który swoimi pomysłami ściąga sobie na głowę mnóstwo problemów". To o "Głowie na tranzystorach" Ożogowskiej.

Dzieci kapitana Granta

hm.

Skoro dla najmłodszych najmłodszych, to po pierwsze trochę komiksów, by zainteresować dzieciarnię czytaniem w ogóle (Asterix i Obelix albo Kajko i Kokosz, Thorgal, Hugo i tak dalej).

Może jeszcze seria Chmielewskiej o tej dwójce dzieci z detektywistycznym zacięciem by przeszła.

Dawno byłem dzieckiem i już nie pamiętam tytułów, które czytałem w trzeciej klasie...

:mathoff
Nie jestem przekonany, by komiksy były dobrym źródłem wiedzy dla najmłodszych. Być może zachętą do czytania, ale jako lektury...niespecjalnie sobie wyobrażam.

:Tynf
Taki na przykład Maus jako lektura do liceum jest po prostu idealny.

:tynf może być zachętą do zapoznania się z historią opowiedzianą w komiksie z innych źródeł, Asterix i Obelix rozbudzili moją pasję do okresu Rzymskiej dominacji i pochłonąłem już dziesiątki książek na ten temat.

:maciek_cherokee bo szukałes przepisu na miksturę druida