Pakistan, jakiego nie znamy. 7 ciekawostek z tego wyjątkowego kraju

Swoją niepodległość Pakistan uzyskał w 1947 roku – rzekomo dokładnie dzień przed tym, jak niepodległość (również po ustąpieniu Wielkiej Brytanii) odzyskały Indie. To jeszcze jeden z elementów trwającego od lat konfliktu pomiędzy Indiami a Pakistanem. Warto wiedzieć, że nie zawsze tak było – bo życie na obecnym terenie kraju rozkwitało już ok. 4 tys. lat p.n.e. Istniała tu cywilizacja doliny Indusu, na której ślady archeologowie natknęli się zarówno w całym Pakistanie, jak też w północno–zachodnich Indiach oraz we wschodnim Afganistanie.

#2. Zróżnicowany jak Pakistan

Obecnie Pakistan jest krajem pod wieloma względami bardzo różnorodnym. Z niemal 200 milionami obywateli (6. na świecie) zajmuje powierzchnię 803 tys. km kw., dwa i pół raza większą niż Polska. W największym mieście Pakistanu i zarazem 5. największym na świecie, Karaczi, żyje niemal 15 mln osób. Pakistan był pierwszym oficjalnie muzułmańskim krajem świata, jednak jego język urzędowy – urdu – zna najwyżej 7% społeczeństwa. Większość Pakistańczyków posługuje się drugim z oficjalnych języków, angielskim. Dzisiaj Pakistan jest jedynym muzułmańskim krajem będącym w posiadaniu broni atomowej.

#3. Od morza po góry

Także pod względem ukształtowania terenu Pakistan jest mocno zróżnicowany, sięgając Morza Arabskiego na południowym zachodzie i Karakorum na północno–wschodniej granicy. To drugi najwyższy na Ziemi łańcuch górski, wysokością ustępujący jedynie Himalajom, ciągnący się na pograniczach Pakistanu, Indii oraz Chin. W Pakistanie znajduje się 40 spośród 50 najwyższych szczytów świata oraz trzy największe na Ziemi lodowce poza strefami polarnymi.

#4. Długowieczność?

Średnia długość życia pakistańskich mężczyzn wynosi około 65 lat, pakistańskich kobiet – 67. Liczby te różnią się nieco w zależności od opracowania, niemniej jednak w każdym zestawieniu Pakistan plasuje się pod tym względem dość daleko, w okolicach 130. miejsca na świecie. Jest jednak pewien wyjątek – Dolina Hunza w Kaszmirze zasilana wodą z topniejących lodowców. Mieszkańcy Doliny dożywają przeciętnie dziewięćdziesiątki, co być może uzasadnia nazywanie tutejszej wody „fontanną życia”. A może po prostu spektakularne widoki sprawiają, że ludzie mniej chętnie przenoszą się na drugą stronę?

#5. Beludżystan

Południowo–zachodnią część Pakistanu tworzy Beludżystan – prowincja, której terytorium obejmuje niemal połowę całego kraju. Zamieszkuje ją jednak nieproporcjonalnie mało osób – zaledwie nieco ponad 7 milionów. To wina niesprzyjających warunków – góry zmieniają się tu tylko w pustynie i półpustynie. Niewielkie uprawy mają miejsce w sąsiedztwie rzek okresowych i niewielkich oazach. Ratunek, choć niewielki, przynosi rybołówstwo oraz zasoby naturalne – gaz ziemny, węgiel i minerały. Mimo to Beludżystan pozostaje najbiedniejszą i najbardziej „zacofaną” częścią Pakistanu, zapomnianą przez (dowolnie wybranego) Boga i ludzi.

#6. Piłka nożna

Pod względem piłkarskich osiągnięć, przynajmniej jeśli chodzi o występy drużyny narodowej czy pojedynczych zawodników, Pakistan nie wyróżnia się niczym szczególnym. Pod pewnym względem jednak nie ma sobie równych. Mowa o… produkcji piłek. Z Sijalkot w pobliżu Islamabadu pochodzi aż 40% wszystkich produkowanych na świecie futbolówek. Zaczęło się… już w czasach panowania Brytyjczyków, którzy – znudzeni zbyt długim oczekiwaniem na dostawę piłek z Europy – zlecili miejscowej ludności najpierw naprawę uszkodzonych egzemplarzy, a potem produkcję nowych. Okazało się, że radzą sobie z tym naprawdę znakomicie.

#7. Azjatycki mur berliński

Wzajemne animozje pomiędzy Pakistanem a Indiami mają ogromną historię, której efektem jest m.in. ogrodzenie na granicy tych krajów, nazywane niekiedy Murem Berlińskim Azji. Przejście graniczne znajduje się w miejscowości Wagah, gdzie każdego dnia już od sześćdziesięciu lat odbywa się widowiskowa ceremonia – wykonywana przez wojskowych obu państw parada upamiętniająca rywalizację, ale też współpracę Pakistanu i Indii. Ta najsłynniejsza ma miejsce w Wagah, ale nie jest jedyna. Podobne ceremonie odbywają się w dwóch kolejnych miejscach granicy.

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5, 6