:galene

Nie zaproponuję Ci wódki i fajek tylko plecak C4 i bilet do Warszawy... Chcesz?

a ja se narzeknę też
przez cały ranek miałem dziś włączony kanał informacyjny w telepudle (bo pilot leżał daleko a ja mam małe dziecko na rękach) i z okazji pierwszomajowej słucham od rana pierdzielenia polityków o bezrobociu, kryzysie, biedzie, pracy do śmierci, spisku, wyzysku i winach Tuska...
i se myślę, że mam tego kufffa dosyć! se myśle wejdę na JM to sie odstresuję, no i trafiam na pierwszy wątek z góry, i znowu o tym samym...

A może zamiast liczyć na państwo zrobić coś samemu? Trafić jakąś niszę i się w usługowej branży odnaleźć. Unia dofinansuje, kredytem rozsądnym się podejrzemy i w 2-3 lata jesteśmy pospłacani, na swoim, a VAT mamy głęboko w odliczeniu tylko pracować się musi chcieć i ryzyko dobrze oszacować

:whisky - jakby się dało zarobić na narzekaniu na władzę, bylibyśmy krajem milionerów
Na razie dorobił się chyba tylko producent tarcz strzelniczych i papieru toaletowego z zakazanymi mordami. Chociaż to drugie to dość ryzykowna nisza, nie chciałbym, żeby Macierewicz mi hemoroidy z bliska oglądał

Narzek az za dobrze mi znany - tak jakbym siebie czytala sprzed 7 lat. Tak się składa, że z perspektywy czasu i widząc co spotyka moją rodzinę w Polsce (wez znajdz sensowne zatrudnienie bez znajomości w średnim mieście na Mazurach!), zgadzam się z Tobą w całości. To jest wegetacja.

Sposób jest prosty. Jak bardzo musisz być zdesperowana żeby wyjechać za granicę?

Ja byłam - wtedy z malutkim dzieckiem i nowym partnerem. Wyjechaliśmy za granicę całkowicie w ciemno, z jednym noclegiem zapewnionym i swoim samochodem. Czy było ciężko? Tylko psychicznie, bo desperacja wyzwala niesamowite pokłady energii i motywacji do działania. Ale byliśmy razem. Teraz mam święty spokój, własną firmę, samochody i dom. Pamiętaj tylko, że patriotyzmem się nie najesz.

:galene
Ja dawno zdecydowałem się sp....olić z tego kraju. Nie żałuję.
Tzn, może żałowałem, ale gdy człowiek dowiaduje się, że ma chrzęstniakomięsaka i w ciągu kilku dni trafia pod opiekę zawodowców, ma dziesiątki badań, skanów, terapii eksperymentalnych, a potem się dowiaduje, że w Polsce czekałby na szczegółowe badania od miesiąca do ma 6, że koszta terapii byłyby kolosalne...
Nie wracam. Piertolę.
Wolę być obcym na obczyźnie i żyć jak człowiek.