Warto przeczytac 
... szukalem i nie bylo
Prof. Maciej Grochowski
55 l., językoznawca, dyrektor Instytutu Języka Polskiego na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, członek Komitetu Językoznawstwa PAN. Ma dorosłego syna (polonistę) i 11-letnią córkę.
Specjalistą od wulgaryzmów stał się w 1995 r,. kiedy wydał "Słownik
polskich przekleństw i wulgaryzmów".
- Dlaczego "chuj w dupę policji" - HWDP pisze się przez samo h?
- Nie pisze się. Ktoś nie zna ortografii.
- Czy zdarza się panu profesorowi mówić tak jak bohaterowi filmu
"Dzień świra", który też jest polonistą: "k...., dżizus, ja pierdole"?
- Nie mam zdolności literackich. Zwykle mówię krócej i prościej. A
wściekłość mnie ogarnia dość często... Ale zachwyt podobnie potrafię
wyrazić.
- k...., jak pięknie?
- Na przykład.
- A literacko bluzgać, to niby jak?
- Podczas studiów chodziłem na zajęcia wojskowe. Kapitan miewał
twórcze ciągi: "Rozpiździel na kompanii, aż ochujeć można. Syf tańczy na
żyrandolach". Najzabawniejsze było to, że tam żarówki z sufitu
wystawały, nie żyrandole. Albo: "Kompania na dupe siad i z dupy
powstań!". To był indywidualista!
- Dlaczego jedne słowa są ładne, inne brzydkie?
- To konwencja. Umowa. Jakbyśmy zobaczyli kogoś nagiego na ulicy, to też
byłoby dziwne. Zwykle wulgaryzmy związane są z częściami ciała, z
seksem. A że u nas Kościół zawsze miał i ma dużo do powiedzenia, to
cielesność jest tabu. Nie mówi się o "tych rzeczach", a jeżeli już, to
nie wiadomo, jak "to" nazwać. Ludzie zaczęli wymyślać słowa na
określenie narządów intymnych. Ale dorobiliśmy się w języku polskim
niewielu, bo 5 podstawowych
wulgaryzmów: pizda, chuj, k...., pierdolić, jebać.
- Rzeczywiście ładnych słów na odbycie stosunku seksualnego mamy
niewiele - kochać się, uprawiać miłość/seks, oddać się szałowi
namiętności, bara-bara, a dalej...
- Kopulować, pruć, pieprzyć, ruchać, dymać, dmuchać, jebać, dupczyć,
przelecieć, kotłować, chrobotać, rżnąć, czochrać... Ale jak pani chce,
może coś wymyślić. Nie musi pani tak mówić.
- Też pan uważa, że dziewczynce nie wypada kląć?
- Sam kiedyś ukróciłem tę teorię, że nie wypada. Dostałem pracę do
zrecenzowania. Dowodziła, że kiedyś kobiety nie klęły, bo siedziały w
domu, a teraz są wyemancypowane i dlatego używają wulgaryzmów. To
prymitywna teoria.
- To zajebiście, że pan tak myśli!
- (śmiech) Nie udawajmy, że takich słów w języku nie ma. Rażą tylko u
osób, które używają wyłącznie ich. A to dość prymitywni ludzie. Dlatego
posługiwanie się wulgaryzmami kojarzy się z marginesem. Stąd teoria, że
nie wypada... Problem nie polega na tym, że te słowa są, i to w użyciu,
ale na proporcjach, w jakich ich używamy i okolicznościach. Mieszkam w
miejscu, gdzie jest dużo marginesu społecznego. Całe pokolenia, od babci
do dzieci, są "pojebane". Tam wszyscy tak do siebie mówią. Kiedyś moja
kilkuletnia córka wróciła z piaskownicy i mówi: "O, w pizdu!". Spytałem,
czy wie, co to znaczy. Powiedziała, że nie. A ja, żeby nie używała słów,
których nie rozumie. I proszę sobie wyobrazić, że nie używa, a cały czas
mieszkamy na tym osiedlu. Co więcej, teraz ma 11 lat i pisze bajkowe,
surrealistyczne opowiadania. Język wynosi się z domu.
- To ma pan źródła pracy naukowej za ścianą.
- Na drugi dzień po naszym wprowadzeniu do drzwi zapukała sąsiadka.
Kompletnie mnie nie znając, powiedziała: "Pożycz, k...., z dyche,,,
bo mi stary, k...., przejebał wszystko".> >
- I co, "k....", pożyczył pan?
- Tak.
- A co z moją "kurwą"?
- Mam taką doktorantkę, która każde zdanie kończy: "i chuj".
- I co?
- I nic. Co innego powiedzieć komuś, że jest chujem, a co innego
potraktować wyraz jak przerywnik. Polacy są przeczuleni pod tym
względem. Gorszenie się jest przejawem hipokryzji. Nie ma człowieka,
któremu nigdy nie zdarzyło się przekląć.
- Bułkę przez bibułkę, chuja gołą ręką?
- O! Właśnie. Wszystko zależy od sytuacji, okoliczności, miejsca.
Polskie słowniki do niedawna nie umieszczały wulgaryzmów. Była jedynie
"k...." z adnotacją: "k.... kurwie łba nie urwie". Dopiero w 1992 roku
pojawił się suplement z trzydziestoma kilkoma wulgaryzmami.
- Nauczyłam się kilku sformułowań z pana słownika. Nie
wiedziałam, że mówi się: "brakuje mu drugiej dupy do srania" (powodzi mu
się dobrze).
Albo: "wpiździć kogoś w szambo" (wpakować w tarapaty). No i solidnie
podszedł pan do onanizmu: "bić gruchę", "śmigać"...
- To stare. A ja na przykład nie wiedziałem, że mówi się "kisiel w
majtkach". Zadziwiło mnie, dlaczego kisiel, nie budyń.
- To, panie profesorze, da się wytłumaczyć...
- ....w każdym razie to jest twórcze podejście do języka. Ustawa o
języku polskim mówi, że trzeba przeciwdziałać wulgaryzacji. Kilka lat
temu prezydenci niektórych miast chcieli narzucić grzywnę za
publiczne używanie "brzydkich" słów. To śmieszne. Poza tym, jak
rozstrzygnąć, co już wulgaryzmem jest, a co nie? Czy "dupa" to bardzo
brzydkie słowo, czy mniej brzydkie?
- Nie da się pana zgorszyć?
- Oczywiście, że da! Niedawno studentka w pierwszym rzędzie rozpięła
spodnie i podrapała się poniżej pępka. Potem zasunęła i jakby nigdy nic.
Zatkało mnie. Albo przyjście z puszką piwa na wykład, jedzenie i
mlaskanie. Zdarzyło mi się też, że zaawansowana studentka zaoczna pod
50. obok indeksu położyła mi kopertę. Wściekłem się i zawołałem policję.
To jest chamstwo!
Problemem jest też to, że niektórzy ludzie mają mały zasób
słownictwa. Ostatnio żona, też polonistka, opowiadała mi, że jej
maturzystka pomyliła metamorfozę z menopauzą i pisała o menopauzie Jacka
Soplicy. A innemu z kolei pomyliły się perswazja z perwersją.
- Chamiejemy?
- Słowa to drobiazgi w porównaniu z tym, co potrafią robić sobie
ludzie. Dlatego nie przesadzajmy z tą poprawnością *
... szukalem i nie bylo Prof. Maciej Grochowski
55 l., językoznawca, dyrektor Instytutu Języka Polskiego na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, członek Komitetu Językoznawstwa PAN. Ma dorosłego syna (polonistę) i 11-letnią córkę.
Specjalistą od wulgaryzmów stał się w 1995 r,. kiedy wydał "Słownik
polskich przekleństw i wulgaryzmów".
- Dlaczego "chuj w dupę policji" - HWDP pisze się przez samo h?
- Nie pisze się. Ktoś nie zna ortografii.
- Czy zdarza się panu profesorowi mówić tak jak bohaterowi filmu
"Dzień świra", który też jest polonistą: "k...., dżizus, ja pierdole"?
- Nie mam zdolności literackich. Zwykle mówię krócej i prościej. A
wściekłość mnie ogarnia dość często... Ale zachwyt podobnie potrafię
wyrazić.
- k...., jak pięknie?
- Na przykład.
- A literacko bluzgać, to niby jak?
- Podczas studiów chodziłem na zajęcia wojskowe. Kapitan miewał
twórcze ciągi: "Rozpiździel na kompanii, aż ochujeć można. Syf tańczy na
żyrandolach". Najzabawniejsze było to, że tam żarówki z sufitu
wystawały, nie żyrandole. Albo: "Kompania na dupe siad i z dupy
powstań!". To był indywidualista!
- Dlaczego jedne słowa są ładne, inne brzydkie?
- To konwencja. Umowa. Jakbyśmy zobaczyli kogoś nagiego na ulicy, to też
byłoby dziwne. Zwykle wulgaryzmy związane są z częściami ciała, z
seksem. A że u nas Kościół zawsze miał i ma dużo do powiedzenia, to
cielesność jest tabu. Nie mówi się o "tych rzeczach", a jeżeli już, to
nie wiadomo, jak "to" nazwać. Ludzie zaczęli wymyślać słowa na
określenie narządów intymnych. Ale dorobiliśmy się w języku polskim
niewielu, bo 5 podstawowych
wulgaryzmów: pizda, chuj, k...., pierdolić, jebać.
- Rzeczywiście ładnych słów na odbycie stosunku seksualnego mamy
niewiele - kochać się, uprawiać miłość/seks, oddać się szałowi
namiętności, bara-bara, a dalej...
- Kopulować, pruć, pieprzyć, ruchać, dymać, dmuchać, jebać, dupczyć,
przelecieć, kotłować, chrobotać, rżnąć, czochrać... Ale jak pani chce,
może coś wymyślić. Nie musi pani tak mówić.
- Też pan uważa, że dziewczynce nie wypada kląć?
- Sam kiedyś ukróciłem tę teorię, że nie wypada. Dostałem pracę do
zrecenzowania. Dowodziła, że kiedyś kobiety nie klęły, bo siedziały w
domu, a teraz są wyemancypowane i dlatego używają wulgaryzmów. To
prymitywna teoria.
- To zajebiście, że pan tak myśli!
- (śmiech) Nie udawajmy, że takich słów w języku nie ma. Rażą tylko u
osób, które używają wyłącznie ich. A to dość prymitywni ludzie. Dlatego
posługiwanie się wulgaryzmami kojarzy się z marginesem. Stąd teoria, że
nie wypada... Problem nie polega na tym, że te słowa są, i to w użyciu,
ale na proporcjach, w jakich ich używamy i okolicznościach. Mieszkam w
miejscu, gdzie jest dużo marginesu społecznego. Całe pokolenia, od babci
do dzieci, są "pojebane". Tam wszyscy tak do siebie mówią. Kiedyś moja
kilkuletnia córka wróciła z piaskownicy i mówi: "O, w pizdu!". Spytałem,
czy wie, co to znaczy. Powiedziała, że nie. A ja, żeby nie używała słów,
których nie rozumie. I proszę sobie wyobrazić, że nie używa, a cały czas
mieszkamy na tym osiedlu. Co więcej, teraz ma 11 lat i pisze bajkowe,
surrealistyczne opowiadania. Język wynosi się z domu.
- To ma pan źródła pracy naukowej za ścianą.
- Na drugi dzień po naszym wprowadzeniu do drzwi zapukała sąsiadka.
Kompletnie mnie nie znając, powiedziała: "Pożycz, k...., z dyche,,,
bo mi stary, k...., przejebał wszystko".> >
- I co, "k....", pożyczył pan?
- Tak.
- A co z moją "kurwą"?
- Mam taką doktorantkę, która każde zdanie kończy: "i chuj".
- I co?
- I nic. Co innego powiedzieć komuś, że jest chujem, a co innego
potraktować wyraz jak przerywnik. Polacy są przeczuleni pod tym
względem. Gorszenie się jest przejawem hipokryzji. Nie ma człowieka,
któremu nigdy nie zdarzyło się przekląć.
- Bułkę przez bibułkę, chuja gołą ręką?
- O! Właśnie. Wszystko zależy od sytuacji, okoliczności, miejsca.
Polskie słowniki do niedawna nie umieszczały wulgaryzmów. Była jedynie
"k...." z adnotacją: "k.... kurwie łba nie urwie". Dopiero w 1992 roku
pojawił się suplement z trzydziestoma kilkoma wulgaryzmami.
- Nauczyłam się kilku sformułowań z pana słownika. Nie
wiedziałam, że mówi się: "brakuje mu drugiej dupy do srania" (powodzi mu
się dobrze).
Albo: "wpiździć kogoś w szambo" (wpakować w tarapaty). No i solidnie
podszedł pan do onanizmu: "bić gruchę", "śmigać"...
- To stare. A ja na przykład nie wiedziałem, że mówi się "kisiel w
majtkach". Zadziwiło mnie, dlaczego kisiel, nie budyń.
- To, panie profesorze, da się wytłumaczyć...
- ....w każdym razie to jest twórcze podejście do języka. Ustawa o
języku polskim mówi, że trzeba przeciwdziałać wulgaryzacji. Kilka lat
temu prezydenci niektórych miast chcieli narzucić grzywnę za
publiczne używanie "brzydkich" słów. To śmieszne. Poza tym, jak
rozstrzygnąć, co już wulgaryzmem jest, a co nie? Czy "dupa" to bardzo
brzydkie słowo, czy mniej brzydkie?
- Nie da się pana zgorszyć?
- Oczywiście, że da! Niedawno studentka w pierwszym rzędzie rozpięła
spodnie i podrapała się poniżej pępka. Potem zasunęła i jakby nigdy nic.
Zatkało mnie. Albo przyjście z puszką piwa na wykład, jedzenie i
mlaskanie. Zdarzyło mi się też, że zaawansowana studentka zaoczna pod
50. obok indeksu położyła mi kopertę. Wściekłem się i zawołałem policję.
To jest chamstwo!
Problemem jest też to, że niektórzy ludzie mają mały zasób
słownictwa. Ostatnio żona, też polonistka, opowiadała mi, że jej
maturzystka pomyliła metamorfozę z menopauzą i pisała o menopauzie Jacka
Soplicy. A innemu z kolei pomyliły się perswazja z perwersją.
- Chamiejemy?
- Słowa to drobiazgi w porównaniu z tym, co potrafią robić sobie
ludzie. Dlatego nie przesadzajmy z tą poprawnością *