Tak , jak ostatnio pisałam ... mnie do filmów trzeba zmuszać . Do tego filmu zmusił mnie facet !!!! i to mnie zaintrygowało . Romans podoba sie facetowi trzeba obejrzeć ! I rzeczywiście...

Film o miłości ... ale ... ale nie jak wiele amerykańskich produkcji .. jest inny inny aż do bólu i za to mu dzięki

Akcja nie pozwala wyjść po herbatkę .. mieszanie teraźniejszości z przeszłością, przeszłości z terażniejszościa. Cudne jak dla mnie ujęcia filmowe . Zmusza do myślenia , nie pozwala oderwać oczu od ekranu . Takich filmów chcę !!!
A w skrócie :

młody chłopak Matthew (Josh Hartnett) miał swą wielką miłość Lisę (Diane Kruger - rewelacyjna w swej roli !!!) . Ona rzuca jego i scenariusz mógłby sie na tym zakończyc ... ale mijaja dwa lata .. kolacja biznesowa ..nazajutrz wylot do Chin ... nowa narzeczona ... poukładany świat ... i .. znajome kroki do budki telefonicznej pobudziły w Matthew ukrywane pragnienia . Postanowił odnaleźć swe "przeznaczenie" za wszelką cenę . Po drodze stek kłamstw , odrzucona inna miłość, intryga ... i..co dalej nie powiem (mogę udostępnić dvd )

Całość filmu rewelacyjna. Muzyka the best a zakończenie oraz rozwijanie sytuacji zaskoczy każdego

Film nakręcony z mózgiem czego ostatnio brakuje... Okazuje się że pewne ..kroki.. zapach... gest zostają do końca życia w nas .


zaczarowana

Jestem całkowicie za!

Faktycznie to film inny niż wszystkie. Nie jest to typowe, standardowe romansidło jakich wiele. Scenariusz jest zakręcony jak chiński termos i naprawdę zaskakuje, co się nieczęsto zdarza
Muszę przyznać, że miałem po tym filmie ciekawe odczucie. Po zakończeniu seansu byłem po prostu fizycznie zmęczony. A spowodowane to było tym, że "Apartament" wywołuje niesamowite napięcie, przez cały seans trudno znaleźć chwilę odprężenia. Człowiek siedzi skupiony i zagryzając usta patrzy, co się stanie za chwilę. Lecz nie jest to odczucie nieprzyjemne, wręcz przeciwnie
Natomiast przyczepię się do jednej tylko rzeczy - rozmijanie się Matthew i Lisy, gdy np. on wchodzi gdzieś, a ona w tym momencie wychodzi innymi drzwiami, po pewnym czasie przestało być intrygujące, a stało się irytujące. No bo ileż można? W ujęciu twórców widocznie bardzo długo...
Ale generalnie polecam, naprawdę wart obejrzenia.

Hehe, właśnie zbierałam się, żeby wrzucić recenzję tego filmu...
Może oglądam za dużo filmów, bo ten wydał mi się banalny do bólu.
Główny bohater jest żałosnym maniakiem, który śledzi blond-bóstwo Lisę ("wspaniała" Helena z Troi, czyli Diane Kruger, bleee). Kilka razy robi z siebie przed nią idiotę, czym zdobywa jej serce, szkoda, że na krótko. Jest też porzucona Alexandra, która naszego Mateuszka nie interesuje, a mimo to nie waha się jej przelecieć. Jest też przygłupi kumpel Mateuszka, który handluje butami i wysłuchuje zwierzeń "zakochanego" kolegi. Żadna z postaci w tym filmie nie wywarła na mnie dobrego wrażenia, oni wszyscy są mdli i do prawdziwych ludzi niepodobni.
Reżyser wyszedł z założenia, że jak poustawia sceny trochę niechronologicznie, wstawi dynamiczną muzykę i zdjęcia jak z filmu sensacyjnego, to otrzyma coś niebanalnego. Nie, panie McGuigan, taka formuła już się zużyła. Filmu nie da się zrobić jak ciasta: szklanka mąki, szklanka cukru, proszek do pieczenia... Kiedy bowiem odrzuci się wymienione przeze mnie elementy, nie zostaje... nic! Nic poza głupią, harlequinową historyjką.
Jedyne, czym może obronić się ten film, to jego strona "rzemieślnicza", rzeczywiście doskonała. No, ale w dobie tak rozwiniętej techniki filmowej i kanonów estetycznych nie jest to chyba nic dziwnego.
Nie twierdzę, że ten film jest z gruntu zły. Jednak wytrawnym kinomanom nie polecam - strata czasu.

Dobre kino. Ciekawie opowiedziana historia. Żadnych bzdetów. Ten film chyba nie jest z hameryki? Nie wiele teraz takich robią. Obejrzeć trza najlepiej ze swoją kobietą (albo z kobietą sąsiada) jak wolicie.

mi się podobało ale miałam jedna refleksję (podobnie jek kilka osoób z którymi o tym rozmawiałam) Czy w USA nie maja telefonów komórkowych???

Margot- nie mogę oprzeć się wrażeniu, że napisałaś to, co napisałaś po to, zeby być "na nie".

Ja ten film obejrzałam i naprawdę się wciągnęłam. Dodam, że nie znoszę filmów o miłości. Paranoicznie nie znoszę. A ten mi się bardzo podobał.

Historia opowiedziana jest w sposób niestandardowy i jest ciekawie "podzielona na kawałki". A bohaterowie niepodobni do ludzi? Wręcz przeciwnie. Bohaterowie to tacy zwykli ludzie. Właśnie zwykli. Żadnych oszałamiających kreacji, bo to by nie pasowało.

Niezwykła historia, która przydarzyła się zwykłym ludziom.

Polecam.

Ponura Żniwiarko: nigdy tak nie postępuję. Za bardzo szanuję kinematografię, żeby nie oceniać rzetelnie. Owszem, po obejrzeniu filmu miałam tylko drobny niesmaczek, ale ja mam taki wkurzający zwyczaj, że po przeczytaniu książki/przesłuchaniu płyty/obejrzeniu filmu zastanawiam się jeszcze trochę nad tym, co obejrzałam. Nie wystarcza mi ulotne wrażenie odbiorcy. Efekty są czasami właśnie takie. Taki domorosły krytyk ze mnie
Acha, wrzuciłam te opinię, kiedy w tym wątku widniała tylko inicjująca go wypowiedź, wasze peany pojawiły się równolegle lub później.
Zanim kogoś oskarżysz, poważnie się zastanów.