Spojrzał na kartkę.Złamał w garści dlugopis. Wkład wylał mu się na dłoń i zabarwił ją na niebiesko. Wciąż czytał słowo po słowie. Powtarzał w myślach. Wielkie łzy zaczęły uderzać o blat. Nie wiedział czy to deszcz tak szumi, czy może jego dusza. Patrzył zdrętwiałym wzrokiem na rozmywające się litery Wyobraźnia malowała mu w duszy obrazy. Widział w nich siebie nie wytrzymującego presji. wiedział jak to się skończy. Nęcące słowo przycupnęło na skraju świadomości i brzmiało w jego głowie coraz mocniej-samobójstwo. Wiedział że jest zbyt słaby i tchórzliwy.
Zaczął czytać jeszcze raz -Wezwanie do wojska...

Sądzę, że słabi i tchórzliwi są ludzie, którzy decydują się na samobójstwo. Bo żyć- to jest odwaga. Trzeba mieć siłę, aby się mierzyć z tym wszystkim, siłę by każdego ranka wstawać z łóżka i stawiać czoła losowi. A śmierc jest ucieczką, pójściem na łatwiznę. Ja tez mam czasem ochotę zamknąć oczy i zasnąć na zawsze, ale mam w sobie za dużo umiłowania do tych wszystkich ziemskich spraw..... za wiele rzeczy do zostawienie. Więc walczę, codzienie walczę i nie zawsze wygrywam, ale przynajmniej wracam z placu boju na tarczy...
Nie podoba mi się przesłanie tego opowiadania.

Samobójstwo nie jest ucieczką
Bo nie każda ucieczka jest samobójstwem
Czasem trzeba się wycofać, aby móc dalej walczyć
Ale nigdy nie można się poddać
Bo wówczas już nie ma odwrotu
Słabi nie uciekają
Słabi się poddają
Samobójstwo jest poddaniem się
Białą flagą, po której nie zrobisz już nic

Z tarczą czy na tarczy?

tak czy siak dla wapna -

Coraz bardziej mi się podoba jak piszesz. Jeśli jeszcze będziesz pisał coś przez duże C, to chyba kiedyś kupię jakąś Twoją publikację.

:cmok

Brrrrrr, zabijać się przez wezwanie do wojska ?
Jak dla mnie groteska.

zdr
krs

krislob , popieram. Znam cieższe przypadki kliniczne po których ludzie wracali do zycia, choc wielu przymierzało sie do opuszczenia tego ziemskiego padołu.