(...) „Następnie wstał kardynał prezbiter i zeznał, że widział, jak Jan XII celebruje mszę, nie przyjąwszy komunii. Zarówno Jan, biskup Narni, jak i Jan, kardynał diakon, wyznali, że na własne oczy widzieli wyświęcenie na diakona w stajni, nie byli jednak pewni co do daty” – relacjonował z oburzeniem Liutprand, biskup Cremony. I nie były to jedyne, ani najcięższe zarzuty wytoczone w 963 roku podczas rzymskiego synodu pod adresem… papieża.
Pontyfikaty wielu papieży były dalekie od modlitewnych uniesień, troski o dobro bliźnich i Kościoła. Za to karty historii pełne są opisów bujnego życia erotycznego następców św. Piotra, przykładów pychy, nepotyzmu oraz kupczenia sakramentami i stanowiskami kościelnymi. A żądza bogactwa i walka o władzę zdawały się prawdziwą naturą namiestników Chrystusowych. Nim jednak nadeszły czasy bezbożnych rządów renesansowego Aleksandra VI – czyli Rodriga Borgii – jego średniowieczni poprzednicy niewiele się od niego różnili.
Antyczne wzorce?
Przyszły biskup Rzymu Jan XII przyszedł na świat prawdopodobnie w 937 roku. Rodzicami byli samozwańczy książę Rzymu Alberyk II i jego przyrodnia siostra – Alda. I jak kazirodczy związek nawiązywał do antycznych wzorców, tak też imię Oktawian, nadane oseskowi, tylko potwierdzało źródło inspiracji księcia. Jeszcze wcześniej bowiem, gdy w 932 roku Alberyk okrzyknął się władcą Rzymu, przyjął tytuł o równie antycznych korzeniach – Princeps atque Senator omnium Romanorum. I niczym rzymski cesarz przez ponad 20 lat niepodzielnie rządził Wiecznym Miastem, desygnując przy okazji na tron Piotrowy aż czterech papieży. (...)
Dalej:
https://ciekawostkihistoryczne.pl/2022/01/27/jan-xii-nowy-kaligula/
