"30 lat od premiery film jest wciąż aktualny. Mimo upływu czasu nie do końca poradziliśmy sobie z pewnymi sprawami"
Z ciekawostek o filmie:
Film był kręcony w następujących miejscach: Warszawa, Białystok, Łódź, Zabrze.
Niektórzy doszukują się w filmowych drużynach drużyn z rzeczywistości, np. Powiśle to Legia Warszawa, Czarni to Górnik Zabrze, Koks to Górnik Wałbrzych, Biała to Jagiellonia Białystok, Kokon to Widzew Łódź, Stalówka Wola to Stal Stalowa Wola, Mutra Lubin to Zagłębie Lubin, a Oceania to Bałtyk Gdynia.
Zdecydowana większość scen piłkarskich kręcona była na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie podczas meczów Legii Warszawa. Twórcy filmu popełnili kilka bardzo widocznych błędów realizatorskich podczas kręcenia tych ujęć.
Aktorzy i autentyczni ludzie związani ze światem piłkarskim:
Janusz Gajos, Małgorzata Pieczyńska, Marian Opania, Jan Englert, Edward Lubaszenko, Olaf Lubaszenko, Henryk Bista, Bohdan Łazuka, Bronisław Pawlik, Adrianna Biedrzyńska i inni.
Oraz:
Kazimierz Górski – najwybitniejszy trener w historii polskiej piłki nożnej (gra właściwie samego siebie, choć w filmie nie pada jego nazwisko)
Dariusz Dziekanowski (epizodyczna rola Dykty, napastnika Powiśla) – wielokrotny reprezentant Polski, zawodnik m.in. Legii, Polonii i Gwardii Warszawa, Widzewa Łódź, Celticu Glasgow. Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował m.in. jako asystent trenera Leo Beenhakkera w sztabie piłkarskiej reprezentacji kraju
Arkadiusz Gmur (zawodnik, który dostaje od Laguny czerwoną kartkę w meczu Powiśle-Czarni) – były gracz m.in. Legii oraz duńskiego Aarhus GF
Józef Wandzik – były bramkarz reprezentacji Polski oraz m.in. Górnika Zabrze i Panathinaikosu Ateny
Zbigniew Robakiewicz – były bramkarz m.in. Legii i ŁKS-u Łódź, grał też krótko w reprezentacji Polski
Dariusz Szpakowski – dziennikarz, który od wielu lat komentuje mecze piłkarskie na antenie TVP (występuje w roli samego siebie, choć jego nazwisko nie pada na ekranie)
Reżyser o filmie:
"Chciałem postawić diagnozę sytuacji naszego państwa. Panującej nowomowy, zakłamania, upadającego systemu i złodziejstwa. Oczywiście takiego filmu wówczas zrobić nie było można, dlatego też postanowiłem ubrać to w płaszcz komedii na tematy piłkarskie, z czym ujawniłem się dopiero po zmianie ustroju."
Pytany o to, w jaki sposób zrodził się pomysł na film, powiedział, że "zanim został reżyserem, był kibicem piłkarskim i jako kibic, razem ze swoim przyjacielem Krzysztofem Mętrakiem – krytykiem literackim, ale też znawcą tematyki piłkarskiej, widział wiele pozaboiskowych sytuacji". "Krzysztof miał na łamach tygodnika +Piłka Nożna+ stały felieton zatytułowany +Grzejąc ławę+. Za jego pośrednictwem poznałem m.in. Stefana Szczepłka, Zygmunta Lenkiewicza, Jerzego Chromika i Tomasza Wołka. Nasiąkałem wówczas nieco frustracją dziennikarzy, którzy w czasach PRL nie mogli napisać prawdy o mataczeniu i handlowaniu meczami. W połowie lat 80. dowiedziałem się, że założono spółdzielnię, która między sobą zdecyduje, kto spada z ligi, a kto gra o najwyższe cele. Pomyślałem wówczas, że jest to pewien kościec dramatu, którego głównym bohaterem będzie sędzia"
Piłkarski poker (1989)
Reż. Janusz Zaorski
https://youtu.be/_Njsd4DdVE4
"W stołecznym hotelu "Victoria" kwaterują piłkarze "Czarnych" z Zabrza, przybyli na ligowy mecz z "Powiślem" Warszawa. Prezes "Czarnych" usiłuje skaperować utalentowanego juniora warszawskiej drużyny, Olka Groma. Siedzących w polonezie przyłapuje na tej rozmowie prezes "Powiśla", Kmita, i przebijając stawkę rywala zatrzymuje chłopaka.
Kmita ma zresztą inny kłopot, zniknął bowiem gdzieś sędzia, który prowadzić ma spotkanie, a za organizację meczu odpowiada przecież gospodarz. Sytuację ratuje Bolo - dawny piłkarz zatrudniony w klubie jako palacz, a zarazem "chłopiec do wszystkiego": w jego kotłowni właśnie trzeźwieje po gigantycznym pijaństwie sędzia Laguna..."
Miłego seansu
Źródła:
:gatinha
FilmPolski.pl
Wikipedia.pl
Ostatnio edytowany:
2019-12-28 12:58:23
--
