CORSO — „ŻYWA MUMJA“.
Dramat wytwórni włoskiej Tiber - film“’ z Tulio Carminati w roli głównej, własność ajencji „Corso“.
Problem zajmujący oddawna świat uczonych, wskrzeszania lub przywracania do życia umarłych istot, w połączeniu z legendami starego Egiptu, posłużył za temat do fantastycznego i pełnego poetycznego uroku dramatu, wykonanego przez wytwórnię Tiberfilm.
Wśród podań egipskich istniała legenda o pięknej dziewczynie Kalidaa, która nie posłuchawszy bóstwa zostaje przezeń pogrążona w wieczny sen, w którym ma, według legendy, trwać po wieki. Tyle mówi legenda.
Tymczasem młody uczony egiptolog, prowadząc badania archeologiczne, we wnętrzu piramidy odnajduje doskonale zachowaną mumję. Pozostając silnie pod wpływem legendy, pewnego dnia śni że oto Kalidaa odzyskała życie i młody uczony przeżywa z nią piękny romans. Lecz oto nagle sen pryska, a młody uczony widzi swoją uroczą żonę w egipskim kostjumie wybierającą się na bal. Legenda o pięknej Kalidaa snem tylko...
Egzotyczna, ta opowieść ma cudny koloryt wschodu i dużo prawdziwej poezji. Przepyszne zdjęcia na tle piramid, cudne fragmenty Nilu, tajemnicze wnętrza katakumb, wreszcie barwne życie uliczne krainy faraonów są tem dekoracyjnem tłem, na którem snuje się baśń o pięknej egipcjance.
W podwójnej roli żony egiptologa i zmartwychwstałej po 3000 latach gra Matylda di Marzio. Jest to artystka już nie pierwszej młodości lecz posiadająca ładne warunki i wyrazistą twarz. Partnerem jej jest Tulio Carminali najurodziwszy podobno rzymianin.
W.
STYLOWY — ,,WŁADCA OGNIA“.
Dramat z Gunnar ‘ Tolnaesem w roli tytułowej. Wytwórni duńskiej „Nordisk", własność ajencji „Sfinks“.
Sukcesy materjalne, jakie bezspornie osiągnąć zdołała filma: „Cyrk Wolfsona" — nie dawały spać spokojnie właścicielom wytwórni „Nordisk". „Musimy ich zdystansować. Oni mieli wprawdzie małpę, ale my mamy Gunnara! To raz. A następnie — małpa uratowała małe dziecko zaledwie... Nasz Gunnar uratuje dużą dziewczynkę!"
Powiedziano, zrobiono... No i Gunnar nie gorzej od małpy skacze na wysokiem (płonącem w dodatku!!) rusztowaniu, następnie gasi płomienie („Władca ognia, czyli Pożeracz płomieni"), wreszcie zdobywa swymi czynami monstrualnie brzydką wprawdzie, ale za to bogatą, „primaverę“.
Przykre, iż niepośledniej, miary artysta jakim jest niewątpliwie Gunnar Tolnaes, zgadza się uczestniczyć w podobnego rodzaju „wybitnych dramatach".
Po za tem, gra, reżyserja, wystawa, wykonanie — bez zarzutu.
Kino, 28-08-1919
100lattemu.pl
Trochę jak te opisy filmów ze starego "To&Owo" 
