:nevya o tym cały czas piszę

:szatkus tak, cały czas rośnie

:szatkus
Twój chyba

Niesporczaki (ta taki mikroskopijne, prawie niezniszczalne "miśki", co to ostatnio poleciały w kosmos i przeżyły wycieczkę w próżnię) maja bardzo sprytny mechanizm naprawiający ich uszkodzone DNA: w ekstremalnych warunkach (np. bardzo niskie lub wysokie temperatury itp.) przechodzą w stan anabiozy a ich DNA rozpada się na kawałki, a kiedy sytuacja wraca do normy, to składa się z powrotem do kupy, a same zwierzaki wracają do życia. Czyli istnieją w przyrodzie mechanizmy naprawy poważnie uszkodzonego DNA i pewnie jest tylko kwestią czasu zastosowanie podobnych mechanizmów u ludzi.
Do tego spora część DNA zawiera niepotrzebne informacje, w żaden sposób nie używane - więc teoretycznie można te fragmenty wykorzystać do korekcji błędów, kopiując do nich te użyteczne informacje genetyczne.

:kocia_mama jakie czynniki?

Bo jest różnica pomiędzy "cały czas rośnie", a "jako funkcja niemalejąca będzie ona znowu rosnąc".

:yoop tylko w ujęciu fizjologicznym to porządkowanie przyniesie straty, które przełożą się na wzrost entropii.

:nasa23 uczucia to tylko biochemia. I nie wiem czy to straszne, czy wręcz przeciwnie. Jak to mówią: "miłości nie ma, jest biochemia"

:nasa23 jestem prostym człowiekiem

:kocia
To nie straszne, to prawda Z tym, że myśl głębiej... W sensie, masz zakodowane przykładowe dane i poza ramki już nie wyjdziesz. Bo kto mógłby pomyśleć o takiej a nie innej sytuacji. Tutaj się zgadzam z :nevya po części (dopiero teraz zobaczyłem jego post).
Zbliżając się ku konkluzji w sumie... Nie, kocia, nie będziesz nieśmiertelna fizycznie...
Ale na forum, zawsze w serduszku....
:szatkus Takich lubię :*

:kocia, gdyby tak było, to bylibyśmy w stanie "pokochać" każdą jednostkę, a tak się nie dzieje. Potrzeba czegoś więcej, niż chemii. Ludzie lubią sobie wszystko rozbić na atomy, a trzeba trochę metafizycznie podejść do świata.

:gen_italia obecnie jesteśmy w stanie w laboratorium wymienić fragment DNA, tylko nie potrafimy interpretować wszystkich procesów jakie później zachodzą. W tym naukowcy szukają "lekarstwa" na raka i pewnie ten, kto to opisze i udowodni dostanie Nobla.
Jeszcze pytanie jak bardzo fragmentują DNA, bo jak na pojedyncze AT CG to teoretycznie później mamy nieskończoność(?) możliwości odtworzenia. I jaki jest proces zapamiętywania sekwencji?

Jakiś czas temu udało się zapisać informację na DNA, ale tylko obiło mi się to o uszy, więc nie rozwinę tematu.

:kocia_mama Nie ma znaczenia czy mówimy o organizmie żywym, czy o stalowej belce - fizyka jest taka sama. Możesz zmniejszyć entropię układu (każdego) o jakąś wartość S1 wykonując nad nim prace. Będzie temu towarzyszyło wydzielanie ciepła i wzrost entropii otoczenia o jakieś S2. Oczywiście S2>=S1.

A ze zrobieniem kopi mózgu, lub całego człowieka też nie powinno być problemu. Po prostu nie operujemy jeszcze tak dobrze na poziomie atomów

:nasa23 emmm... To tylko pogłoski co o mne tutaj mówią.

:yoop czyli wejdzie na kartę SD, c'nie?

mamnietu_niemamnetu i właśnie to jest istota. Wspomniałam już o metafizycznym podejściu, czy istnieje tylko biologiczne "ja" czy jest też to metafizyczne. Napisałeś dwa zdania, ale zastanawiające

A Wy znowu na teorie spiskowe wkraczacie Lekarstwo na raka Gdyby było opłacalne, to już dawno byłoby wynalezione Z naciskiem na jest... no ale...
:szatkus
Nie kryj się, tu sami swoi :*

:yoop ale w organizmie po drodze masz n procesów. Nie uzyskujesz 100% sprawności.

:szatkus Tak, ale synapsy to sobie sam musisz dorysować.

:pies_kaflowy zapisanie jednej synapsy to jakby, 16 bajtów?

:szatkus
Skont fiesz?

:szatkus No nie wiem czy wystarczy, bo raz - to co ze wzmacnianiem przewodnictwa , a dwa - co z adresowaniem?

:nasa23 naukowcy szukają przyczyny w DNA i jeśli uda się opisać mechanizmy to prawdopodobnie uda się je odwrócić/zatrzymać. Tylko czy to będzie środek farmakologiczny czy chujwieco to nie wiadomo.

mamnietu_niemamnetu feromony.
To co :nevya opisał, było ciekawie poruszone w książce "Kraken" Mieville'a. Czy ja odtworzone przy teleportacji jest ciągle mną? Bardziej interesujące wydaje mi się ustalenie czy ludzie decydowali by się na teleportację, pomimo tego, że tak naprawdę byłaby to już inna wersja ich samych.
I jeszcze jedno pytanie, które też wydaje mi się bardziej interesujące od tego czy uważacie, że nieśmiertelność jest możliwa. Czy gdyby było możliwe życie wieczne, zdecydowalibyście się na nie? Załóżmy, że jedyną ceną tego, że jesteście nieśmiertelnie, jest to, że jesteście FAKTYCZNIE nieśmiertelni.

:pies_kaflowy ok, zapomniałem o przewodnictwie. 24 bajty.

:miss_cappuccino czyli np. wpadnięcie pod samochód mnie nie zabije?

:miss_cappuccino nie wiem czy mam za mało "szkoły życia" czy co, ale nie wiem co odpowiedzieć na pytanie o życie wieczne. Na razie zmienia mi się to w funkcji codziennego nastroju.

:szatkus Samo wpadnięcie Cię nie zabije, bo samochód może stać na parkingu.

No i co z adresowaniem? Cyfrowo, to trzeba podać konkretny adres konkretnej komórki, to na adres 68kb może nie wystarczyć.

:pies_kaflowy mojego kolegę potrąciła ciężarówka stojąca na parkingu jak się najebał. Nigdy nie wiesz

:kocia_mama sprawność procesów nie ma tu żadnego znaczenia o ile jest większa od 0.

Ktoś kto jest nieśmiertelny, śmiertelnie by się nudził już po paru setkach, no maks tysiącach, lat

:szatkus dla uproszczenia przyjmijmy, że z tego typu sytuacji wychodzimy bez szwanku. Bo inaczej to sprowadza się to do klimatu zombie.

:miss_cappuccino , co do "godzenia się" na teleportację mam inną ciekawą myśl. Być może każdy nasz sen to śmierć, gdzie wczorajsze "ja" uleciało w niebyt a "ja" dzisiejsze jest jedynie dziedzicem wspomnień, doświadczeń i oczywiście ciała. Jeżeli tak, to trochę przejebane, ale koniec końców "who cares"? Teraz nie usnę

:yoop ale to zaspokojenie ciekawości co dalej, ta możliwość doskonalenia siebie.. Nie uważasz, że to jest nęcące? Choć z drugiej strony - nieustanna konieczność żegnania bliskich ludzi, lub też alienacja od nich z obawy przed stratą.

:miss_cappuccino czyli 亜人. Tam śmierć była utożsamiana z odcięciem głowy, bo... znowu ten swampman