Dryń, dryń o 4.35, potem zęby i łeb (albo odwrotnie), marsz jak u Niemena przez śniegi, wichurę i lód, 5.50 wyjazd, czterdzieści minut jazdy w cieplutkim autobusie do przystanku końcowego (to teoria, bo po rozpoczęciu remontów paru ulic to przejechanie 3 km od ronda na Lwowskiej do centrum zajmuje drugie 40 min.), a że trzeba kupić sobie drugie śniadanie (polecam Piekarnię Galicyjską na Asnyka- czynna od 6-tej, oferują wszystko, najlepsze rano są cebulaki, paluchy czosnkowe, serowe, pieczarkowe itd., drożdżówek z dziesięć rodzajów, pączków nie tykam, ale jest ich za dużo, a takie drobiazgi jak kajzerki, bułeczki śmakie-owakie to trudno się zdecydować), a potem przez dwie ulice, na jednej światło zielone dla pieszych zapala się na 14 sekund (a trzeba przejść cztery pasy ruchu), no koszmar normalnie, potem trzeba piknąć kartą przed czytnikiem, drugi raz przed zamkiem przy drzwiach, potem po schodach, jak się wchodzi to trzeba cześć i dzień dobry powiedzieć, kurtkę na wieszaku zawiesić, sprytnie włączyć terminal, zanim się uruchomi to czajnik trzeba pstryknąć, zalać sobie herbatę, bo kawę to się piło w domu przed wyjazdem, usiąść, zalogować się do domeny, potem do systemu, czasem trzeba hasło zmienić, trudno to spamiętać, potem zaparzoną herbatę trzeba wypić, otworzyć kopertę, którą ktoś złośliwie podrzucił, ale oddech ulgi, można wyciągnąć tego zakupionego palucha czosnkowego (w tej piekarni o której pisałem), i spokojnie go zagryźć i na luzie jednym palcem wbić się na JM, żeby zobaczyć ilu idiotów doczytało do końca ten tekst.
No i jest się w pracy.