Zatrzymane w kadrze CDXIX - Ola, matka Saula i kochanka Dawida

#1. Zwolennicy wojny wietnamskiej w Nowym Jorku, 1968 rok.

#2. Prezydent Jimmy Carter i pierwsza dama Rosalynn Carter witają gościa przebranego za świniaka w beczce podczas halloweenowego przyjęcia dla pracowników Białego Domu, 31 października 1978 roku.

#3. Burmistrz Nowego Jorku William Jay Gaynor chwilę po postrzeleniu w szyję, 9 sierpnia 1910 roku.

Gaynor jest, jak do tej pory, jedynym burmistrzem Nowego Jorku, który został postrzelony podczas pełnienia urzędu. Zamachowcem okazał się niejaki James J. Gallagher.
Gaynor nie zmarł bezpośrednio w wyniku zamachu. Właściwie doszedł do siebie dość szybko, ale kula została w jego gardle. Lekarze nie byli w stanie jej wyjąć, więc tkwiła tam przez następne trzy lata. Chociaż kontynuował swoją pracę jako burmistrz – zyskując tak wielką popularność i wiarygodność, że niektórzy chcieli, by kandydował na gubernatora, a nawet prezydenta USA – był coraz słabszy i były dni, a nawet i tygodnie, kiedy nie był w stanie pełnić swoich obowiązków. Pomimo kuli tkwiącej w gardle i pogarszającego się stanu zdrowia Gaynor wydawał się być na dobrej drodze do genialnej kariery politycznej. Po zaakceptowaniu nominacji na drugą kadencję, Gaynor postanowił udać się do Europy na pokładzie RMS Baltic. Sześć dni później, 10 września 1913 roku, Gaynor zmarł nagle na leżaku na pokładzie liniowca. Po jego śmierci lekarze stwierdzili, że zmarł na atak serca, a stara rana miała co najwyżej minimalny wpływ na jego niespodziewaną śmierć w wieku 64 lat.

#4. Lata 40. XX wieku. Mężczyźni ubrani w szorty i kowbojskie buty obsługują kobiety na podjeździe w Dallas w stanie Teksas w Log Lodge Tavern.

#5. Wypadek X-15, 1962 rok.

Katastrofa w Mud Lake w stanie Nevada miała miejsce 9 listopada 1962 roku. Wówczas to awaria silnika zmusiła Jacka McKaya, pilota badawczego NASA, do awaryjnego lądowania w Mud Lake w stanie Nevada rakietowym samolotem doświadczalnym X-15. Podwozie samolotu załamało się, a X-15 przewrócił się "na plecy".
McKay został uratowany dzięki natychmiastowej akcji zespołu medycznego Sił Powietrznych stacjonującego w pobliżu miejsca startu. Ostatecznie doszedł do pełni zdrowia, aby... ponownie siąść za sterami X-15. Niestety, jego obrażenia, poważniejsze niż początkowo sądzono, w końcu zmusiły go do wycofania się z NASA. Samolot został odesłany do producenta, gdzie przeszedł rozległe naprawy i modyfikacje. Wrócił do Edwards w lutym 1964 roku jako X-15A-2, z dłuższym, 16-metrowym kadłubem i zewnętrznymi zbiornikami paliwa.

#6. Diana księżna Walii z wizytą w królewskim pułku Hampshire podczas manewrów, 1988 rok.

#7. Oryginalny Moulin Rouge, czyli czerwony młyn w Paryżu, 1915 rok.

#8. Prototyp PZL-38 Wilk, Państwowe Zakłady Lotnicze, Okęcie w okolicach Warszawy, 1 stycznia 1939 roku.

Samolot zaprojektowano w odpowiedzi na złożone w roku 1934 przez polskie lotnictwo wojskowe zamówienie na nowy wielozadaniowy samolot pościgowy z założeniem możliwości przenoszenia pod jego kadłubem jednej bomby 300 kg. W wewnętrznym konkursie PZL wygrał projekt inżyniera Misztala. Konstrukcję oznaczono symbolem PZL.38 Wilk i wykorzystano w niej profil aerodynamiczny bardzo udanego bombowca PZL.37 Łoś.
Niestety, konstrukcyjnie samolot okazał się znacznie cięższy niż przewidywano, a jego osiągi zdecydowanie poniżej oczekiwań. Oblatany na początku 1939 roku drugi prototyp osiągnął na niskiej wysokości prędkość "zaledwie" 400 km/h, co przesądziło o niepowodzeniu konstruktorów i projektantów. Niestety, dalsze plany rozwoju, ulepszeń i rozbudowy zostały zatrzymane przez II wojnę światową.

#9. Żołnierze Królewskiego Pułku Kanadyjskiego (Royal Canadian Regiment) odśnieżają centrum Toronto po rekordowych opadach śniegu, które sparaliżowały miasto, 15 stycznia 1999 roku.

Kanadyjskie Toronto zostało dotknięte pierwszą i najgorszą burzą śnieżną 1999 roku już 2 stycznia, kiedy to duża część południowego Ontario – od Windsor do Kingston – została przysypana od 20 do 40 cm śniegu. Negatywne skutki burzy dotknęły ponad pięć milionów obywateli, a około 11 osób straciło życie. Tysiące podróżnych spędziło ten dzień na międzynarodowym lotnisku Pearson w Toronto (zazwyczaj 2 stycznia lotniska są pełne pasażerów wracających z sylwestrowych imprez). W następnych dniach kolejne cztery burze uderzyły w miasto, a opady śniegu w końcu ustały po 15 stycznia.
Na Toronto średnio spada około 125 cm śniegu każdego roku. Jednak w styczniu 1999 roku liczne burze śnieżne spowodowały rekordowe opady śniegu. W ciągu mniej niż dwóch tygodni na ulice metropolii spadło 118,4 cm śniegu.
Statystyki podpowiadają, że były to rekordowe (pod względem opadów śniegu) dwa tygodnie aż od 1846 roku.
Największe miasto w Kanadzie wydaje rocznie 32,2 miliona dolarów na odśnieżanie. Jednak tylko do końca stycznia 1999 roku wysiłki wydobycia Toronto ze śnieżnego chaosu kosztowały miasto aż 70 milionów dolarów. W tym okresie Toronto straciło również prawie 2 miliony dolarów przychodu z biletów parkingowych. Prośba o pomoc wojskową była wyśmiewana przez wielu w całej Kanadzie i postrzegana jako oznaka tchórzliwa. W piątek 15 stycznia 1999 roku nagłówki Winnipeg Free Press, gazety miasta znanego z surowych zim, brzmiały: „Szczerze, Toronto… my (ha!) czujemy twój ból”.

#10. Stephen King, 1982 rok.

#11. Andriej Tupolew w 1944 roku.

Andriej Nikołajewicz Tupolew urodził się w 1888 roku, a lotnictwem zainteresował dopiero w 21. roku życia. Włączył się w działalność pierwszego w Rosji lotniczego biura konstrukcyjnego, a w 1918 roku ukończył z wyróżnieniem Moskiewską Wyższą Szkołę Techniczną. Następnie rozpoczął współpracę z Nikołajem Żukowskim, pionierem rosyjskiego lotnictwa. W 1922 roku otworzył swoje biuro konstrukcyjne, które oprócz samolotów zajmowało się także projektami i budową kutrów torpedowych, areosań, ślizgaczy czy uzbrojenia. W 1933 roku za swoje osiągnięcia został udekorowany Orderem Lenina, a w 21 października 1937 roku został... zatrzymany przez NKWD, wraz z grupą innych konstruktorów lotniczych, pod zarzutem założenia tajnej partii faszystowskiej. W 1940 roku (po ponad 2 latach!) usłyszał wyrok 15 lat więzienia. Na szczęście pomimo rzekomego "prowadzenia działalności antyradzieckiej" został zwolniony z aresztu już w 1941 roku.
W czasie swojego pobytu w więzieniu na polecenie NKWD prowadził dalej badania nad samolotami w ramach tzw. Centralnego Biura Konstrukcyjnego 29 (CKB-29) – był to specjalny oddział więzienia w Moskwie, gdzie przebywali zatrzymani konstruktorzy. To właśnie w więzieniu powstała konstrukcja bombowca szturmowego Tu-2. W 1956 roku Tupolew został oczyszczony z zarzutów.
Po wyjściu z więzienia został ponownie głównym konstruktorem Biura Konstrukcyjnego w CAGI, którego dyrektorem był do swojej śmierci. Pod jego kierownictwem w biurze opracowano ponad 100 samolotów bombowych i pasażerskich.
Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR od 3. do 8. kadencji (1950–1972). W 1953 roku został członkiem Akademii Nauk ZSRR. W 1967 roku został mianowany na stopień generała pułkownika wojsk technicznych. Zmarł w 23 grudnia 1972 roku w Moskwie.

#12. Pokaz nowych pikowanych kurtek dla robotników i milicjantów, Moskwa, 1953 rok.

#13. Bill Gates reklamujący komputer Tandy 2000 i oprogramowanie Microsoft, 1984 rok.

W czasach, zanim Microsoft rządził światem, firma programistyczna z Redmond pojawiła się w kilku nietypowych miejscach. W tym przypadku prezes Microsoftu Bill Gates pojawił się w czasopiśmie promującym zarówno komputer Tandy 2000, jak i oprogramowanie Microsoft (bardzo wczesną wersję systemu Windows na monitorze za nim).

#14. Mobilna budka telefoniczna, Toronto, 1983 rok.

#15. Roy Repp w swoim brykającym Buicku („Maude, the Motor Mule”) około 1915 roku w Nowym Jorku. Prawdopodobnie jest to pierwsze uwiecznione na fotografii tzw. "wheelie", czyli jazda na tylnych kołach.

#16. Ola Hudson i David Bowie, 1975 rok.

Hudson urodziła się jako Ola Oliver w Los Angeles w Kalifornii 12 października 1946 roku. Uczyła się w Lester Horton School of Modern Dance, a następnie wyjechała na studia do Europy i kontynuowała naukę w Institute of Dance w Paryżu, Le Loft w Szwajcarii i Max Rivers School w Londynie. W Anglii poznała i poślubiła Anthony'ego Hudsona. W 1965 roku przyszedł na świat jej syn Saul. Jej związek z Anthonym był bardzo burzliwy, więc Ola rozwiodła się i z powrotem przeniosła się do Los Angeles, rozpoczynając pracę w Hollywood.
W 1976 roku zaprojektowała czarne spodnie i kamizelkę dla Thin White Duke, nowego wcielenia Dawida Bowie. Niektóre z ubrań, które zaprojektowała dla artysty, są częścią stałej kolekcji w Metropolitan Museum of Modern Art. Związek z Bowiem rozpoczął się na płaszczyźnie zawodowej, ale później stali się kochankami.
Hudson zmarła na raka 5 czerwca 2009 roku. Raczej nie słyszeliście o niej nigdy wcześniej, ale pewnie znacie jej syna. Saul Hudson to Slash, ekscentryczny i genialny gitarzysta zespołu Guns N' Roses. I jak sam stwierdził w jednym z wywiadów, kiedyś przyuważył u siebie w domu, jak mamuśka figlowała z Bowie na golasa...

#17. Gump Worsley na lodowisku, lata 70. XX wieku. Bramkarz drużyny został ogłuszony krążkiem i stracił przytomność. W szatni został potraktowany lodem i Budweiserem, po czym uznał, że jest zdolny do gry w trzeciej tercji.

#18. Sandra Bullock, 1994 rok.

#19. Rosyjski parlament w ogniu, 1993 rok.

Na początku lat 90. XX wieku w Rosji doszło do solidnego załamania gospodarki, przez co rozpoczął się gwałtowny kryzys. Społeczeństwo szybko ubożało, a więc rosło niezadowolenie obywateli nowego kraju. Borys Jelcyn powołał na premiera Jegora Gajdara, który zaproponował radykalny program reform gospodarczych. Spowodowało to niezadowolenie i strach wśród elit politycznych niezwiązanych z ekipą Kremla.
Kryzys rozpoczął się 21 września, gdy Borys Jelcyn dekretem nr 1400 rozwiązał Radę Najwyższą, rosyjską, a właściwie radziecką władzę ustawodawczą, wybraną jeszcze w czasach ZSRR. Chciał ją zastąpić Dumą Państwową, do której wybory miały odbyć się 12 grudnia 1993 roku. Deputowani nie zamierzali jednak ustąpić. W odwecie próbowali odwołać Jelcyna ze stanowiska. W Moskwie trwały zamieszki i demonstracje zwolenników obu stron. Budynek Białego Domu (Siedziby rządu Federacji Rosyjskiej) otoczyły dziesiątki tysięcy obrońców, a ich z kolei kordony milicji.
Przeciwnicy Jelcyna próbowali odwołać go z urzędu, a gdy nie uzyskali kworum, to nielegalnie uchwalili... obniżenie kworum. Następnie obwieścili, że prezydentem został Aleksandr Ruckoj. W Białym Domu, gdzie siedzieli opozycjoniści, odłączono prąd, gaz i wodę.
Finalnie szala zwycięstwa w tym konflikcie przechyliła się na stronę Jelcyna, gdy uzyskał on poparcie Zachodu (m.in. Helmuta Kohla), ale przede wszystkim rosyjskich generałów.
Zwolennicy deputowanych pierwsi rozpoczęli atak, ale on tylko rozsierdził zarówno Jelcyna, jak i jednostkę specjalną Alfa, która w wyniku agresji opozycji straciła wcześniej jednego człowieka. Dodatkowo Borys dostał kilka ekstra oddziałów do wprowadzenia na ulice Moskwy + 10 czołgów, których dowódcy dostali rozkaz, że mogą strzelać.
Jelcyn nakazał czołgistom otworzyć ogień w stronę górnej części parlamentu, aby zminimalizować liczbę ofiar i zastraszyć obrońców. Ostrzał rozpoczął się 4 października 1993 roku, o godzinie 6.50. O godzinie 16.45 walki ustały, Ruckoj i jego poplecznicy poddali się o godzinie 18.00 i zostali aresztowani. 26 lutego 1994 roku Jelcyn ułaskawił jednak swoich ówczesnych przeciwników i wszyscy wyszli z więzienia.
W rezultacie drugiej rewolucji październikowej doszło do ostatecznego ukształtowania się ustroju politycznego Rosji, a także umocnienia władzy i pozycji prezydenta kosztem parlamentu. Według oficjalnych danych zginęło 156 osób, a 350 zostało rannych. Inne źródła mówią nawet o 700–800 zabitych.

#20. Szkolenie psów policyjnych na Cytadeli w Polsce, 1929 rok.

W poprzednim tygodniu