Przybyli ułani pod okienko

Ułan pierwszy: Puf, cóż za długa podróż...(W tle słychać IHAHAAAA!)
Ułan drugi: Pode mną trzy konie padły.
Ułan trzeci: Mnie gdzieś szabla wyleciała...
Ułan drugi: Wiem, znalazłem ją wbitą w mojego trzeciego konia!
Ułan pierwszy: Właśnie dziwiłem się, że ci tak nagle padł...
Ułan drugi: To był bardzo ładny koń!
Ułan trzeci: Przypadek! Dłubałem nią w zębach i szkapa podskoczyła na wyboju!
Ułan pierwszy: Wystarczy! Nie zapominajmy po co tu jesteśmy...
Ułan drugi: A tak, tak. Gdzie okienko?
Ułan trzeci: Tam.
(Podchodzą do okienka - zamkniętego...)
Ułan drugi: jak to było?
Ułan pierwszy: Chyba trzeba stukać...
Ułan trzeci: (stuka)
(cisza)
Ułan trzeci: Coś nie tak?
Ułan drugi: Daj mi (stuka jeszcze mocniej)
(znacząca cisza)
Ułan pierwszy: Zaraz, czy my to dobrze robimy?
Ułan drugi: No, nie wiem...
Ułan trzeci: Może z buta?
Ułan pierwszy: Nie przesadzaj. Wiem! Trzeba krzyczeć "Wpuść panienko!"
Ułan drugi: Myślisz?
Ułan pierwszy: Tak mi się coś zdaje...
Ułan trzeci: No to spróbujmy. (stuka i krzyczy) Wpuść panienko!
(cisza)
Ułan pierwszy: Nie rozumiem...
Ułan drugi: Może za cicho...spróbujmy razem (ryczą razem z trzecim) Wpuść panienko! Wpuśc panienko! (dołącza się do nich pierwszy i razem niesamowicie drą mordy) WPUŚĆ PANIENKO!!!
(cisza, coraz bardziej denerwująca)
Ułan pierwszy: To dziwne. Przecież przybyliśmy pod okienko, więc...
Ułan drugi: Już wiem! mamy przybyć POD okienko, rozumiecie?
Ułan pierwszy i trzeci: Nie...
Ułan drugi: No zobaczcie...my staliśmy PRZED okienkiem, a widocznie musimy być POD nim. Pokażę wam!
(kładzie się pod okienkiem, pozostali patrzą na niego wyczekująco. Wyciąga rękę do góry, stuka i krzyczy) Wpuść panienko! Wpuść panienko!
(okno lekko skrzypi, jakby ktoś się namyślał czy otworzyć)
Ułan pierwszy i trzeci: To działa! (szybko się kładą obok drugiego, we trójkę leżą, stukają i ryczą) WPUŚĆ PANIENKO!!! WPUŚĆ PANIENKO!!! PANIENKO!!! EJŻE, WPUŚĆ PANIENKO! NO WPUŚĆ PANIENKO!!!
Okienko: (otwiera się)
Panienka: Czego? (dostrzega leżących) A wy co, zboczeńce jakieś?
Ułan pierwszy: Nie, my...
Panienka: (rozdziera się) Do jasnej cholery, nie widzita kartki "przerwa obiadowa"? Przychodzą tu takie żłoby i strzymać nie umieją!
Ułan drugi: Ale...
Panienka: Jak wytrzymać nie możeta, to w krzaki se idźta!
Ułan trzeci: My tylko...
Panienka: PISUAR 50 GROSZY, SRACZ ZŁOTÓWKA! (Rzuca im rolkę piapieru toaletowego) I WYNOCHA!
(Ułani wynoszą się chyłkiem)
Narrator: Morał z tego płynie prosty - uważaj pod jakie okienko przybywasz...

KONIEC