Bycie sobą

Najpierw to - https://joemonster.org/blog/18064/.

Houston, mamy kolejny problem. Zwykła dylatacja >1 to wolniejszy upływ czasu w zakrzywionej i zageszczonej grawitacyjne przestrzeni lub na skutek zwiększonej gęstości energii-pędu zageszczajacej przestrzen. Przesunięcie CMB daje nam zwykłą dylatację >1, ale zmalała nam we w-świecie zarówno gęstość fotonów tła, jak i ich energia. Zwykła dylatacja >1 z przesunięcia CMB to wolniejszy upływ czasu ze względu na zmniejszoną gęstość energii fotonów tła. I co teraz?

I teraz dociera do nas, że ta dylatacja to nie dylatacja czasu, tylko rozszerzenie przestrzeni wraz z ekspansją i wydłużeniem się fali fotonów tła. Nasza prawdziwa dylatacja czasu jest jedyna w swoim rodzaju, bo występuje na skutek ekspansji, dlatego jest <1 odwrotnością wydłużenia fali CMB. Nasz czas płynie szybciej niż we wczesnym, gęstym w-świecie.

W odróżnieniu od rozszerzenia przestrzeni na skutek ekspansji nie możemy uzyskać analogicznego rozszerzenia na skutek naszego ruchu, grawitacji ani zwiększenia gęstości energii, bo wszystkie te czynniki mogą tylko zagęścić naszą obecną, bazową, międzygalaktyczną przestrzeń, dając zwykłą dylatację >1. Widze 2 wyjatki. Możemy uzyskac rozrzedzenie przestrzeni na minimalnej odległości efektem Casimira. Mniej cząstek wirtualnych - mniejsza gęstość energii i przestrzeni - szybszy upływ czasu. Drugi sposob na zmniejszenie gestosci energii to klatka Faradaya, zeby pozbyc sie calego promieniowania EM, w tym tla.

Już mi się nawet nie chce tej naszej dylatacji odnosić do wykresu czynnika skalującego i całki z jego odwrotności, ale widze kolejne fakapy. Podałem jeden podstawowy - this question needs details or clarity. Podałem 5 kolejnych - this question needs to be more focused. Wiecie co na to Wiesław Wojnar z Wesela Smarzowskiego.

Czynnik skalujący jest równy naszej dylatacji z redshiftu tła, bo a = 1/(z+1).