Ponieważ zauważyłem, że ostatnimi czasy używa się (rzadziej, lecz nie tłumaczy to niczego) i traktuje się dosyć często w przestrzeni publicznej podczas zwykłych dyskusji (również na JM) te słowa jako synonimy. Chciałbym zapytać Was, czy tak je traktujecie i jeśli nie, to gdzie przebiega Waszym zdaniem ta trudna do ustalenia granica?

Granica przebiega w tym samym miejscu, w którym ta sojusznik - przyjaciel.

Pamiętam, że była niegdyś telewizyjna promocja któryś igrzysk olimpijskich (nie pamiętam, kórych...). Padło tam takie coś: "Although I am your opponent, I am not your adversary." Do przemyślenia.

Widzę, że poza trzema tu osobami inni nie maja tego typu dylematów.

Bo jakoś tak jest że mnie wszyscy lubią

Uważam, że wszyscy ludzie zasługują na jednakowe traktowanie...

https://www.youtube.com/watch?v=Y626eTivs60

Drogi :Tynfie - to jedna z wielu szkód, jakie wyrządziło całemu naszemu społeczeństwu dopuszczenie do władzy PIS-u, którego znakiem firmowym jest przebudowa świadomości.
Dopóki siła ta stała z opozycji, "przebudowywała" świadomość tylko ochotnikom (a, jak wiadomo, chcącemu nie dzieje się krzywda), lecz od parunastu miesięcy retoryka ta jest oficjalnie obowiązująca, królująca w przekazach władzy, a zatem mimowolnie przez wielu przyswajana.
Zmiana znaczeń wielu określeń ma różne poziomy - od typowo orwellowskich przeciwstawieństw (np. kurskizm z mediach publicznych nazywa się "przywracaniem pluralizmu" czy choćby "pakiet demokratyczny dla opozycji" lub "zwycięstwo" 27:0 - przykłady pchają się nam drzwiami i oknami) do nieco subtelniejszych, jakim jest chociażby pozbawienie słowa "przeciwnik" znaczenia sportowego czy akademickiego i położenie wyłączenie nacisku na znaczenie militarne.

W mojej ugruntowanej i niepodatnej na obce wpływy świadomości przeciwnik nieodmiennie jest adwersarzem, natomiast wrogiem od kilkunastu lat jest pisowiec

:liiina 27:1!!!

:doniu27 - chyba naprawdę ich nienawidzę...