Zatrzymane w kadrze CCCXLVII - "Nie posunąłbym się do stwierdzenia, że jedyny dobry Indianin to martwy Indianin"

#1. Malarze pozują do zdjęcia stojąc bez żadnych zabezpieczeń na stalowych linach Mostu Brooklińskiego - Nowy Jork, 7 października 1914 roku.

Budowa mostu trwała od 3 stycznia 1870 do 24 maja 1883 roku. Podczas robót zginęło 27 pracowników. Jest to jeden z najstarszych mostów wiszących na świecie. Znajduje się 84 metry nad wodą, ma łączną długość 1834 metrów oraz 26 metrów szerokości. Łączy dwie nowojorskie dzielnice Brooklyn i Manhattan, które oddziela East River.

#2. Żołnierze eskortujący aresztowanych studentów, Gwangju, Korea Południowa, maj 1980 r.

40 lat temu miała miejsce tzw. masakra w Gwangju - krwawe stłumienie demonstracji skierowanych przeciwko zamachowi stanu z 12 grudnia 1979 i rządom wojskowej dyktatury generała Chun Doo-hwana. Zamieszki trwały między 18 a 27 maja 1980 roku w południowokoreańskim mieście Gwangju w prowincji Chŏlla Południowej. Oficjalne śledztwo w sprawie, przeprowadzone w latach dziewięćdziesiątych przez demokratycznie wybrane władze, ujawniło, że w związku z powstaniem życie straciło 165 osób, a 987 osób uznano za "ciężko ranne". Raport przygotowany na zlecenie BBC określa dane przedstawione przez śledczych jako niedoszacowane. Partie opozycyjne w latach osiemdziesiątych twierdziły, że zabitych mogło być nawet 2000 osób.

#3. Żołnierze 454 Pułku Strzeleckiego z 100 Lwowskiej Dywizji Strzeleckiej z 60 Armii 1 Frontu Ukraińskiego 27 stycznia 1945 odbili i otworzyli bramy obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Na fotografii wykonanej dzień później uwiecznieni zostali sowieccy żołnierze przyglądający się wielkiej (w większości spalonej) stercie odzieży znajdującej się tuż za ogrodzeniem obozu.

#4. Futbolowa drużyna Uniwersytetu Kansas, 1896 rok.

#5. Pogrzeb Martina Luthera Kinga, 9 kwietnia 1968 roku.

#6. Bjorn Daehlie i Philip Boit, Igrzyska Olimpijskie w Nagano, 12 lutego 1998 roku.

Zwycięzcą biegu na 10 kilometrów stylem klasycznym podczas igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku został Norweg Bjorn Daehlie.
W zawodach tych wziął także udział Philip Boit, 27-letni Kenijczyk, który śnieg na własne oczy widział dopiero... dwa lata wcześniej. Boit stał się twarzą kampanii reklamowej Nike, która szukała dobrego sportowca z Afryki, który podejmie się rywalizacji w zimowej olimpiadzie i spowoduje wzrost popularności sportów zimowych w Afryce. Boit był szybkim biegaczem, wszechstronnie utalentowanym sportowcem i w ciągu roku ostrych treningów w Finlandii udało mu się uzyskać prawo startu na Igrzyskach w Nagano.
Na mecie stracił do zwycięzcy 20 minut (to całkiem sporo jak na 10 km sprintu), zajmując ostatnie, 92. miejsce. Daehlie czekał na niego na mecie, by uhonorować jego występ.
Po powrocie do Kenii Boit stał się prawdziwym celebrytą. Czarnoskóry narciarz brał jeszcze udział w igrzyskach w Salt Lake City w 2002 i w Turynie w 2006 roku. Nie został dopuszczony do igrzysk w 2010 roku w Vancouver z powodu nieosiągnięcia minimum olimpijskiego.
Bjorn Dahlie skończył karierę w 2001 roku, z powodu kontuzji, której nabawił się dwa lata wcześniej podczas jazdy na nartorolkach. Ma w dorobku 8 złotych i 4 srebrne medale olimpijskie zdobywane na trzech zimowych igrzyskach olimpijskich w 1992 roku w Albertville, w 1994 roku w Lillehammer i w 1998 roku w Nagano.

#7. Generał Dwight D. Eisenhower przemawia do amerykańskich spadochroniarzy z 502. Pułku Piechoty 101. Dywizji Powietrznodesantowej, 5 czerwca 1944 roku, dzień przed rozpoczęciem operacji lądowania w Normandii.

#8. Teatrzyk kukiełkowy na Polach Elizejskich, Paryż, 1885 rok.

#9. Alberto Ascari (po lewej) w Lancii i Juan Manuel Fangio (po prawej) w Mercedesie podczas GP Włoch, 1954 rok.

#10. Malcolm X, uzbrojony w karabinek M2, pozuje do plakatu z napisem "Wyzwólmy nasze umysły przy użyciu wszelkich środków", 1965 rok.

#11. Remont anteny na szczycie World Trade Center w Nowym Jorku, 1979 r.

#12. "Wyprawa na Marsa. Koszt 10 centów", USA, lata 20. XIX wieku.

#13. Prezydent Theodore "Teddy" Roosevelt podaje dłoń rdzennemu Amerykaninowi. Fotografia wykonana między 1901 a 1909 rokiem.

W rzeczywistości 26. prezydent USA niespecjalnie darzył Indian ciepłym uczuciem. Kiedy był jeszcze farmerem w stanie Północna Dakota, z jego ust padły następujące słowa:
"Nie posunąłbym się do stwierdzenia, że jedyny dobry Indianin to martwy Indianin. Uważam, że jest to prawda jedynie w 9 na 10 przypadków. [...] I naprawdę, nie chciałbym za bardzo dociekać, co powinno stać się z tym dziesiątym".
W wyniku wprowadzenia w życie w 1887 roku tzw. Ustawy Dawesa, ponad 60 tysięcy rdzennych Amerykanów uzyskało obywatelstwo, co wcale nie znaczyło, że szybko dojdzie do asymilacji dwóch kultur. W swoim pierwszym przemówieniu po zaprzysiężeniu na prezydenta, we wrześniu 1901 roku, Roosevelt powiedział:
"W mojej opinii nadszedł już czas, żebyśmy zaczęli postrzegać Indian nie jako członków plemienia, ale jako jednostki. Indianin powinien być traktowany tak jak biały obywatel".
No, ale oczywiście, że nie był. Roosevelt przyznał, że edukacja powinna leżeć u podstaw asymilacji, ale... "tylko podstawowa i w większej części przemysłowa", a możliwość dalszej edukacji, w szkołach wyższych powinna być "bardzo, bardzo ograniczona".
W styczniu 1902 r., pięć miesięcy od rozpoczęcia kadencji Roosevelta, komisarz do spraw Indian w departamencie spraw wewnętrznych William Jones wystosował list do nadinspektorów agencji federalnych, gdzie poinformował, że wszyscy Indianie płci męskiej mają obciąć włosy na krótko. W niechlubny „rozkazie strzyżenia” Jones argumentował, że "noszenie krótkich włosów przez mężczyzn będzie wielkim krokiem naprzód i z pewnością przyspieszy ich postęp w kierunku cywilizacji".

#14. Kamizelki lub pasy wypełnione materiałami wybuchowymi po raz pierwszy zostały użyte przez Chińczyków podczas II wojny chińsko-japońskiej (1937-1945). Podczas bitwy o Szanghaj chińscy żołnierze uzbrojeni w kamizelki wypełnione materiałem wybuchowym wraz z ręcznym mechanizmem detonacyjnym rzucali się pod nacierające japońskie czołgi i wysadzali je w powietrze. Fotografia wykonana najprawdopodobniej w 1938 roku.

#15. Przerwa na lunch podczas produkcji filmu "Pamięć absolutna", 1989 rok. Od lewej stoją Erika Carlsson, Arnold Schwarzenegger, Paul Verhoeven i Parker Whitman.

#16. 17-letnia Brigitte Bardot, 1951 rok.

#17. Plakat reklamujący "Amerykański styl życia". Na jego tle, w kolejce po jedzenie i odzież wydawaną przez Czerwony Krzyż, stoją mieszkańcy Louisville w stanie Kentucky. Zdjęcie wykonane przez Margaret Bourke-White w 1937 roku.

#18. Pierwszy zjazd Akcji Antyfaszystowskiej (Antifa) w Berlinie, 10 lipca 1932 roku.

#19. Basista Sex Pistols Sid Vicious z mamą Anne Beverley. Fotografia wykonana w 1977 roku.

W 1977 roku Sid Vicious (wł. John Simon Ritchie) zastąpił Glena Matlocka jako basista zespołu Sex Pistols. Po rozpadzie zespołu na początku 1978 roku kontynuował karierę solową występując m.in. z Mickiem Jonesem z The Clash, czy Johnnym Thundersem. Praktycznie przez cały okres swojej kariery muzycznej był uzależniony od heroiny.
12 października 1978 roku został oskarżony o zamordowanie swojej narzeczonej Nancy Spungen w Hotelu Chelsea w Nowym Jorku. Nóż, którym zadano cios w brzuch ofierze należał do Sida, w pokoju hotelowym nie było nikogo innego oprócz ich dwojga, a sąsiedzi często słyszeli z ich pokoju odgłosy kłótni. Został aresztowany pod zarzutem morderstwa II stopnia. 10 dni później, w więzieniu, próbował popełnić samobójstwo, podcinając sobie żyły. Dzięki interwencji prawników został zwolniony za kaucją, ale śledztwo w sprawie morderstwa wciąż trwało.
9 grudnia 1978 roku Vicious zaatakował Todda Smitha, brata Patti Smith, podczas koncertu w klubie Hurrah i trafił na 55 dni do więzienia w Rikers Island.
Z więzienia wyszedł (również za kaucją) 1 lutego 1979 roku. Dzień później w mieszkaniu Michele Robinson, jego nowej dziewczyny, Sid wraz ze znajomymi świętował wyjście z więzienia. Heroinę przyniósł mu jeden z uczestników przyjęcia (Sid był wówczas na metadonowym detoksie). Nad ranem, martwego, znalazła go jego matka, Anne Beverley.
Istnieją trzy teorie dotyczące śmierci basisty Sex Pistols:
1. Przypadkowe przedawkowanie.
2. Celowe przedawkowanie - rzekomo po śmierci artysty Anne Beverley znalazła w jego ubraniach karteczkę z wiadomością:
"Mieliśmy [z Nancy] pakt śmierci. Muszę dotrzymać swojej części umowy. Proszę, pochowajcie mnie koło mojej dziewczyny. Zakopcie mnie w skórzanej kurtce, jeansach i motocyklowych butach. Żegnam.
3. W 1996 Beverly rzekomo wyznała, że to ona podała synowi śmiertelną (kolejną już tego wieczora) dawkę heroiny. Przyznała, że Sid panicznie bał się powrotu do więzienia, co groziło mu przecież za morderstwo Nancy Spungen.

#20. Zamieszki na ulicach Słupska, których bezpośrednią przyczyną była śmierć jednego z kibiców, 13-letniego Przemysława Czai (ur. 7 lipca 1984) oraz próba zatuszowania przez policję i prokuraturę jej okoliczności.

W sobotę 10 stycznia 1998 r. ok. godziny 19.45 Przemysław Czaja wraz z dwustuosobowym tłumem kibiców wracał z meczu koszykówki Czarnych Słupsk. Kibicom towarzyszył radiowóz policji. W pewnym momencie część grupy wtargnęła przy czerwonym świetle na przejście dla pieszych. Jak ustalono w trakcie śledztwa, jeden z policjantów wysiadł z radiowozu i udał się w pościg za uciekającymi na jego widok kibicami, podczas gdy drugi funkcjonariusz pozostał w pojeździe. Zabójca dogonił i kilkukrotnie uderzył Przemysława Czaję pałką policyjną w okolice głowy i szyi. Chłopiec zmarł po kilkunastu minutach w wyniku wylewu spowodowanego odniesionymi obrażeniami. Obaj policjanci, pomimo próśb kibiców, odmówili wezwania karetki pogotowia.
Zamieszki w mieście trwały 4 dni.
Sytuacja w mieście została opanowana w środę 14 stycznia, po zgromadzeniu w mieście ok. 1000 policjantów wyznaczonych do patrolowania ulic. Dzięki wysiłkom lokalnych władz oraz apelom rodziców Przemka udało się uspokoić atmosferę przed mającym się odbyć pogrzebem chłopca. W rezultacie zamieszek 239 dorosłych osób zostało zatrzymanych, 72 policjantów zostało rannych, z czego dwóch wymagało leczenia szpitalnego.

W poprzedniej części

Źródła: 1, 2