Budzące grozę węgierskie cmentarzysko kolejowe

Czy to mogą być te same wagony? Prawdopodobieństwo wcale nie jest małe! Węgry, jako jedno z państw osi, współpracowały z III Rzeszą, a ich tabory kolejowe wykorzystywane były przez Niemców.

Składnica Istvántelek początkowo (1861 rok) znajdowała się poza właściwym obrębem Budapesztu, z czasem miasto rozbudowało się, wchłaniając wielkie hale. Nikt jednak nie interesował się starymi pociągami i miejsce wciąż jest po prostu opuszczone. Mathew natknął się na porozrzucane dokumenty i bilety z 1967 roku, co prowadzi nas do tego, że przez ostatnie 50 lat nikt tymi antykami się nie zajmował.

Znajdują się tutaj maszyny z różnego okresu, zobaczymy m.in. lokomotywę MAV-301 (produkowana w latach: 1911-1914) czy też MAV-424 (produkowaną do 1958 roku). Większość eksponatów trafiła tu jednak już po wojnie. Niemiecki tabor przejęty przez sowietów został dostosowany do przewozu towarów i osób i był z powodzeniem wykorzystywany w ruchu kolejowym.

Możemy przez to mniemać, że „pociągi śmierci”, którymi przewożono Żydów do obozów zagłady, były po wojnie przeznaczone do zwyczajnej eksploatacji. Patrząc na to od strony ekonomicznej nie ma w tym nic dziwnego, jednak świadomość tego, że wagony będące częścią jednej z najtragiczniejszych zbrodni w dziejach ludzkości po wojnie codziennie przewoziły towar i ludzi może przyprawić o gęsią skórkę.

Sam Mathew wspomina, że poczuł przerażenie i niepokój uświadamiając sobie do czego te wagony mogły służyć. Mimo wszystko do dziś prawdopodobnie nikt nie potwierdził, czy wagony znajdujące się w tym miejscu są na pewno tymi samymi, które przedstawiają fotografie z Oświęcimia. Pewne natomiast jest to, że są to te same modele.

Jeśli chcecie poczuć klimat tego miejsca, to zerknijcie tylko na zdjęcia. Na pewno nie jest to widok, który zdarza się oglądać na co dzień.

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5