W pewnej wsi żył sobie młynarz. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, ale młynarz był bardzo jurny. Zaliczał po kolei wszystkie kobiety w okolicy. Mieszkańcom wsi nic to nie przeszkadzało, aż w końcu któregoś dnia młynarz przeleciał córkę sołtysa. Tego już było za wiele.
Wieśniacy zebrali się na naradę - jak tu młynarza ukarać. Ale sprawa
była bardzo delikatna - wiadomo, młynarz był tylko jeden w okolicy.
Jeszcze gotów się obrazić i wynieść z wioski. Bez niego żyć będzie ciężko. Tak więc uradzili, że kara powinna być na tyle delikatna, by młynarza nie urazić.
Pyta więc sołtys:
- Ma ktoś jakieś propozycje?
Wieśniacy zebrali się na naradę - jak tu młynarza ukarać. Ale sprawa
była bardzo delikatna - wiadomo, młynarz był tylko jeden w okolicy.
Jeszcze gotów się obrazić i wynieść z wioski. Bez niego żyć będzie ciężko. Tak więc uradzili, że kara powinna być na tyle delikatna, by młynarza nie urazić.
Pyta więc sołtys:
- Ma ktoś jakieś propozycje?
- Słuchamy, kowalu.
- To może mu wpierdolić?
- Nie, kowalu, młynarz wtedy na pewno odejdzie od nas, a że jest tylko
jeden, to będzie ciężko. Musimy znaleźć inny sposób. Znów zapada cisza i
znów w górę wędruje ta sama łapa kowala:
- To może wpierdolić stolarzom? Ich jest dwóch...