GAZETA GADANA
W wesoły sposób zajmuje się pewnemi trudnościami, z jakiemi walczą gazety pewien dowcipny korespondent pisma „Münchener Post", zastanawiając się nad tem, co robić będą redaktorzy, gdy zabraknie papieru. Otóż redaktorzy będą sobie umieli radzić. Nie mogąc gazety drukować, będą gazety gadali. Każdy redaktor odczyta swój dział słuchającym zebranym „abonentom".
Monachijski dowcipniś wystawia sobie rzecz tak, że miasto podzielone zostanie na obwody i każdy dziennikarz będzie miał pewne oznaczone ulice.
O pewnych godzinach ukażą się redaktorzy i wygłaszać będą to, co zwykle drukowali. Naczelni redaktorzy wybiorą sobie naturalnie ulice lepsze. Redaktor od wiadomości miejscowych i różnych opowiadać będzie, gdzie się tym razem dwa tramwaje zderzyły, krytyk teatralny przedstawi swoje nocne doświadczenia, redaktor handlowy mówić będzie o wysokich dywidendach. Gazeta gadana będzie miała tę korzyść, iż redaktor będzie widział odrazu skutek swoich wiadomości. Zaspokoiwszy ciekawość abonentów, redaktor zdejmie kapelusz i zbierać będzie „abonament". Za darmo ma się przecież tylko śmierć.
Ponieważ nie będzie papieru, więc nie można przedstawić cenzurze manuskryptu. Monachijski dowcipniś sądzi, że nie pozostanie przeto nic innego, jeno każdemu redaktorowi przydzielony zostanie cenzor. Tenże wkroczy, gdy będzie potrzeba aby w końcu też być pomocnym przy zbieraniu „abonamentu".
Bo i tam będą tacy, którzy się będą chcieli wykpić. Ponieważ do wykończenia gazety potrzeba nietylko redaktorów, lecz także zecerów, korektorów i stereotyperów i drukarzy, przeto obrazek ten trzeba rozszerzyć. Zecerom można przeznaczyć zadanie, by słuchającym abonentom wyszukiwali miejsce na chodnikach, torach tramwajowych, na latarniach ulicznych, gzymsach od okien, na słupach plakatowych i t. d. Korektorzy będą uważali, aby redaktor ani jednego przecinka nie połknął, stereotyperzy będą od czasu do czasu oszczotkowywali słuchaczy, a drukarze czyli tłocznicy tłoczyć będą publiczność, aby ani jeden nie poszedł luzem, nie zapłaciwszy abonamentu. W ten sposób każdy byłby zadowolony.
Oto obraz dowcipny, wart powtórzenia w tych poważnych czasach, które łatwiej przetrwać, gdy humoru przytem nie „zabraknie".
Ilustrowany Kuryer Codzienny, 21 kwietnia 1916
Bonus dla Bojowniczek:
https://100lattemu.pl/moda/21146-najnowsze-kobiece-mody-wojenne
https://100lattemu.pl/
