Turyści, którzy doznali szoku kulturowego, odwiedzając inne kraje, dzielą się swoimi historiami

Będąc w Japonii, zdałem sobie sprawę, jak czyste potrafią być ulice, jeśli wszyscy o to dbają. Ludzie naprawdę biorą swoje śmieci i zanoszą ze sobą do domu. Na ulicach nawet nie ma zbyt wielu śmietników.

Byłam w szoku, że w aptekach w Meksyku prawie wszystkie leki są dostępne bez recepty. Nawet antybiotyki i silne leki przeciwbólowe, które w innych krajach wymagają recepty.

Byłam w restauracji w Tokio i przy stoliku obok siedziała matka z dwuletnim dzieckiem. Gdy poszła zamówić posiłek, zostawiła go samego, a on siedział grzecznie i nawet założył sobie śliniaczek.

Nie mogłem uwierzyć, że można tak późno jeść kolację. W Hiszpanii siadanie do posiłku nawet o godzinie 22 nie było niczym dziwnym.

Zwiedzałem Niemcy i poszedłem napełnić butelkę na wodę w moim hostelu. Kranik z wodą miał dwa różne otwory. Napełniłem więc butelkę i wziąłem łyk. Zdziwiłem się, bo woda okazała się... gazowana. Darmowa, publiczna woda gazowana.

Półnadzy ludzie na billboardach w Europie. W USA mają znacznie bardziej pruderyjne podejście do tego typu kwestii, jeśli chodzi o reklamy na mieście.

Zamówiłem frytki w Belgii, a kelner dosłownie utopił je w majonezie. Nie mogłem w tym wszystkim znaleźć nawet ketchupu. To połączenie zmieniło moje życie na zawsze.

Byłem w szoku, że w McDonaldzie we Francji można zamówić wino i piwo.

Niesamowicie niska cena piwa w Czechach. Piliśmy całą noc całą grupą i każdy z nas zapłacił może po 23 dolary.

W moim kraju jestem kobietą średniego wzrostu. Jednak w Holandii i Finlandii, przeglądając się w lustrze, ledwo widziałam czubek swojej głowy. Byłam tam po prostu karzełkiem wśród kobiet.

Będąc w USA, byłem zdziwiony, jak wielki wybór jest w prostym sklepie spożywczym. Ludzie, serio... jak wiele typów ketchupu potrzebujecie?!