Witam.

Tak jak jest podane w temacie. Czy normalność da się zdefiniować. Słyszałem wiele różnych poglądów na ten temat. Na przestrzeni wieków ludzie zachowywali się normalnie. Czy człowiek zachowujący się normalnie to taki który przestrzega norm i praw społecznych? A co jeżeli prawa się zmienią? Czy wtedy będzie nadal normalny? A może posądzą go o szaleństwo?

Proszę o opinie oraz mam nadzieję że wywiąże się tutaj ciekawa dyskusja.

hej
IMO ogólnie pojęta normalność, to po prostu wpasowanie się w sposób postępowania większości, w normy społeczne w danej chwili itp.
to się oczywiście zmienia w zależności od kultury i epoki.
problem polega na tym, że często normalność jest ustalana prze jakąś religię, rządzących czy inne lobby i nie ma wiele wspólnego z naturalnym zachowaniem człowieka.

no ale jak mówi powiedzenie "nie ma ludzi normalnych, są tylko źle zdiagnozowani"

Normalność to pojęcie względne. Tak jak czas. Zależy od osoby i innych osób.

Przykładowo: Borat wali kupę w central parku. Dla Borata walenie kupy w parku jest normalne, bo tak się wychować, tak jet w jego kraju itd.
Dla ludzi, którzy na to patrzą, normalne to nie jest, bo wychowali się w czasach, gdzie defekację czyni się tylko w miejscach do tego przeznaczonych.

Można to rozpatrywać na wielu płaszczyznach, ale w większości jest to po prostu ogół norm przyjętych przez dane społeczeństwo. I nie mówię tu o normach prawnych - bo te mamy narzucone z góry, ale o normach moralnych. Czyli tych które odpowiadają za nasze postrzeganie świata. Innymi słowy to kwestia wychowania i otoczenia. Dla przykładu większość z nas nie widzi nic złego w wypiciu paru głębszych od czasu do czasu bo w takim przeświadczeniu dorastaliśmy, a w wielu krajach jest to ciężkie przestępstwo - chociażby w Iranie za picie alkoholu można zostać skazanym na śmierć.
Także normalność jest inna dla każdego społeczeństwa, grupy etnicznej czy też religijnej i nie da się jej wprost zdefiniować. Zresztą nawet w kręgach danej społeczności ciężko by było określić co jest normalne, a co nie. A przynajmniej takie jest moje odczucie.

Normalność, przestrzeganie norm i życie według narzuconych schematów postępowania, definicja która sama w sobie jest zaprzeczeniem normalności. Moim skromnym zdaniem normalność to racze postępowanie które nie koliduje z naszymi wewnętrznymi przekonaniami, dla mnie bardziej normalny jest człowiek który żyje na skraju ubóstwa ale robi to co lubi niż ten który zarabia dużo ale nie potrafi cieszyć się życiem.

Dla mnie normalne jest to, co jest reprezentatywne dla większości ludzi obecnie lub było reprezentatywne dla większości ludzi przez większość historii ludzkości. Implikuje to parę rzeczy, z których żadna mi nie przeszkadza, takich jak:

1. "Normalność" nie jest pojęciem pozytywnym, tylko opisowym. Bywają rzeczy normalne i złe zarazem, podobnie jak nienormalne i dobre.

2. Może się zdarzyć ze względu na alternatywę w definicji, że coś jest normalne i zaprzeczenie tego czegoś też jest normalne. Z czego wynika z kolei, że:

3. Coś, czego zaprzeczenie jest normalne, niekoniecznie jest nienormalne. Nienormalne jest to, co nie pasuje do żadnej z części definicji.

4. Ludzie mogą być (względem jakiejś cechy) nienormalni bez swojej winy, co nie oznacza, że przez brak winy automatycznie przestają być nienormalni. Na przykład homoseksualiści.

5. Można być zarazem normalnym i nienormalnym, bo człowiek nie może być ani "normalny", ani "nienormalny" w oderwaniu od cechy, o której mówimy.

6. W szczególności, niemal wszyscy ludzie mają (i zawsze mieli) jakieś odchyły, czyli cechy, w kontekście których są nienormalni. Całkiem normalnym być się więc nie da (w najgorszym wypadku nienormalną cechą człowieka jest brak innych odchyłów niż ten).

Oczywiście, to dotyczy sytuacji, gdy mamy na myśli "normalny człowiek". Gdy pytamy o "normalnego mężczyznę", bierzemy pod uwagę reprezentatywność dla męskiej populacji (obecnej lub historycznej), w tym ujęciu np. normalny człowiek nie ma jaj, a normalny mężczyzna je ma (a "nienormalny homoseksualista" to nie jest, wbrew punktowi 4., tautologia, tylko określenie homoseksualisty, który odczuwa pociąg do płci przeciwnej). Europejczyk popierający demokrację jest z kolei normalnym Europejczykiem (pierwsza część alternatywy), a wrogi demokracji... też jest normalnym Europejczykiem (druga część alternatywy). To przykład z punktu drugiego.

Itepe, itede.

Pozdrawiam,

Normalność w sensie poprawność, akceptowana i powszechnie uważana norma dla ogółu, to chyba najbardziej zagmatwana i kontrowersyjna próba zdefiniowania czegoś, co dla każdego praktycznie człowieka będzie mniej lub bardziej nie do zaakceptowania, lub wzbudzi kontrowersje w jakimś puncie definicji.
Coś jak poczucie piękna i estetyki, oraz dobrego smaku.
Trudno nam zaakceptować gusta żuka gnojarza, a jemu (jakby potrafił to zrozumieć i wyrazić swoje niezadowolenie ) naszą dla niego pogardę w sprawie gustów i smaków.

Nie ma ludzi normalnych, tak samo jak nie ma ludzi zdrowych- są tylko nieprzebadani. To czy ktoś jest uważany za normalnego czy też nie jest zależne od towarzystwa w którym przebywa.

Bardziej to widzę jako pewną sferę zachowań - im bardziej niestandardowe reakcje na daną sytuację / fakt, tym dalej od centrum sfery leżą. I teraz problem rozumianej przeze mnie (więc zupełnie subiektywnej) "normalności" kogoś innego sprowadza się tylko do tego jak bardzo sfery naszych zachowań się pokrywają.

Normalność łatwo zdefiniować - to zachowanie i poglądy większości. Proste.

Gorzej jeśli chcesz poznać absolutną, obiektywną (ponadludzką) normalność. Tu nie da się stworzyć definicji, bo ktoś, kto jest od niej zależny nigdy jej w pełni obiektywnie nie nakreśli. A zależni są wszyscy.

Normalność to koncept mentalny więc nie istnieje - podobnie jak kraj. Widziałeś kiedyś normalność albo kraj? Jak wygląda? Jakiego jest koloru? Jakiego kształtu?

Normalność czyli ktoś powiedział ze większość nie lubi pingwinów więc to jest normalne.

Kraj? Ktoś powiedział - ta brzoza jest nasza a ta wasza ok? OK. I ludzie się zabijają o to, ze ktoś tam się kiedyś umówił czyja jest ta czy tamta brzoza...

Idę się podrapać

Wszystko jest normalne. Tylko ludziom czasami wydaje się, że coś lub ktoś jest nienormalny. Ale to normalne. Ludzie tworzą jakieś dogmaty i wszystko co od nich odbiega maja w zwyczaju określać jako nienormalne. Ale nawet jeżeli ktoś jest tzw "nienormalny" to dlatego że jego organizm funkcjonuje inaczej, albo jest coś zepsute. I to jest normalne, że jak jest coś zepsute to nie działa tak jak powinno. Normalne jest że roślina rośnie, ale też i to że jak nie ma wody to więdnie. Często zapominamy, że to nie my stworzyliśmy Świat, ale to Świat stworzył nas.

Wszystko zależy od środowiska i pod-środowiska.
W jednej grupie normalne jest rozmawiać o tym jak się mordowało miliony orków siekierą czy bolterem, wszyscy wiedzą że to gra. Ale gdyby posłuchała tego moja babcia, czy jakikolwiek inny człowiek ze starszej epoki, uznali by mnie automatycznie za zwyrodnialca i zbrodniarza.
Nawet w grupie rówieśników, np spotkanie nerda komputerowca z humanista polonistą, dla nerda normalne jest np. mówienie siedzę na kanale w ircu i nak***am boty czy inne cuda. Polonista złapie się w tym momencie za głowę i uzna ze ma do czynienia z osobą nienormalną. Działa to oczywiście w obie strony.

To jeżeli chodzi o ludzi, wg. cioci wiki norm jest pełno:
społeczne, techniczne, matematyczne, muzyczne itp , itd
w większości wypadków coś, co jest standardowe, podobne, bliskie ustalonej reguły.

A i Norma to tez imię żeńskie

:samurajgrzes - moim zdaniem pomyliłeś chyba wszystkie istotne pojęcia

Od końca:

"Kraj? Ktoś powiedział - ta brzoza jest nasza a ta wasza ok? OK. I ludzie się zabijają o to, ze ktoś tam się kiedyś umówił czyja jest ta czy tamta brzoza..."

Chyba miałeś na myśli nie "kraj", a "państwo". Na świecie jest masa krajów, w większości okupowanych przez państwa. Czasami jeden do jednego (np. kraj Polska okupowany jest przez państwo III Rzeczpospolita), czasem nie (np. kraj Basków i Hiszpania okupowane są przez Królestwo Hiszpanii), a bywa, że jeden kraj okupowany jest przez więcej niż jedno państwo, np. Tybet.


"Normalność czyli ktoś powiedział ze większość nie lubi pingwinów więc to jest normalne."

Nie. Normalne nie jest to, co ktoś przypisał jako cechę większości, tylko to, co jest cechą większości.


"Normalność to koncept mentalny więc nie istnieje - podobnie jak kraj. Widziałeś kiedyś normalność albo kraj? Jak wygląda? Jakiego jest koloru? Jakiego kształtu?"

A Twoja inteligencja istnieje? Bo jestem pewien, że nie ma koloru ani kształtu. Powietrze istnieje? Widziałeś je? Poza Śląskiem?

Kształtu nie mają zresztą nawet niektóre byty niementalne, a czysto fizyczne - na przykład Morze Sargassowe. W ogóle widzialność, posiadanie kształtu i koloru to bardzo mocne wymagania, jakie postawiłeś, aby obiekt uznać za istniejący, i byłoby dobrze, żeby towarzyszyło temu choć słówko uzasadnienia, skąd aż tak mocne wymagania.

Pozdrawiam,


P.S. A po co poszedłeś się podrapać? Istniało jakieś uczucie swędzenia? Jaki miało kolor i kształt?

Normalny czlowiek to przede wszystkim osoba myslaca, kulturalna i potrafiaca postawic sie na miejscu drugiej osoby. Np: wiele ludzi kladzie brudna torbe/siatke w komunikacji miejskiej na miejsce dla pasazera. Ale czy ta osoba usiadlaby na miejscu pobrudzonym przez innego takiego pasazera?

@wiciu19

Twoja definicja normalności pasuje najbardziej mojej wersji jej postrzegania.

W rzeczywistości jednak nikt z nas nie jest normalny w dzisiejszych czasach,bo albo nie ma na to odwagi lub nie pozwala mu na to status,ewentualnie blokują go bliscy, którzy maja zupełnie inny światopogląd i reakcja na Twoje zachowanie była by nieadekwatna do tego czego byś chciał...Co już jest nienormalne ;/

i kółko się zamyka.

Normalność jest dla każdego czymś innym,dla jednego ktoś może być normalny,a dla drugiego ,za przeproszeniem ,,dziwny".
Np.Lady GaGa, sporo ludzi bez większego zastanowienia mówi:dziwna,pokręcona,nienormalna.Ale wg niektórych,np.Mnie,Ona jest całkiem normalna,tzn jest prawdziwa,i nie boi się okazywać uczuć.(-;

Fajnie wychodzi w kilku wpisach powyżej rozumienie normalności jako byciem wiernym swoim przekonaniom. Pozytywne.

Normalność to pasowanie do ogólnie przyjętych zasad/norm społecznych, obowiązujących na danym terenie. Czy inaczej - "cechy" normalnego człowieka muszą być akceptowane przez większość ludzi, chociaż u większości nie musi być obecna taka cecha.