Kolejny serial na Netflixie firmowany przez Harlan'a Coben'a i kolejny majstersztyk. Tym bardziej, ze ten 6-odcinkowy serial to twór polskich producentów i przeflancowanie go do polskich realiów się powiodło. Klimat i muzyka robią swoje. 6 odcinków połyka się na raz. Bardzo polecam!

Serial obejmuje dwa wymiary czasowe: rok 1994 oraz 2019. Opowieść w zaskakujący sposób przedstawia losy warszawskiego prokuratora, Pawła Kopińskiego, który mimo upływu lat nie potrafi otrząsnąć się po stracie ukochanej siostry, zaginionej w niewyjaśnionych okolicznościach podczas obozu letniego. Niespodziewane odnalezienie ciała, którego śmierć zdaje się być powiązana ze zniknięciem dziewczyny, może w końcu doprowadzić do przełomu w śledztwie. Policja podejrzewa, że ofiarą jest chłopiec, który zniknął bez śladu wraz z siostrą Pawła 25 lat temu. Nadzieję na rozwiązanie sprawy przyćmiewają jednak głęboko skrywane rodzinne tajemnice, których wyjście na jaw może sprawić, że wszystko, co Paweł przez lata budował, legnie w gruzach.

https://www.netflix.com/title/81108061

Pierwsze 5 odcinków przeciętnie słabe, choć jak na polskie kino całkiem ładne obrazki, z wyłączeniem ujęć z drona (reklama dji?) oraz nocnych. One chyba inspirowane są scenami z filmów o KZ, więc las jest doświetlony szperaczami, jakie były na wieżach w obozach czasu 2wś. Ale te w dzień, w plenerze, w pomieszczeniach (ups, szafa odstaje od ściany u prokuratora na 20cm) też jakieś takie slabe.

Aktorstwo jak polityka zagraniczna aktualnego rządu.
Główna postać szczerzy się do kamery jakby chciała powiedzieć "heloł, jestem w telewizji". Dwóch gości daje radę, ale oni to akurat zawodowi aktorzy.
Dialogi słabe, ale na szczęście bełkotliwa dykcja, z wyjątkiem dwóch osób, więc ciężko zauważyć (protip: wyłączyć subtitles).

Plus za whisky marki whisky, przywołało wspomnienia wina marki wino.

Przy ostatnim odcinku pierwsze 5 wybitne (w kwestii fabuły).

Ocena ogólna: ten, tego, no więc, bo w sumie, aczkolwiek, że ten, choć jednak.


PS:
I nie ma tu znaczenia ilość nóg recenzenta.

:brtk ostatnie zdanie mogłeś sobie darować... ja Ci nie wytykam, że masz tylko pół mózgu...

Misiek, pierdyknąłeś se oczojebny baner reklamujący amputacje nogi i wytykasz ludziom, że skupiają się na twoim inwalidztwie. Normalnie erupcja przebiegłości!

Jaki kraj taki efekt Straisand

nie podejrzewałem aż takiej wrażliwości i miałem zamiar przeprosić, ale doczytałem do końca i mi zamiar gdzieś się zgubił

Nie chce mi się pisać, więc skopiuję mój komentarz z YT:

"Jest lepszy od "1983", bo przynajmniej udało mi się go obejrzeć do końca, ale gdyby nie napisy, to nie wiem czy dałbym radę.
Fabuła dziurawa, pełno pourywanych wątków. Aktorsko, pan Damięcki nawet daje radę, tak samo jak część drugiego planu, ale panie Grochowska i Skibińska oraz większość dzieciaków, to dla mnie jest dramat.
No i na koniec coś, o czym już wspominałem - UDŹWIĘKOWIENIE! Po raz kolejny zamiast podążać za akcją, muszę zastanawiać się co dana postać powiedziała. Dobrze, że były napisy..."

:specialek

Jestem po 1 odcinku co prawda, ale nie zauważyłem problemów z dialogami. Dla mnie jakość dobra.

Fabuła jak narazie się rozkręca, ale nie jest źle.

Nie ma dramatu. Nie jest to poziom Watahy, gdzie udźwiękowienie było zrobione bardzo dobrze, ale kręcić potencjometrem nie muszę.

A sam serial, po dwóch odcinkach, wciągnął. I klimacik lat dziewięćdziesiątych zrobiony fajnie

:brtk spoko - Twoje przeprosiny są dla mnie tak ważne, jak nasz naród dla Kaczyńskiego. Też do tego wagi nie przywiązuję :P

Daje się to obejrzeć odcinek po odcinku, ale nie wyobrażam sobie obejrzeć tego na raz. Bardzo dużo wypełniaczy powoduje, że serial trwa dwa razy dłużej niż powinien. Mam wrażenie, że reżyser/ operator kamery chciał pokazać, że zna wszystkie triki jakie do tej pory w kinie wymyślono więc widz musi obejrzeć mnóstwo różnych scen, które istnieją chyba po to by pokazać jakąś kompozycję, ale fabuły to nie pcha do przodu. No i nawet niektóre kadry są rzeczywiście fajne, no ale bez przesady... Gra aktorska przyzwoita, choć szału nie ma. Na plus zasługują policjanci, szczególnie Jakubik.
Tradycyjnie już w naszym kinie aktorów nie sposób zrozumieć, niepojęte.

Największy dramat to fabuła. Niektóre wątki się w ogóle nie kleją. Nie będę robił spojlerów, ale tu zdecydowanie widać największe braki.
Być może wynika to z tego, że twórcy już zaplanowali sequel i niektóre wątki będą ciągnięte dalej i wyjaśnione, ale na ten moment to jest po prostu lipa.

Obejrzałam trailer i podziękowałam. DLACZEGO polscy aktorzy są w większości tak fatalni? Dlaczego mówią tak sztucznie? Tego się nie da oglądać.

:miss_cappuccino

Problem z oglądaniem polskich aktorów w polskich filmach wychodzi zazwyczaj z powodu zamerykanizowania w głowie jak to powinno wyglądać

Też tak mam, ale im więcej polskich filmów oglądam tym jest to łagodniejsze.

Co ciekawe, rzuca się to aktorstwo w oczy głównie w przypadku filmów kryminalnych czy też sensacyjnych, współczesnych, głównie tam, gdzie powinny oddawać realia czasów współczesnych. Dlatego wg mnie nie działa to w przypadku filmów historycznych czy komedii, które zazwyczaj traktuje się jako ciut nierealnych czy też, że tak śmiesznie miało być.

Ale to moje zdanie jest.

EDIT

A na filmie się ciut zawiodłem. O ile zaczął się fajnie to faktycznie potem niepotrzebnie to wydłużają i część wątków trochę nie trzyma się kupy jak powinno.

Obejrzałem pierwszy odcinek i wystarczy. Nie widzę powodu aby kontynuować.