Tak sobie myślę, że coś zostanie w necie.
jeszcze w środę bylem z Nią na dworze, przed praca na nockę, przyjeżdżam z trasy o 3 rano pies nie chce iść na dwór, odsypiam nockę o 18 pies nie rusza się ale oddycha, jadę po łopatę do garażu, po drodze wet pytam o uśpienie (nie dziś już za późno na eutanazje), kopie dołek na łące pod tują, wracam o 20 żegnam się z psem i jadę do pracy, i tak jak się spodziewałem o 3 w nocy była już martwa, i tak sobie teraz dumam pije wódę i o 7 idę ja w tym dołku zakopać.
Nie było opcji ratunku (dla tych co będą mówić ze do weta wcześniej itd.)
Pies 17lat, 2 lata głuchy 6miesiecy nie chodzi na dwór wynosiłem codziennie i jeszcze rasa co tego wieku nie powinna teoretycznie dożyc.
Suka ma na imię Teri, i nie była moim przyjacielem, byliśmy porostu na siebie skazani.
pewnie jeszcze z tydzień popłacze, a już mi i tak przez 2 dni nic się nie chce przez nią, ehh.

:kamilostodos
Chujowo, ale co zrobisz, nic nie zrobisz


Tylko nie chlej za dużo, jak dzisiaj też jedziesz do pracy. Weź wolne.

:maciej1988 nie, przez psa pracy nie stracę, następna nocka z niedzieli/poniedziałek.

Przerabiałem.. Nasz psiak dociągnął do 19.. I też po prostu ze starości. Która to Matce Naturze wyjątkowo się nie udała..

Jedyną wadą psów jest to, że krótko żyją.
Tak niestety jest, że prawdziwych przyjaciół to tylko śmierć odbiera.
Mój poprzedni ONek dał radę tylko 8 lat i choroba go do wykończyła , w pracy powinien przysługiwać dzień wolnego z tego tytułu.

:kamilostodos Wygląda na to, że przyzwoity z Ciebie człowiek.

:kamilostodos
Znam Twój ból. Współczuję.

Jeśli Teri nie była cierpiąca i uniknęła uśpienia, to tak mi się wydaje, że dobrze, że mogła odejść w swoim domu, w swoim miejscu, spokojnie.

Tradycyjnie w takich sytuacjach wiersz Piotra Groblińskiego:

nasze życie jest obliczone
na cztery psy

pierwszy tak się składa
zdycha gdy jesteś na wakacjach
ojciec bierze na siebie
jego śmierć

drugi umiera sam
nie masz akurat czasu
by mu pomóc płaczesz
dopiero gdy go chowasz w ziemi

trzeciego długo wozisz po
weterynarzach choć wcześniej
raczej się śmiałeś z tanich
egzaltacji

z czwartym starzejecie się razem
spacerując coraz wolniej coraz
głośniej gadając do siebie
na ulicy

nasze życie jest obliczone
na cztery psy
jest oblizane

To jest duże szczęście i dla psa, i dla człowieka, że mogą mieć siebie nawzajem. Nawet przez tak krótką chwilę.
Bardzo współczuję.

Co tu dużo gadać

ale betonem zalał, szacun.

:kamilostodos Trzymaj się chłopie i wspominaj fajne chwile jakie miałeś ze zwierzem.

we wrześniu minęło 18 lat od śmierci mojej psicy i wciąż nie umiem zdecydowac sie na innego psa. to jest taki inny, szczególny rodzaj smutku, że czasami mam wrażenie że jest silniejszy niż po stracie kogoś z dalszej rodziny
trzym sie