Gówno chłopu, nie zegarek!

Taki oto wiersz mi się skojarzył, z postem powyżej:
Autor: Tomasz Majeran

Wchodzą, wychodzą. Sprawdzają mieszkanie.

Kręcą kurkami, okna domykają i liczą walizki. Wszystko

w pośpiechu. Cała ta rajzefiber przez jeden zegarek,

który przepadł bezbłędnie jak gówno

w kuwecie. Szukali w szufladach, szukali w akwarium.

Ale tam co być mogło? Tylko głupie rybki.



Poszli. Ja osobiście przedkładam baleron nad rybki,

więc pod tym kątem przeszukałem mieszkanie.

I nic. Ni w ząb. Kompletny brak baleronu, nawet w akwarium.

"Wszystko

gówno"

– pomyślałem i pod szafą dostrzegłem zegarek,



dokładnie tam, gdzie go schowałem. Zegarek

jak zegarek, jeszcze chodził – nie to, co rybki:

pływające gówno,

co niepotrzebnie zajmuje mieszkanie.

Rozumiem w misce. Rozumiem wszystko.

Ale w akwarium?



Gruba przesada. Ja im dopiero pokażę akwarium!

Olał zegarek!

Olał wszystko!

Olał baleron i rybki!

Zanim wrócą, mieszkanie

zmieni się w jedno wielkie gówno.



Wskoczyłem na jukę, z juki na szafę. Gówno

zobaczą, a nie akwarium.

Jednym kocim ruchem to rybie mieszkanie

strącę tam, gdzie leży zegarek.

Jeśli ktoś tu ma dni policzone, to tylko rybki,

które zrobiłyby wszystko,



naprawdę wszystko,

abym zmienił się w gówno

w czystej postaci. No, ale rybki

głosu nie mają. Akwarium

pięknym łukiem walnie w zegarek

i woda zaleje mieszkanie...



Te sukinkoty sprawdziły wszystko, całe mieszkanie.

I w obawie o rybki przykleiły akwarium

na amen. Pieskie życie, słowo daję. Gówno kotu nie zegarek.

Tomasz, to chyba nie majeran wąchał