Druga słynna na cały świat japońska potrawa, może nawet lepsza niż sushi? I nie potrzeba do niej żadnych ekumenicznych (tfu, akutermicznych ) wynalazków z kolorową pokryweczką, daltoniści nie odróżniający zielonego od czerwonego też dadzą radę, a lenie przypalający bez zepterów nawet wodę na herbatę poradzą sobie koncertowo
Jak większość, i ta potrawa wzięła się z biedy, pierwotnie japońscy chłopi smażyli ją sobie na łopatach w charakterze lunchu, jako dodatki stosując to, co udało im się znaleźć w czasie dnia. W wersji odrobinkę ucywilizowanej na 4 porcje potrzebujemy:

- pół kilo ładnej wołowiny, najlepsza jest delikatnie poprzerastana w środku, np. łojówka
- 8 całych shiitake, których kapelusze nacinamy na krzyż
- garść enokitake, ciężko kupić, można zastąpić młodymi kapeluszami pieczarek pociętymi w zapałkę w ostateczności
- częsć pora między "białym" a "całkiem zielonym" pokrojona w ukośne plastry
- 8 cebulek dymek, bez szczypioru, ale z kawałkiem łodygi, przecięta na pół
- 1 spora marchew pokrojona w talarki
- 10-15 deko tofu
- garść kiełków fasoli mung
- 10-15 deko pędów bambusa (z puszki)
- 10-15 deko dość grubo pokrojonej kapusty pekińskiej, najlepiej biale środki liści
- opcjonalnie: garść liści jadalnej chryzantemy albo kilka listków świeżego szpinaku moczonego uprzednio w mięcie
- garść sparzonego makaronu shirataki
- 4 całe jajka

Na sos, w równych proporcjach, powiedzmy po 1/3 szklanki
- sake (ostatecznie czysta wódka)
- mirin (balsam pomorski)
- sos sojowy
- dwie łyżki brązowego cukru

1: robimy sos, mieszamy wszystkie składniki i gotujemy aż alkohol wyparuje.
2: lekko zmrożoną wołowinę kroimy w jak najcieńsze plastry, wrzucamy na suchą patelnię, po kilku potrząśnięciach podlewamy 1/3 sosu i chwilę smażymy
3: dookoła podmażonego mięsa układamy w ładych grupach pozostałe składniki, zalewamy pozostałym sosem i smażymy dalej
4: jajka wbijamy do 4 miseczek i bełtamy lekko
5: zestawiamy patelnię z ognia, każdy bierze sobie pałeczkami jakiś kąsek, macza go w jajku i zjada.

Ja oddzielam białko i maczam tylko w żółtku.

jak na lunch(sic!) dla biednego Japończyka to za dużo pitolenia a i smakowo nie Himalaje

Biedni japończycy do woli dysponowali lekko przerośniętą wołowiną, znajdując ją sobie gdzieś tam po drodze wraz grzybami shitake, jajkami tudzież wszystkimi innymi składnikami, które rosły sobe przy ścieżce.

:myszsza sie czepiasz a może tam tak na poboczu rosną szitake i inne take

Ej czepialscy, napisała że w wersji ucywilizowanej