Franciszek Kostrzewski (1826 – 1911)
Karykaturzysta, rysownik, malarz – sceny rodzajowe, pejzaże.
W słynnym warszawskim salonie Łuszczewskich oświetlono pokoje lampami oliwnymi, które dość słabo rozjaśniały wnętrze. Kostrzewski skrytykował wówczas takie oświetlenie, gdyż utrudniało gościom oglądanie zawieszonych na ścianach obrazów. Na to pan domu udzielił mu wyjaśnienia mówiąc:
- Mój kochany, moja pani w ciemności lepiej się wydaje, a to jest przecież najpierwsze w domu malowidło...
***
Pewna czcigodna matrona zapytała raz zgorszona Kostrzewskiego, czy to prawda, co mówią, że w lokalu Edwarda Koelicha przy ul. Długiej każdego piątku odbywają się niemoralne bale?
- To są okropne plotki, pani dobrodziejko. Czy aksamitki na szyi są niemoralne?
- No, nie...
- A białe krawaty?
- Też nie.
- A fraki?
- Ach skąd!
- No więc – odpowiedział Kostrzewski – panie tańczą tam tylko w aksamitkach na szyi, a panowie tylko we frakach i białych krawatach...
***
Będąc kiedyś w towarzystwie pięknych pań, Kostrzewski wygłosił taką sentencję: „Tylko kobiety mające najwięcej nieuczciwości w duszy udają w rozmowie świętoszków. Im mniej jest cnotliwa, tym bardziej nie pozwala na najmniejszą swobodę w słowie”.
Po czym artysta opowiedział kilka pieprznych dykteryjek. Każda następna dykteryjka była pikantniejsza. Wreszcie jedna z pań zawołała:
- Ostrożnie mistrzu, ma pan chyba zbyt przesadne pojęcie o naszej uczciwości!
Miłosz Kotarbiński (1854 – 1944)
Profesor ASP w Warszawie. Malarz – obrazy mitologiczne i symboliczne.
Kotarbiński robiąc korektę Irenie Lorentowiczównie nic nie powiedział, tylko chrząknął:
- Ha,ha,ha.
- Nie rozumiem panie profesorze – powiedziała przerażona studentka.
- No niech pani pomyśli. Jeśli pani nie zgadnie, jutro pani wytłumaczę.
Lorentowiczówna nie zgadła, a nazajutrz Kotarbiński zagadkę wyjaśnił:
- Pierwsze „ha” to znaczy, że pani już o dziewiątej przyszła do szkoły, drugie „ha” to znaczy, że pani zabrała się do roboty, a trzecie „ha” to znaczy, że pani już tak dużo i tak źle narysowała.
***
Kotarbiński zaskakiwał swoich studentów bardzo dziwnymi określeniami. Pewnego razu, przy korekcie, zwróciwszy uwagę na błędnie użyty przez studenta kolor, głośno powiedział:
- Czy panowie wiedzą, jakie trzy rzeczy od rzeczy robią zawsze początkujący malarze? Malują niebo na niebiesko, drzewa na zielono, a białka oczu na biało. Otóż zapamiętajcie, niebo nie jest niebieskie, drzewa nie są zielone, a białka oczu nie są białae...
Karykaturzysta, rysownik, malarz – sceny rodzajowe, pejzaże.
W słynnym warszawskim salonie Łuszczewskich oświetlono pokoje lampami oliwnymi, które dość słabo rozjaśniały wnętrze. Kostrzewski skrytykował wówczas takie oświetlenie, gdyż utrudniało gościom oglądanie zawieszonych na ścianach obrazów. Na to pan domu udzielił mu wyjaśnienia mówiąc:
- Mój kochany, moja pani w ciemności lepiej się wydaje, a to jest przecież najpierwsze w domu malowidło...
***
Pewna czcigodna matrona zapytała raz zgorszona Kostrzewskiego, czy to prawda, co mówią, że w lokalu Edwarda Koelicha przy ul. Długiej każdego piątku odbywają się niemoralne bale?
- To są okropne plotki, pani dobrodziejko. Czy aksamitki na szyi są niemoralne?
- No, nie...
- A białe krawaty?
- Też nie.
- A fraki?
- Ach skąd!
- No więc – odpowiedział Kostrzewski – panie tańczą tam tylko w aksamitkach na szyi, a panowie tylko we frakach i białych krawatach...
***
Będąc kiedyś w towarzystwie pięknych pań, Kostrzewski wygłosił taką sentencję: „Tylko kobiety mające najwięcej nieuczciwości w duszy udają w rozmowie świętoszków. Im mniej jest cnotliwa, tym bardziej nie pozwala na najmniejszą swobodę w słowie”.
Po czym artysta opowiedział kilka pieprznych dykteryjek. Każda następna dykteryjka była pikantniejsza. Wreszcie jedna z pań zawołała:
- Ostrożnie mistrzu, ma pan chyba zbyt przesadne pojęcie o naszej uczciwości!
Miłosz Kotarbiński (1854 – 1944)
Profesor ASP w Warszawie. Malarz – obrazy mitologiczne i symboliczne.
Kotarbiński robiąc korektę Irenie Lorentowiczównie nic nie powiedział, tylko chrząknął:
- Ha,ha,ha.
- Nie rozumiem panie profesorze – powiedziała przerażona studentka.
- No niech pani pomyśli. Jeśli pani nie zgadnie, jutro pani wytłumaczę.
Lorentowiczówna nie zgadła, a nazajutrz Kotarbiński zagadkę wyjaśnił:
- Pierwsze „ha” to znaczy, że pani już o dziewiątej przyszła do szkoły, drugie „ha” to znaczy, że pani zabrała się do roboty, a trzecie „ha” to znaczy, że pani już tak dużo i tak źle narysowała.
***
Kotarbiński zaskakiwał swoich studentów bardzo dziwnymi określeniami. Pewnego razu, przy korekcie, zwróciwszy uwagę na błędnie użyty przez studenta kolor, głośno powiedział:
- Czy panowie wiedzą, jakie trzy rzeczy od rzeczy robią zawsze początkujący malarze? Malują niebo na niebiesko, drzewa na zielono, a białka oczu na biało. Otóż zapamiętajcie, niebo nie jest niebieskie, drzewa nie są zielone, a białka oczu nie są białae...
--
Mądre myśli często mnie prześladują, ale ja biegam szybciej niż one
