Ogarnięty świątecznym nastrojem przypomnę Wam, droga młodzieży, starą opowieść wigilijną, tak starą, że gdy była opowiadana pod polskimi strzechami, oldbojek jeszcze biegał z koszuliną w zębach, twarde dyski kuli kowale, a internet był na parę. A oto i ona:
Nad stajenką w Betlejem wzeszła jasna gwiazda, gdy u jej drzwi (stajenki, nie gwiazdy) stanęło trzech Mędrców. Na ich gromkie stukanie ze środka rozległo się: Prosimy, prosimy!
- Jezus! - jęknął boleśnie Kacper, on to bowiem wchodził pierwszy, walnąwszy czołem o futrynę niskich drzwi stajenki.
- O, widzisz Józuś, Jezus - to jest ładne imię! - ucieszyła się Maryja - a ty ciągle tylko Wiesław, Wiesław!
Nad stajenką w Betlejem wzeszła jasna gwiazda, gdy u jej drzwi (stajenki, nie gwiazdy) stanęło trzech Mędrców. Na ich gromkie stukanie ze środka rozległo się: Prosimy, prosimy!
- Jezus! - jęknął boleśnie Kacper, on to bowiem wchodził pierwszy, walnąwszy czołem o futrynę niskich drzwi stajenki.
- O, widzisz Józuś, Jezus - to jest ładne imię! - ucieszyła się Maryja - a ty ciągle tylko Wiesław, Wiesław!
--
Nie mówcie mi, co mam robić, a ja wam nie powiem, dokąd macie iść.
