Pracowałem kiedyś jako inżynier automatyk dla pewnej polskiej firmy.
Moja praca w głównej mierze polegała na wyjazdach w delegację do różnych krajów ale też i do różnych miejsc w Polsce.
Mój najdłuższy projekt (nim rzuciłem tę robotę) był w UK.
Do swojej dyspozycji w elektrowni miałem taki mały pokoik z kilkoma komputerami. Ogólnie cisza i spokój.
Co kilka chwil przychodzili moi koledzy anglicy pogadać, lub zwyczajnie posiedzieć u mnie, póki ich Kapitan Chaos* nie namierzył i nie zagonił do roboty. Znałem się już z nimi dość dobrze, ponieważ to nie był pierwszy blok, który razem uruchamialiśmy.
Pewnego dnia była w moim pokoju dość duża grupa. Pojawił się też Garry. Człowiek dość szczupły i niski.
Garry rozpoczął swoją opowieść:
Garry: Jako, że jestem niski i chudy, to wymieniam garderobę co kilka lat, jak się spierze. Chodziłem z żoną po centrum handlowym. Trafiliśmy do GAP'a. Przymierzam, kurtkę, marynarkę, tshirt, jeansy. Wszystko dobrze leży, tylko jeansy jakoś tak dziwnie. Mówię żonie, wiesz co, wydaję się być OK, ale te jeansy są jakieś takie gejowate. Za plecami stał sprzedawca. Spojrzał na mnie i powiedział: to prawda, przecież GAP znaczy Gays Are Proud.
Nim "d" przestało wybrzmiewać w powietrzu, Garry siedział już w aucie. Nie kupił nic tamtego dnia.
*Kapitan Chaos - szef projektu ze strony klienta końcowego czyli elektrowni.
W tym samym miejscu.
Chciałem kupić sobie batona z maszyny ze słodyczami. Niestety miałem tylko banknoty. Poszedłem do kolegi Macieja, żeby pożyczył mi 1 funta. Na drugi dzień przypomniało mi się, że muszę oddać Maciejowi kasę. Znów miałem tylko banknoty.
Pytam: Masz mi wydać z 5?
Maciej zajrzał do portfela. Jego przegródka na bilon zupełnie pusta. Spojrzał na mnie i powiedział: Stary jakbył miał 4 funty to już bym dawno do Polski wracał, a nie siedział tutaj.
Moja praca w głównej mierze polegała na wyjazdach w delegację do różnych krajów ale też i do różnych miejsc w Polsce.
Mój najdłuższy projekt (nim rzuciłem tę robotę) był w UK.
Do swojej dyspozycji w elektrowni miałem taki mały pokoik z kilkoma komputerami. Ogólnie cisza i spokój.
Co kilka chwil przychodzili moi koledzy anglicy pogadać, lub zwyczajnie posiedzieć u mnie, póki ich Kapitan Chaos* nie namierzył i nie zagonił do roboty. Znałem się już z nimi dość dobrze, ponieważ to nie był pierwszy blok, który razem uruchamialiśmy.
Pewnego dnia była w moim pokoju dość duża grupa. Pojawił się też Garry. Człowiek dość szczupły i niski.
Garry rozpoczął swoją opowieść:
Garry: Jako, że jestem niski i chudy, to wymieniam garderobę co kilka lat, jak się spierze. Chodziłem z żoną po centrum handlowym. Trafiliśmy do GAP'a. Przymierzam, kurtkę, marynarkę, tshirt, jeansy. Wszystko dobrze leży, tylko jeansy jakoś tak dziwnie. Mówię żonie, wiesz co, wydaję się być OK, ale te jeansy są jakieś takie gejowate. Za plecami stał sprzedawca. Spojrzał na mnie i powiedział: to prawda, przecież GAP znaczy Gays Are Proud.
Nim "d" przestało wybrzmiewać w powietrzu, Garry siedział już w aucie. Nie kupił nic tamtego dnia.
*Kapitan Chaos - szef projektu ze strony klienta końcowego czyli elektrowni.
W tym samym miejscu.
Chciałem kupić sobie batona z maszyny ze słodyczami. Niestety miałem tylko banknoty. Poszedłem do kolegi Macieja, żeby pożyczył mi 1 funta. Na drugi dzień przypomniało mi się, że muszę oddać Maciejowi kasę. Znów miałem tylko banknoty.
Pytam: Masz mi wydać z 5?
Maciej zajrzał do portfela. Jego przegródka na bilon zupełnie pusta. Spojrzał na mnie i powiedział: Stary jakbył miał 4 funty to już bym dawno do Polski wracał, a nie siedział tutaj.
--
Pozdrawiam Ernesto
