Dzisiaj mnie naszły wyrzuty i muszę coś wyznać. Okłamałem kiedyś ludzi. Rzecz wydarzyła się w wakacje, roku 1997. Pojechałem do Kwidzyna zwiedzać z kuzynką okoliczne zamki. Tam uznaliśmy, że jest piękna pogoda i można zrobić wypad nad morze, do Gdańska, Gdyni i Sopotu. Kupiliśmy mapy (takie papierowe arkusze, niektórzy mogą nie znać :p) i po dwóch godzinach staliśmy na deptaku obok hotelu i restauracji fast-foodowej. Stoimy, ogarniamy swoją lokalizację, nagle podjeżdża samochód, otwiera się okno i pasażer pyta, jak gdzieś dojechać.
- Pan widzi, że sam trzymam mapę?
- I?
- I jakbym był stąd, tobym z mapą nie chodził!
- Acha, faktycznie! Miłego zwiedzania!
Phi..., nieogarnięty koleś - stwierdziłem. Po dosłownie dwóch minutach kolejny samochód się zatrzymał. Co oni? Zmówili się? Wytłumaczyłem sobie i kuzynce, że być może uznali, że gość z mapą jednak coś wie. W ciągu dziesięciu minut zatrzymał się trzeci samochód.
- Czy wie pan, jak dojadę "tam i tam"? - pyta kierowca, krzycząc przez siedzącą obok żonę.
- Proszę jechać przez TRZY skrzyżowania prosto, potem skręcić w lewo, następnie minie pan DUŻY BUDYNEK, i dwa skrzyżowania prosto! Później pan poszuka długiego mostu, a za nim skręci w prawo! Tam jest "tam i tam"
- Pięknie panu dziękuję!
I pojechali.
Kuzynka patrzy na mnie w stylu "eeeeeee, co jest, Stefan?"
- Skąd wiesz, jak dojechać "tam i tam"? - dziwi się.
- Nie wiem, hahahaha
- To gdzie ty ich skierowałeś?
- Skąd ja mam wiedzieć?!

Także, tego - jeśli pan (już pewnie wiekowy człowiek) to czyta, to przepraszam za młodzieńczy wygłup!

:shameus A co, jeśli skierowałeś go idealnie tam, gdzie chciał? Na filmach czasami pokazują takie rzeczy, ktoś wpada znienacka w trans i głosi

Tia... Rok 1997, czasy przed navi. Pojechaliśmy samochodem do jakiejś mazurskiej pipidówy wyposażeni w adres kwatery oraz informację "łatwo znajdziecie, ulica nad jeziorem".

Dojechaliśmy do pipidówy, pytamy o ulicę, nikt nic nie wie. W końcu pytamy n-tego gościa:
- Gdzie jest ulica taka-owaka?
- Pojęcia nie mam...
- Podobno gdzieś nad jeziorem.
- Panie, tu nie ma żadnego jeziora!

Jakiś czas później kwaterę znaleźliśmy. Ulica się zgadzała, numer, jezioro też było, uprzedzając złośliwostki - pipidówa też właściwa. Coś czuję jednak, że gdyby nie warszawskie blachy, to byśmy ją znacznie szybciej znaleźli

Lata temu razem ze zwariowaną koleżanką miałyśmy durną zabawę. Szłyśmy ulicą, bardzo żwawym krokiem i z zaaferowanymi minami (czasem nawet z mapą), nagle zatrzymywałyśmy jakiegoś przechodnia i szybko pytałyśmy:
- Przepraszamy, a prosto to my dobrze idziemy?

Większość pytanych zastanawiała się nad odpowiedzią i rozglądała jakby chciała wskazać nam drogę. Docierało po chwili

:gatinha i dobrzeście szły?

Skoro miałeś mapę w ręku, to nie mogłeś na niej sprawdzić?

:gatinha

Mnie kiedyś babcia na przystanku tramwajowym zapytała, czy tramwaj 12 jedzie do końca, bo jej córka powiedziała, że ma wsiąść w 12 i jechać do końca.

:acecorp Do jej końca? to chyba niedaleko?

Nie mogłem sobie odpuścić, żeby nie skomentować.... wybryków młodzieńczych.

Kiedyś, za gówniaka w podstawówce, były jeszcze wtedy książki telefoniczne, z adresami pełnymi i numerami tel (capt'n obvious) . Mieliśmy z kolegą zabawę taką, że dzwoniliśmy na stacjonarki do rodziców dzieciaków z klasy i udawaliśmy ich dzieci, po czym mówiliśmy że chcemy na obiad coś co nam wpadło do głowy, czy to kotleta z ziemniakami czy tam bigos, cokolwiek, po czym szybko się rozłączaliśmy.

Przepraszam tych z kolegów i koleżanek, którzy musieli przez nas jeść jakieś wydziwasy na obiad, zamiast normalnego jedzenia

... o ile ich rodzice się na to nabrali ale dzieciaki przed mutacją maja podobne głosy, prawie.

mam rodzinę na Mazurach i za dzieciaka, przez wakacje, nie było dnia żeby nie wskazywać drogi. Wszystkie dzieciaki się zawsze garnęły. Ty się po prostu źle za t to zabrałeś. Najpierw trzeba było wzbudzić zaufanie... Najlepiej niemiecką marką

:gatinha Jeśli byłyście blondynkami, niektórzy mogli pewnie pomyśleć, że wy tak serio.

:shameus Ty se żarty zrobiłeś a my nadal jedziemy szukając tego jeb*ego mostu.

Od dawien dawna w Krakowie była tradycja ze jak ktoś pytał o drogę to mówiło się: „prosto i w prawo”.
Sam wielokrotnie stosowałem. I później jak nie mogłem czegoś znaleść i pytałem o drogę to „prosto i w prawo” pojawiało się zdecydowanie za często...

to i ja się podzielę wspomnieniami z dzieciństwa...
Kiedyś podczas ulewnych deszczów pod wiaduktem kolejowym tworzyła się sporej głębokości kałuża. Lokalsi wiedzieli, że trzeba jechać objazdem, a była to wylotówka do Augustowa. Koło tego wiaduktu była skarpa i siadaliśmy z kolegami z podwórka i obserwowaliśmy. Zatrzymał się facet w Maluchu i pyta nas czy przejedzie...patrzymy na tablice rejestracyjne...spoza naszego województwa...mówimy "Śmiało"!!!
Facetowi zalało silnik w tym malaczu w połowie długości drogi pod wiaduktem. I nagle z naprzeciwka wyjechał Kamaz i zrobił taką falę, że malacza dryfującego w tej wodzie pizgnęło o barierki...my w tym momencie pospiesznie zmienialiśmy lokalizację