"Kochanie, zabiłam nasze koty"
Dorota Masłowska, 2012, Oficyna Literacka Noir sur Blanc.

"Kochanie zabiłam nasze koty to wypadkowa, jak to zwykle bywa z powieściami, przejęcia losem ludzkości i różnych osobistych udręk. W ingrediencjach znajdą więc Państwo moje zmęczenie radioaktywnymi miastami i moje zmęczenie radioaktywną sobą. I moje urzeczenie morzem jako tworem w sposób doskonały i beztroski łączącym w sobie bezkres i ściek. Wreszcie- bezustanne zadziwienie kondycją duchową nowego człowieka. Człowieka wolnego, żyjącego poza takimi anachronicznymi, zaśmiardującymi molami kategoriami jak duchowość, religia, polityka, historia.
Człowieka w związku z tym bezjęzykowego, człowieka którego mową ojczystą jest Google Translator. Aktualnie mam więc nadzieję że będą lubili Państwo moją nową książkę.
I że zrobi ona Państwa dzień."
źródło: www.kochaniezabilamnaszekoty.pl

Reklamują tę książkę tak nachalnie, że w końcu poddałem się i zacząłem ją czytać. Po czym podałem się ponownie gdzieś tak w połowie powieści. Uszczegóławiając, nie nazwałbym tego nawet powieścią. To raczej swoisty strumień świadomości dla ubogich. Chaos wymieszany z groteską, a wszystko to razem zalane nudą. Treści brak. Język i forma podobno nowatorskie, ale dla mnie to bardziej wyglądało jakby redaktorem był mistrz Yoda. Trafiają się naprawdę niezłe zdania bądź akapity, jednakże całość jest po prostu cholernie męcząca.

Masłowskiej po prostu nie da się czytać. Próbowałam "Wojnę" i odpadłam. Nie znoszę takiego języka, nie rozumiem tego "fenomenu" masłem pisanego. Nie pojmuję zachwytów, może nie jestem aż taką snobką.
Jak sobie pobieżnie obliczyłam, przeczytałam jakieś 6 tysięcy książek, z czego 3 tysiące mam na półkach, to nie chwalpost, tylko wyjaśnienie, że nie kieruje mną nieznajomość literatury.

Kiedyś, zainteresowany fenomenem filmu "Wojna Polsko-Ruska" postanowiłem przeczytać jej książkę. Niestety, książka, tak jak film, okazała się dla mnie tragiczna. Po tym gdy usłyszałem że ma taki styl postanowiłem nie marnować swojego czasu na inne pozycje.

"Wojnę polsko-ruską" uwielbiam, ale czytałam ją zanim jeszcze stała sie modna, więc nie wiem, czy czyni mnie to snobem Pamiętam, że zachęcił mnie felieton Pilcha w Polityce. Natomiast nastepna książka Masłowskiej, "Paw królowej" tak mnie znudziła, że sobie odpuściłam jej twórczość na dobre. Widzę, że nie ma sensu tego zmieniać