Zacznijmy od tego, że gdyby nie moja luba nigdy kresa bym nie ruszył. Po prostu omijałem go wzrokiem. I gdyby nie ona wiele bym stracił.
Kres jest autorem dość specyficznym i dość trudno określić co on w zasadzie pisze. Jeżeli weźmiemy Na przykład wiedźmina, to jest to fantazy jak się patrzy, elfy krasnoludy i tak dalej. A jak opisać człowieka, który taką samą atmosferę jak w fantsy tworzy jedynie przy użyciu ludzi. W zasadzie momentami mieszają się tam jakieś "potęgi", ale ogólnie rzecz biorąc nie wymyka się to w rejony baśni z wodotryskami.

Grrrr. w wyniku zwisu kompa nie udało mi się dopisać do końca...

Ostatnio wyszła "Tarcza Szerni". Co to Szerń i dlaczego wymaga taqrczy opisywał nie będę, bo nie widzę powodu do spoilerowania kawałka dobrej fanastyki. Powiem więc tak. Jest to w przeciwieństwie do wcześniejszych powieści książka, która wymaga znajomości jakiejś poprzedniej "Króla Bezmiarów". Gdyby nie ten drobny fakt poleciłbym ją wszystkim jako idealny przykład czegoś, co można nazwać dobrym warsztatem. Nie ma podziału na czarne -białe co sprawia, że nei ma problemów ze schematycznością. Sam kilkakrotnie zmieniałem opinię o danej postaci. Bohaterowie są barwni, ciekawi i (trochę nadinterpretując chyba) poruszający kwestie ze świata rzeczywistego. Sama intryga została nieco nadwątlona przez podzielenie docelowego dzieła na 2 części, ale to nie wina Kresa, co jednak nie powoduje żadnych przypływów nudy i dłużyzny.
Do pana Kresa mam tylko jeden żal... czemu tak żadko

Oczywiście twórczość Kresa to jak najbardziej fantasy. Na ogólnie pojętą fantastykę składają się 3 gatunki: science-fiction, fantasy i horror. Twórczość Kresa należy przyporządkować do fantasy, chociażby z tego względu, że nie pasuje do żadnego innego gatunku.
Sam autor prowadził w ś. p. "Fenixie" kącik publicystyczny pod nazwą "Kącik złamanych piór", po zamknięciu pisma przeniósł sie do "Science-fiction" gdzie prowadził "Galerię osobliwości Feliksa W. Kresa". Celem tych dwóch cykli artykułów była pomoc początkującym pisarzom, ocena nadsyłanych przez nich opowiadań. Autor wielokrotnie podkreślał, że dla niego słowo "elf" jest słowem wielce nieprzyzwoitym i jeżeli natknie się na takie - wyrzuca tekst do kosza bez dalszej lektury.
Zauważ, że podwaliny pod fantastykę położył Tolkien, majstrując "Władcę pierścieni". Od tego czasu większość autorów w kółko eksploatuje ten sam wątek: zbieramy drużynę - obowiązkowo w składzie: elf, krasnolud, mag i rycerz bez skazy ni zmazy, może być jeszcze jakaś kobietka - i wysyłamy ją w celu odnalezienia zaginionego zielnika maga Cichobździeja; a wszystko po to, aby uratować świat. Kres twierdzi, że każdy autor powinien stworzyć własny świat od podstaw, a nie wzorować się na tym, co wymyślił ktoś inny.
W sumie według mnie największym plusem prozy Kresa jest jego warsztat, któremu nie można nic zarzucić. To czy jego książki spodobają się w warstwie fabularnej to inna sprawa - jak na mój gust trochę za bardzo epatuje przemocą, i zabija zdecydowanie zbyt dużo bohaterów.

Hmm. Zawsze mi się wydawało, że podwalin pod fantstykę nik nie kładł. Ona była zawsze. Mity greckie, Verne, zawsze mi się wydawało, że to było wcześniej. Tolkien owszem stworzył fundamenty, ale właśnie fantasy. Nie zgodzę się też na nazwanie horroru gatunkiem fantastycznym. Poczytaj grzędowicza.w części jego utworów nie występuje ani jeden element fantasy, a napędzić stracha potrafi

Sry, rzeczywiście się rąbnąłem z tym Tolkienem. Miałem na myśli fantasy, oczywiście. A co do horroru... wszystko przez istnienie tzw. "głównego nurtu". Pisarze i krytycy od "poważnej" literatury odżegnują się od tego gatunku literackiego, za to getto fantastyczne chętnie ku niemu wyciąga ramiona - stąd u nas i zresztą na całym bodaj świecie horror jest traktowany jako jeden z podgatunków fantastyki.
A Grzędowicz rzeczywiście pisze nieźle.

:Kobiau, dzięki za ten temat właśnie zagłębiam się w lekturze Kresa - miodzio