Pożyczyłam sobie wczoraj tę słusznych rozmiarów knigę od Iskierki i rezultat jest taki, że teraz ledwo widzę na oczy, boli mnie krzyż i tyłek, bo cały dzień spędziłam na czytaniu.

Sytuacja jest taka: Rok 2014, z powodu kretynizmu polskiego prezydenta (tak jest, módlmy się, żeby się nie sprawdziło) dwa lata wcześniej wybuchła III Wojna Światowa, konflikt nuklearny w wyniku którego świat został zniszczony, a pozostały przy życiu nędzny procent ludzkości żyje w przeżartej promieniowaniem rzeczywistości.

UWAGA: SPOILER

Czy można było zrobić coś, żeby zapobiec takiej katastrofie? Można było. Co więcej, nadal można. Trzeba się tylko cofnąć w czasie....

KONIEC SPOILERA

Pilipiuk w znakomitej formie. Książka przykuwa do fotela. Jak rzadko kiedy chce się dowiedzieć, co będzie dalej, a nakreślona przez autora wizja postnuklearnej rzeczywistości przygnębia. Bohaterowie sympatyczni, fabuła ciekawa, bardzo sprawnie opowiedziana. Nic dodać, nic ująć.

Lubię Pilipiuka. Za lekki styl, za pomysły i poczucie humoru.

UWAGA: SPOILER

I za to, że u niego dobro zawsze zwycięża.

Pilipiuk jest wielce ok.
Niemniej zraził mnie troszku stwierdzeniem, że jest lepszy od Pratchetta.
Nie jest.

Oj, a tak powiedział? Nie jest.

ale nadal jest bardzo bardzo dobry

i w sobotę był u nas w N.S. . super gość, super literatura

Ponura, a co ja mam powiedziec o Twojej "Ósemce"? 650 stron małą czcionkąi wciąga jak diabli

Znaczy, tyłek Cię boli ?

Dorwałem przypadkiem, bo Kobita przyniosła sobie z biblioteki. Piękna niedziela to była Polecam!

Nie, nie jest lepszy

A tak przy okazji: spodobało mi się "Operacji..." chłodne i rozsądne rozumowanie Pilipiuka. Co, że tym razem się nie udało? Za którymś razem się uda! Pomyślcie, w ilu książkach tego brakuje!

Szczerze to ta książka jest dużo poniżej możliwości Pilipiuka. Facet ma świetne pomysły i lekką rękę do pisania, ale "Operacja: Dzień Wskrzeszenia" pozostawiła po sobie wielki niedosyt. Liczyłem na coś więcej jednak. Tak to wszak bywa gdy się autora lubi i ceni i chce się dużo, duuuużo, duuuużooooo więcej i lepiej

Nabyłem, przeczytałem. Uznanie za użucie wielu klasycznych wątków jak katastrofa atomowa, podróż w czasie, alternatywne historie. Od strony słowa (czyli formy i pomysłowości treści) nieco drętwe. Autor lepiej sprawdza się w krótkich, ludycznych formach.
Jakub, wracaj.

Słabiutkie, pomysł na nowelke rozdęty do tomiszcza. Poza tym mam wrażenie, ze bohaterowie Autora nie powinni rozmawiać. Jakoś drewniano im to wychodzi.

Przeczytałem chyba wszystko co Pilipiuk napisał (z wyjątkiem serii o Samochodziku) i uważam że Dzień Wskrzeszenia wcale nie odbiega od innych pozycji. Mam wrażenie, że książka jest również doskonałym pretekstem do tego aby Pilipiuk mógł się z nami podzielić historycznymi ciekawostkami. Pilipiuk pisze barwnie i jednocześnie urzeka.
Podobnie jak ponury zniwiarz przeczytałem książkę jednym tchem. Uważam, że książka jest świetna i napisana z polotem.
Co do porównań kto jest lepszy Pilipuk czy Pratchett to takie porównania wydają mi się nie na miejscu . Osobiście lubię Pratchetta. Jednak gdybym naprawdę musiał wybierać czyją książkę mogę zabrać na bezludną wyspę to Pratchett niestety sromotnie by przegrał z Pilipiukiem. Jak więc widzicie są gusta i guściki. A o gustach jak to mówią się nie dyskutuje