Ostatnio Anna wyszła trzaskając drzwiami...




W grze fabularnej nie każdy musi być tym, kim się wydaje. Burmistrz miasta może być doppelgängerem. Szef policji seryjnym zabójcą. Król, na ten przykład, wampirem.
Na takich zaskakujących zwrotach buduje się fascynujące historie i przygody. Zaufany NPC, być może zleceniodawca, okazuje się stać za wszystkim.
Ale żeby to zadziałało, musisz na początku utwierdzić graczy w samozadowoleniu i przekonaniu, że wszystko jest dokładnie takie, jakie się wydaje. Burmistrz jest porządnym facetem. Szef policji skrupulatnie udziela pomocy. Król jest mądry, dobry i wszyscy go kochają. Serio.
I okazuje się, że stajenny doglądający koni NPC to ukryty zdrajca! Wyszkolony zabójca wykorzystuje graczy do uwolnienia demonicznego zła dla czarodzieja!
Kiedy spada ta bomba, PC biegną do burmistrza, szefa policji lub króla żeby ich ostrzec i uzyskać ich pomoc.
I to jest właśnie właściwy moment na odkrycie doppelgängera, seryjnego zabójcy czy wampira.



RPG jest w zasadzie formą towarzyskiego spotkania z przyjaciółmi. Ludźmi, z którymi dobrze się bawisz, wymieniasz żarty i generalnie miło spędzasz czas. Atmosfera koleżeństwa pozwala się zrelaksować, otworzyć i swobodnie wyrażać siebie bazując na wspólnym przekonaniu że wszystko to dla zabawy i nikt nie musi tu brać wszystkiego na poważnie.
Jednak wypracowanie tego wzajemnego szacunku wymaga czasu. Należy powoli i stopniowo rozwijać relacje z innymi graczami, zdobywając ich zaufanie w jedyny możliwy sposób: z czasem.
Więc, jeśli ktoś kogo znasz mniej niż około 10 lat proponuje pożyczenie swoich specjalnych kości" bądź bardzo, bardzo ostrożny.



Scena, w której klony przybywają z pomocą i włączają się w walkę z droidami Grievousa zjeżdżając na linach, jest całkiem spoko.
Byłaby jeszcze bardziej cool gdyby byli ninja.



Źródło: Darths & Droids

Archiwum komiksu