ANNA GOSŁAWSKA-LIPIŃSKA - "Ha-Ga"
(1915 - 1975)

Studiowała na warszawskiej ASP. Zajmowała się rysunkiem satyrycznym, ilustracją książek dla dzieci, projektowaniem pocztówek i plakatów. Debiutowała w 1936 r. w "Szpilkach", z którymi współpracowała przez kilkadziesiąt lat. Po 1945 r. rysowała również do czasopism: "Przekrój", "Stolica", "Express Wieczorny", "Świat", "Świerszczyk", "Płomyk", "L'Humanite", "Eulenspiegel". Otrzymała wiele nagród m.in.: III nagrodę na II Międzynarodowym Salonie Karykatury w Montrealu (1965), Złotą Szpilkę z Wawrzynem za 1971 r.


Poniżej kilka jej rysunków, osobiście uważam, że są naprawdę warte przypomnienia


- Nie, Felku, nie wejdziesz do wody, dopóki nie nauczysz się pływać.



- Jesteś wstrętną hipokrytką. Wczoraj już wiedziałaś, że kłamię, a udawałaś, że mi wierzysz.



- Czemu się uśmiechasz, kochanie? - Dzwoni mój mąż, mówi, że właśnie gra z tobą w bridża.



- Co słychać na dyżurze? - Ten symulant spod trójki umarł.



- Dlaczego pani to zrobiła? - Nie mogłam już z nim wytrzymać. - To trzeba się było rozwieść. - Kiedy bałam się opinii publicznej.



- Jak ci się podoba stan małżeński? Zadowolona jesteś, że wyszłaś za mąż? - O tak, tylko do męża nie mogę się przyzwyczaić.

Fajne

Co to jest "bridż"? Grają w most?

pierwszy to plagiat z "karuzeli" tyle że tam ojciec chciał synowi kupić struny do gitary , pod warunkiem, że ten najpierw nauczy się grać, czwarty to plagiat ze "Szwejka" scena ze szpitala garnizonowego. A tak w ogóle to

b. fajowe

:rewident, udowodnij
pierwszy rysunek powstał w latach 1936 - 1939

1...2...3... proba napisania komentarza

dziala
Anielska, przez pewien czas nie mozna bylo nic dodac

Jak juz mozna, to powiedz z jakiej prasy ja to pamietam
pamiec mnie zawodzi, starosc chyba

:tomasz35, "Szpilki"

1.. 2.. 3.. próba mikrofonu

omamuniu!

Ależ tego daaawno nie widziałam pierwszy raz zetknęłam się z rysunkami Ha-Gi właśnie w "Przekroju", którego roczniki rodzice oprawiali i trzymali nabożnie w jednym z pomieszczeń naszego domostwa. Roczniki zaczynały się gdzieś około 1950 roku. Zakradałam się tam i wertowałam te opasłe tomy roczników kichając kurzem i chłonąc mistrzostwo redaktorów pod egidą Mariana Eile

Te tomiszcza mam do dziś, już troszkę pokiereszowane, dawno nie wertowane, ale zawsze sobie obiecuję, że wrócę do ich przeglądania w dalekiej przyszłości, na emeryturze, kiedy WRESZCIE będę miała czas dla siebie



ps- wiem, tu ma być śmiesznie, a nie nostalgicznie a kto bogatemu zabroni powspominać?

Fajna kreska była, sie zgadza, Przekroj i Szpilki...