Przeżył 77 lat (bez czterech dni), panował przez 72 lata, trzy miesiące i 18 dni. Rządził najdłużej spośród europejskich władców, a na kartach historii zapisał się jako Ludwik XIV Wielki. I nie bez powodu, choć pod złotą otoczką Króla Słońce kryło się sporo brudu. I to nie tylko dlatego, że monarcha był na bakier z higieną…
Brud, smród i… splendor – tak można najkrócej opisać Wersal Ludwika XIV. Fekalia zalegające na pałacowych korytarzach sprzątano zaledwie raz w tygodniu, a sam władca stronił od kąpieli (miał jej zażyć łącznie zaledwie dwa razy!). Nieprzyjemne zapachy maskował pudrami i ciężkimi perfumami. Zresztą nie była to jedyna rzecz w jego życiu, którą – mniej lub bardziej skutecznie – próbował zatuszować.
Król propagandy
Za jego wizerunkiem wspaniałego Króla Słońce stał… cały sztab artystów pędzla, dłuta, pióra, a także nożyczek czy batuty. Przykład? Po zwycięstwie Francuzów nad Hiszpanami w bitwie pod Rocroi w 1643 roku uwieczniono na rycinie moment, gdy triumfujący władca gratuluje generałowi dowodzącemu francuskimi wojskami. Obrazek nosił znamienny tytuł: „Pierwsze zwycięstwo Ludwika XIV”. Artyście – ani nikomu z otoczenia króla – zdawał się nie przeszkadzać fakt, że monarcha miał wówczas zaledwie pięć lat.
I w zasadzie nic dziwnego, wszak mit Ludwika zaczął powstawać już od dnia jego narodzin (a nawet wcześniej). Sam fakt, że królowa Anna Austriaczka zaszła w ciążę i powiła następcę tronu po przeszło dwudziestu latach płonnych starań powszechnie uważano za cud.
Delfina, który przyszedł na świat 5 września 1638 roku, z miejsca nazwano Dieu Donné, czyli dar Boga. Maleńki Ludwik jakby sam chciał dowieść prawdziwości tego określenia, od razu po urodzeniu prezentując dwa ząbki – co uznano za dobrą wróżbę. Także w późniejszych latach wielokrotnie powoływał się na swe boskie koneksje. Poniekąd też kreował się na Boga, pisząc:
Jestem informowany o wszystkim; słyszę najmniejszego z poddanych; w każdej chwili świadom jestem liczby i jakości moich wojsk i stanu moich twierdz; nieustannie wydaję rozkazy, aby niczego im nie brakowało; odbieram i czytam depesze; sam odpowiadam na niektóre z nich, co do innych zaś, pouczam sekretarzy, jak mają na nie odpowiedzieć; wyznaczam wysokość dochodów i wydatków mojego państwa. (...)
Dokończenie:
https://ciekawostkihistoryczne.pl/2020/12/08/nie-wszystko-slonce-co-sie-swieci-prywatne-zycie-ludwika-xiv/
