TCHNIENIE ZIMY.
Kto wyszedł wczoraj rano na ulicę, ten mógł zauważyć kałuże wody, skrzepnięte warstwą lodu, gruby szron na dachach i zaścielający chodniki różnobarwny „pers" upadłych liści. Przejmujący wiatr północno-wschodni, jaki przyszedł do nas od wschodu, przybliżył zimę o jeden wielki krok. Zdawałoby się, że to zły bóg bolszewicki chce się mścić za doznane porażki orężne i dyplomatyczne. Niektóre drzewa są już ogołocone zupełnie z liści, zwłaszcza przyzwyczajone do cieplejszych klimatów kasztany. Zwarzone liście akacyi i mniejszych krzewów jeszcze się trzymają ostatnim wysiłkiem zagrożonego życia.
Temperatura 5-stopniowa, jaka trwała przez cały dzień, nie nastrajała wesoło licznych zziębniętych przechodniów, dygocących swymi inteligentnymi członkami, których nie pokrywało żadne burżujskie, czy paskarskie futro. Liczne wozy z węglem stawały przed piwnicami, jednak nie tych, którzy żyją ze swych poborów urzędniczych, czy... dziennikarskich. Węgiel, to dziś czarny dyament, już także z racyj swojej ceny i rzadkości. Nadchodzi zima, epoka rozrywek, balów, karnawałów i bobsleighów dla bogatych — okres ciężkiej troski i cierpień dla umysłowo pracującego proletaryatu.
OFIARA KATASTROFY AUTOMOBILOWEJ POD AKADEMIĄ HANDL. ŻYJE.
Informator nasz z powodu pomieszania faktów doniósł w swoim czasie o rzekomej śmierci rotmistrza p. Wolfartha. Po naocznem stwierdzeniu pomyłki, zaznaczamy z żywą radością, że rotm. p. W. żyje i ma się bardzo dobrze.
Ilustrowany Kuryer Codzienny, 22-10-1920
100lattemu.pl
