Też bym napisał 'hajtać', byłem przekonany, że to przeróbka niemieckiego "heiraten", ale to pewnie dlatego, że mieszkam bliżej niemieckiego Berlina niż ukraińskiej Warszawy.

Hmmm.
Tak z perspektywy lat, to wychodzi mi że ten cały posag to można porównać do
nowego lakieru dokładanego do kupowanego samochodu, którym tylko od czasu do czasu
pojeździsz, a cały czas musisz się nim zajmować, czyścić, naprawiać zapewniać garaż ubezpieczenie,wlewać paliwo, a on przy tym ciągle narzeka, że ma niemodne i niewygodne opony i każe zamiatać warsztat w którym go zrobiono.

....tylko dlaczego wychodzi to dopiero po wielu latch kiedy okres gwarancji dawno już minął,
na inny samochód już człowieka nie stać a i z chodzeniem już co raz gorzej.

:waldek52 bo tu i samochód na człowieka felerne ubezpieczenie zakłada

:rots już :ynez to pięknie wytłumaczyła Mnie się jeszcze w zakamarkach pamięci coś kojarzy (ale nie mogę tego nigdzie znaleźć), że pisownia przez ch wynika z tradycji sięgającej jeszcze czasów, gdy język polski jako taki nie istniał i nasi przodkowie posługiwali się staro-cerkiewno-słowiańskim. Wtedy funkcjonowało rozróżnienie ch bezdźwięcznego i h dźwięcznego (coś jak dźwięk między ch a g). *uj (czy tam słowo, z którego *uj się wywodzi) był wymawiany przez ch bezdźwięczne. W polskim h dźwięczne wyewoluowało w stronę bezdźwięczności, a w rosyjskim w stronę g, stąd jeden z dowodów opiera się na tym, że po rosyjsku to słowo brzmi хуй (jak u nas), a nie гуй [guj].
A skąd taka popularność błędnej pisowni przez h? Jedna z hipotez mówi, że w czasach PRL-u słowniki języka polskiego i poprawnej polszczyzny całkowicie ignorowały istnienie brzydkich słów i dla przeważającej większości dzieci i młodzieży kontakt z tym słowem w formie pisanej następował w formie napisu kredą na ścianie bloku, długopisem na szkolnej ławce czy też wpisu w zeszycie, dokonanym przez kolegę w ramach dowcipu (nie gimbusiarskiego, bo gimnazjów wtedy nie było) i tak się utrwaliło
NZMC, mam nadzieję, że pomogłem