Jakie słodziasińskie co nie?

:brogman szkłomistrzostwo! Ładnie ktoś odlał kociaki

Tylko te oczy mają trochę mało sympatyczne.

Wolę bardziej przymrużone oko u kotka

:brogman i koty? Świat się kończy...

Coś dla kociej_mamy

Jak kot to tylko Filemon i Bonifacy

:brogman ładne kolorki szkła. Byłam kiedyś w jakimś muzeum szkła. Samo barwienie szkła jest ciekawe. Z tego co pamiętam to było poprzez dodawanie tlenków metali

Zawsze mnie zastanawia po co ludzie takie gówna kupują

:kurzastopa jeszcze jak sobie kupują to ch*j z nimi, gorzej jak Ci takie barachło w ramach prezentów dają

jedyny plus, że "niechcący" można stłuc

Nawet nie pytaj tylko pakuj i wysyłaj do Lublina

te na samej górze to wyglądają jakby jakiś hutnik kichnął w trakcie dmuchania np. kieliszka

:tomcat_tc ale masz gotowy prezent dla kogoś kogo nie lubisz

:brogman to z Julii w Piechowicach? Szkoda, że akurat takie raczej kiczowate przykłady wrzuciłeś, bo robią też fajniejsze rzeczy.
A ogólnie to bardzo polecam pojechać tam na wycieczkę, jak ktoś będzie w okolicy, bo można wejść na produkcję i zobaczyć sobie jak te kryształy powstają - super sprawa.

:kurzastopa nie to co lampka w kształcie króliczka, prawda?

:yoop o chyba w Piechowicach właśnie byłam. A jak kogoś interesuje "jak to jest zrobione po staropolsku" to polecam warsztaty w muzeum papieru i sztuki drukarskiej w Dusznikach. Papier i szkło to przecież cudowny atrybut każdego artysty, a po wungiel tylko do górnika i to prosto z kiermany

:miss_cappuccino Ohohoho, jaka pamiętliwa . Odsyłam do posta :tomcatu

:yoop mój s.p. Tesciu był hutnikiem szkła właśnie w Julii w Piechowicach. Pół chałupy zawalone jakimś szkłem kryształowym, kartkami, kulami ze szkła czy tam innymi ptaszkami.

:jamis1, najgorzej

:jamis1 "mój teściu był hutnikiem szkła, pół domu zawalone szkłem i odpadem. Gdy przychodziłem do niego z flaszką, to pokazywał mi swoje najlepsze szkła, żadne nie pękło zbyt szybko. Szybko to trzeba było iść po kolejną flaszkę do Żabki czy na CPN. Nie było z nim tak źle, chociaż teściowa narzekała, że jej kolejnej szafy takiej przeszklonej nie chce zrobić, bo cała podłoga w szklankach, kieliszkach, pokalach i wuj wie z czym jeszcze. Ale szczęśliwy to był człowiek, nie ma co. Zawsze wśród szkła jakiś litr był ukryty, nawet teściowa nie mogła dojść, gdzie ten skurwesyn to chowa. To zawsze była wyliczanka, bo na dnie buteleczek kryły się procenty, a ten teść to wszystko zlewał, jak tylko przychodziłem do niego. Ugościł czystą, wydestylowaną, błyszczącą i kryształowo piękną litróweczką uzbieraną z pozostałych już pustych naczyń. Wspaniały z niego teściu. Zawsze na twarzy rumień i uśmiech. Zawsze buty z chrupiącą podeszwą. No dusza człowiek." Najlepszy teściu?

Mój teściu też był hutnikiem. Ale on tylko jakieś buteleczki do perfum i alkoholi na automatach umie.