Zmarł Krzysztof Penderecki.

https://gwiazdy.wp.pl/nie-zyje-krzysztof-penderecki-mial-86-lat-6494058641111169a

To co warto zapamiętać (bo o dokonaniach to będą całe artykuły) to jego otwartość na doświadczenia. Kto wie czy to właśnie nie znamionuje prawdziwych wielkości.
Pan Penderecki ostatnimi laty eksperymentował z ... zespołami rockowymi. Był to logiczny ciąg następstw w jego przypadku. Wcześniej potrafił konstruować specjalne instrumenty kiedy potrzebował jakiegoś szczególnego dźwięku.
Do rocka przekonał się właśnie z tego powodu (plus elektronika wykorzystywana przez rockmanów). W każdym razie nie miał klapek na oczach, a to w dzisiejszym świecie bardzo dużo.

Dowód na to, że nawet z Dębicy można wyjść na porządnego człowieka.

:pies_kaflowy Nie dotyczy mojego byłego szwagra.

Dobry termin wybrał. Dzięki zmianie czasu pożył godzinę dłużej

Koniec pewnej epoki, nie ma totamto...

analizowało się na zaliczenie kiedyś..

https://www.youtube.com/watch?v=HilGthRhwP8

Bodaj najsłynniejszy. Utwór, którego wykonania niektóre orkiestry odmawiały z uwagi na możliwość zniszczenia instrumentów

[*]

Wielki artysta, bez dwóch zdań, szkoda
Ale słusznego wieku dożył, dobre chociaż to.

[*]

Jako laik powiem, że jego muzyka dla mnie była jak obrazy niektórych artystów, co do których nigdy nie ma pewności czy na pewno dobrze zostały powieszone na ścianie, albo czy nie są efektem przypadkowego upadku puszki farby na płótno.

Muzyka musi być muzyką, musi być przyjemna dla ucha. Zachwycanie się utworem ze względu na nowatorskie zastosowanie sprężyn materaca czy drewnianych chodaków do wydobywania dźwięków, albo ze względu na techniczną trudność odegrania jakiegoś fragmentu jest bez sensu.

:k0curek "...Muzyka musi być muzyką, musi być przyjemna dla ucha..."

Gdzieś ty znalazł taka definicję?
Ale wiesz, może zostawmy tę dyskusje na inną okazję, ok?

:k0curek
de gustibus non disputandum est

nie podoba się to się nie podoba
wzbudza podziw to wzbudza

obowiązkowe ani jedno ani drugie nie jest, każdy lubi i/lub podziwia to co woli

:krzychpl nie odniosłem się do gustu, ale do definicji, jak łatwo zauważysz.

Krzysiupl łatwo nie zauważa

:k0curek
Jedna z okejek pod tym co napisałeś jest moja. Wiadomo jak jest.
Paralela kolejowa: jednych interesuje szybkie dojechanie do celu i żeby w przedziale było wygodnie, a drudzy będą zachwycać się pneumatyką w podwoziu wagonu

Ja Pendereckiego szanuję, ale jako muzykolog. Nowatorstwo, działalność pedagogiczna, oraz w ramach Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia - jak pisze - to temat na całe książki. Natomiast co do muzyki - to symfoniczny death metal. Nie każdemu muszą pasować ekstremalne środki artystycznego wyrazu.
To jeszcze wrzucę coś bardziej przystępnego, utwór po którym Pendereckiemu zarzucano wręcz zdradę awangardowych ideałów

https://www.youtube.com/watch?v=SXBWSBLBMX4

:brood_k no właśnie o takie "zdrady" mi chodziło. Facet potrafił się nie zamykać w klateczce i za to należy mu się szacunek.
Ograniczając się do np. rocka zobacz co grali tzw. "wielcy". Np. The Beatles - znajdziesz u nich niemal każdy gatunek muzyki popularnej, u Stonesów to samo. Nie bali się orkiestr dętych, klawesynów, smyczków , niczego. Stonesi grali zarówno "Jumpin' Jack Flash" jak i "Lady Jane".
I dlatego są tym kim są.
Penderecki nie bał się producentów i dlatego osiągnął to co osiągnął.

Przy okazji jeszcze jedna smutna konstatacja.
Oglądałem właśnie w TV wypowiedź byłego ministra kultury, Waldemara Dąbrowskiego, które pięknie mówił o Pendereckim, podając ad hoc tytuły jego dzieł i omawiając je, ewidentne wiedział o czym mówi. Wzbudziło to pewną nostalgiczną refleksję, że kiedyś ministrami kultury bywali ludzie mający o niej jakieś pojęcie.

Obecnie minister "kultury" potrafi jedynie z trudem wydukać że nie zna utworów noblistki bo jej nie ceni. Jak ten zaglądający głupiutki Kubuś Puchatek: im mnie zna, tym bardziej nie ceni