Ma na sumieniu 3 miliony ofiar. Uważał, że „wojsko tworzy się po to, żeby można było zabić żołnierzy”, i lekką ręką wysyłał własne zastępy na śmierć. W swoim imperium przywrócił niewolnictwo, a wybuchające przeciw jego władzy bunty topił we krwi. Kim naprawdę był legendarny „bóg wojny” i „symbol postępu”?

Zwycięstwo i zabor biegły przed nim i za nim. Sława czynów tylu, brzemienna imionami rycerzy, od Nilu szła hucząc ku północy – pisał o Napoleonie Bonapartem Adam Mickiewicz. Wieszcz nazywał cesarza Francuzów „bogiem wojny”. I nie był jedynym, którego uwiodła napoleońska legenda. Od ponad 200 lat ambitnego Korsykanina przedstawia się jako wojennego geniusza. W oczach wielu jest godnym następcą Cezara i Aleksandra Wielkiego, bożyszczem swoich żołnierzy, prawdziwym herosem. Najwyższy czas zdekonstruować ten mit.

Heros z zakrwawionymi rękami

Zdarzają się historycy, którzy podważają białą legendę Napoleona. Ponad dekadę temu burzliwą dyskusję wywołała głośna książka Claude’a Ribbego, francuskiego historyka o karaibskich korzeniach. W emocjonalnym pamflecie zestawiał on cesarza Francuzów z Hitlerem.

Bardziej wyważoną, niż Ribbe, choć równie surową ocenę wydaje w swojej najnowszej książce „Największe kłamstwa w historii” historyk Frank Fabian. Tak przedstawia bilans rządów „geniusza wojny”:

Ziemia, po której Napoleon przeszedł, stawała się czerwona od krwi (…) Ostrożnie szacując, ma on na sumieniu trzy miliony zabitych. W czasie swego panowania wygubił równo milion żołnierzy francuskich i około dwóch milionów żołnierzy przeciwnika (…) Ilu rannych i kalek ma na swoim koncie, można tylko spekulować. Pięć milionów? Sześć? (...)

Dokończenie:
https://ciekawostkihistoryczne.pl/2017/02/15/ten-krwawy-tyran-doprowadzil-do-smierci-milionow-ludzi-nadal-uwaza-sie-go-za-bohatera/

Artykuł taki sobie, ale komentarze Stada "znawców" tematu zdumiały mnie tak bardzo, że przestałem jeść śniadanie, a "argumenty" pokazują, że szkoła niewiele nauczyła te dzieci. Najlepszy był "... zamiast robić zadanie z angielskiego siedzę tu i piszę ..."
No właśnie, drogie dziecko, rób ten angielski
Co do artykułu - zabrakło mi drobiazgu - pierwszym Polakiem, który negatywnie odniósł się do Napoleona był Kościuszko. Napoleon poprosił o spotkanie z nim chcąc skłonić do współpracy. Po spotkaniu Kościuszko orzekł, że Polacy nie mogą się po Napoleonie niczego dobrego spodziewać. Historia przyznała mu rację, ale któżby tam uczył się czegokolwiek z historii, nie?
Legenda jak widać trwa w najlepsze

:bulcyk22 dowiedziałeś się o tym dopiero z ciekawostkihistoryczne.pl? To trochę słabo, bo ten portal jest dla portali historycznych tym, czym pudelek dla portali informacyjnych.

Dowódców rzeźników było w historii mnóstwo. Poczytaj sobie choćby o Fryderyku Wielkim, Alymerze Hunter-Westonie, Charlesie Manginie (jego żołnierze nazywali go "Boucher", prawda że milutko?).
Dowiedz się, jak poczynał sobie Redvers Buller podczas wojny burskiej, albo Robert Nivelle na froncie zachodnim w 1917 roku. Napoleon nie był jedyny.

"Po spotkaniu Kościuszko orzekł, że Polacy nie mogą się po Napoleonie niczego dobrego spodziewać. Historia przyznała mu rację"

czy ja wiem? Gdyby nie on nie byłoby Księstwa Warszawskiego a potem Królestwa Polskiego, lepsza była taka kadłubowa niepodległość niż żadna. Kodeks napoleoński to też jakieś tam osiągnięcie.

:fiol78 "Niepodległość" Księstwa Warszawskiego, była warta tyle co dżdżownica na haczyku. Napoleon potrzebował żołnierzy i pieniędzy i wycisnął z tej "niepodległości" ile tylko się dało.
A przy okazji Polacy się cieszyli...

:fiol78 a co miał Napoleon wspólnego z Królestwem Polskim
Co zaś do Księstwa Warszawskiego to nie wiem czy wiesz, że to był po prostu twór dostarczający żołnierza (rekrutowano nawet bezpośrednio do armii francuskiej) oraz teren do wygodnego i bezpiecznego rabunku. Davout zasłynął z wywozu wszystkiego co miało wartość na skalę równą chyba tylko potopowi szwedzkiemu. Nie było mowy o jakiejkolwiek samodzielności, a jedyny, który się na to zdobył - Józef Poniatowski w 1809 roku stał się bohaterem niezliczonych donosów do Napoleona pisanych przez ukochanych rodaków.
Jedyna ciepła strona - Wolne Miasto Gdańsk i Księżna Gdańska czyli Katarzyna Lefèbvre, z domu Hübscher czyli Madame Sans Gene
Kodeks napoleoński - oczywiście, ale on nie był tworzony dla Polaków, a mówiłem o korzyściach dla nas. Jeśli masz na myśli jego wprowadzenie w Królestwie Polskim to wiedz, że został on poważnie okrojony pod wpływem Kościoła (autor hymnu Wybickie nawet stracił przez to stanowisko bo chciał się tego kodeksu trzymać).
Druga korzyść z epoki napoleońskiej to powieść Makuszyńskiego "Szatan z siódmej klasy", którą czytałem z wypiekami na policzkach i film z 1960 roku Do dziś go lubię

'a co miał Napoleon wspólnego z Królestwem Polskim" Gdyby Napoleon nie stworzył Księstwa Warszawskiego to sprawy polskiej w ogóle by nie było. Przy czym nie jest moja tezą że on nas strasznie lubił- to był cyniczny polityk i strateg, po prostu gdyby nie jego próby przemeblowania Europy i strach jaki napędził kilku despotom to mielibyśmy Polskę pokrojoną między trzech zaborców, a tak stworzył szansę że zaistniał taki Drucki-Lubecki.

:fiol78 sprawy polskiej i tak nie było w rozmowach Napoleona z innymi mocarstwami. Możesz dać przykład, gdzie kładł "sprawę polską" na stole? Jakoś nie zauważyłem. Księstwo warszawskie zaistniało bo to był tańszy sposób szachowania Rosji (a dlaczego chciał ją szachować?) niż utrzymywanie tu licznych garnizonów.
Nie było z naszej strony polityka, który powiedziałby mu "- Napuś, pójdziemy z tobą, ale ..."
Co zaś do królestwa Polskiego to wybacz, ale to była "subtelna" gra Rosji, a Napek w tym czasie siedział na wysepce i łowił rybki.
Nawiasem mówiąc nasi główni rozmówcy Napoleona - Wybicki i Dąbrowski, tez nie byli az tacy naiwni i nie wierzyli mu bezkrytycznie. Spodziewali się natomiast jego całkowitego zwycięstwa i przewrócenia porządku starej Europy. Dlatego za nim szli.
Legenda napoleońska została stworzona długo, długo po nim samym, bo była potrzeba "dla pokrzepienia serc".

Nie można zapominać o tym, co Napoleon zrobił dla rozwoju nauki, a zrobił cholernie dużo. Tak samo z ustawodawstwem, miarami, jednostkami, drogami, normalizacją najrozmaitszych systemów. Długo by opisywać, ale to był człowiek, którego można kojarzyć z wieloma innymi rzeczami poza wojną. Odcisnął potężny ślad. Również w kwestii praw człowieka

:thurgon no ale nikt temu nie przeczy. Rozmawialiśmy tylko o jego "grze" polską kartą.
Na wojnie np. doceniał efekt psychologiczny. Mam gdzieś jego ulotkę kolportowaną wśród ludności, a dotyczącą zwycięstwa w bitwie z Austriakami. Sęk w tym, że ulotka była drukowana ... przed bitwą Ale w ten sposób zniechęcił ludność do stawiania oporu.

Ale trzeba pamiętać, że dał dużo przyjemności pani Walewskiej

:marder o Napoleonie dowiedziałem się z filmu "Napoleon i Marysieńka".
To słaby powód umieszczenia jego nazwiska w polskim hymnie, nie uważasz?

:bulcyk22 toteż w latach 1925 - 1927, kiedy trwała ogólnonarodowa dyskusja nad wyborem pieśni mającej zostać hymnem, problem Napoleona był podnoszony. Niestety, pieśni konkurencyjne były takie, że wybrano, mimo zastrzeżeń, mazurek Dąbrowskiego.