W swoim życiu zawsze dążyła do niepodzielnej władzy nad Egiptem. Zawierała sojusze, pozbywała się przeciwników i nie bała się stawiać wszystkiego na jedną kartę. Starożytni pisali, że umarła tak, jak żyła – dramatycznie. Co wiemy na temat ostatnich lat życia i śmierci Kleopatry?

Konflikt pomiędzy Antoniuszem a Oktawianem narastał, a wraz z nim propaganda przeciwko Kleopatrze. Swoją kulminację osiągnął on w roku 33 p.n.e., kiedy zakończony został triumwirat, a władzę w Rzymie 1 stycznia 32 roku p.n.e. przejęli konsulowie. Oficjalnie doszło wtedy do rozłamu imperium, a rozpoczęcie wojny domowej zrzucono na Kleopatrę.

Doradcy Antoniusza sugerowali, że Kleopatra powinna wrócić do Egiptu, aby nie napędzać więcej maszyny propagandowej Oktawiana, jednak królowa z wielu przyczyn nie chciała wyjechać. Z pewnością nie chciała także przyjąć do wiadomości, że jej obecność u boku wodza nie była korzystna. Z jednej strony spodziewała się, że Antoniusz zawrze kompromis z Oktawianem, a ona dążyła do całkowitego zwycięstwa. Z drugiej strony wiedziała, że konkuruje z siostrą Oktawiana i żoną Antoniusza – Oktawią, która przedstawiana była jako wzór cnót i dobra.

Niepokonana władczyni

Kleopatra zdawała sobie z pewnością sprawę ze słabości Marka Antoniusza i jego podatności na wpływy doradców i obawiała się, że nie długo po jej wyjeździe mógłby się on pogodzić z żoną, a nawet zwrócić przeciwko Egiptowi, a na utratę sojusznika nie było jej stać. Dodatkowym argumentem za pozostaniem u boku dowódcy był fakt, że to Egipt opłacał armię i flotę Antoniusza.
Królowej od zawsze zależało na podkreślaniu, że jest jedyną władczynią Egiptu. Manifestacją tego był m.in. relief w świątyni Hathor w Dendera, gdzie ukazana została wraz ze swoim synem Cezarionem. Relief sugeruje, że oboje sprawują równą władzę nad Egiptem, jednak to ona – umieszczona po lewej stronie całej sceny była najważniejsza. Ukazana została tu jako piękność, którą na ziemię jako swoją regentkę wysłała sama Izyda. Kleopatra nie mogła sobie pozwolić, aby wizerunek ten przekreślił Antoniusz odsyłający ją, jako swoją podwładną do Aleksandrii. (...)

Dokończenie:
https://ciekawostkihistoryczne.pl/2019/09/23/na-ozyrysa-pokaze-wam-jak-umiera-krolowa-tego-nie-wiedziales-o-samobojstwie-kleopatry/

To było tak:

https://www.youtube.com/watch?v=wgKsttAW9yM

:brood_k Za często cytujesz Kaczmarskiego. Nostalgia czy starość?

:pies_kaflowy jedno przychodzi z drugim. My, młodzi, tego nie rozumiemy

Antoniusz nie mógł się jej pozbyć bo to ona utrzymywała całą armię - ze skarbca wyciągnęła na kampanię 5000 talentów ( roczne utrzymanie legionu to było 40 -50 )

I dlatego też właśnie chcialbym powiedzieć jak... w jakim przypadku powstaje moja poezja. Jest to w zasadzie dziwna rzecz. Tak dziwny jak... jak ja sam jestem. Mam swój intymny świat, w którym żyję. I wszystkiego tego jest wam brak co ja mam: smutek i... i nostalgia.


To może Lema zacytuję. "Ananke" moje ulubione: "Smuga cienia to jeszcze nie memento mori"