Z jednej strony podgolone szlacheckie głowy, tureckie kontusze, ciemnota, pijaństwo, wyzysk chłopstwa, upadek miast, z drugiej patriotyzm, wspaniałe bitwy i polska tożsamość. Czym tak naprawdę jest mit sarmacki?
Termin „sarmatyzm” pojawił się w latach 60. XVIII wieku, na początku czasów stanisławowskich. Został wprowadzony do użytku przez twórców i publicystów oświecenia, określając nim polską kulturę szlachecką, która ukształtowała się na przełomie XVI i XVII wieku. Pochodzenie od starożytnego ludu Sarmatów przyjmowano pod koniec XVI wieku za prawdę. Sarmatyzm pełnił ważną funkcję polityczną, ponieważ motywował prawa Polski do mocarstwowości, zaznaczając kierunek wschodni polityki Jagiellonów, jednoczył zróżnicowanie etniczne, językowe, wyznaniowe społeczeństwa Litwy i Korony.
„Polskie wypisanie dwoiey krainy świata, która po łacinie Sarmatia…”
W XVII wieku sarmatyzm uległ przeobrażeniu. Samo pojęcie zaczęło odnosić się do szlachcica polskiego, ruskiego oraz litewskiego, wyłączając z tej społeczności inne, niższe grupy społeczne. Szlachta prześcigała się w tworzeniu genealogii własnych rodów do takiego stopnia, że Załuscy, Opalińscy, Lubomirscy czy Radziwiłłowie mieli sięgać swymi przodkami czasów rzymskich, a nawet greckich. (...)
Dokończenie:
https://ciekawostkihistoryczne.pl/2019/09/18/czy-przez-ten-mit-upadla-rzeczpospolita/