Ukochany kot jednej pańci... Zwierzątko mocno wycofane, ostrożne, bojące się własnego cienia. Został niespodziewanie osierocony, jego pani nagle i niespodziewanie umarła. Ma sześć lat, jest kastratem. Póki co ja go przygarnę, ale boję się, że moje koty go po prostu zeżrą, albo on padnie na serce jak zobaczy inne koty

A może właśnie z inne sierści sprawią, że socjalizacja przebiegnie całkiem sprawnie. Najgorzej by było, gdyby przerzucano go z jednego miejsca na drugie. Kot potrzebuje przynajmniej dwóch tygodni na ogarnięcie nowej miejscówki.

Czy gdy starsza, schorowana osoba bierze zwierza do domu, to jest egoizm? Wie, że nie pożyje tak długo, jak ten zwierz, wie, że nie będzie miał się nim kto zająć po jej śmierci. Tak się tylko zastanawiam, nie oceniam, nie potępiam, nie chwalę. Z jednej strony kilka lat miłości dla psakota to dużo, zwłaszcza schroniskowego. Z drugiej, gdyby pieskot miał prawo do decyzji... Tak tylko mi do głowy przyszło.

:sambojka

Niewielu ludzi zakłada, że wkrótce umrze. Skoro nie ma rodziny, która mogłaby się zająć kotem, to tej kobiety pewnie też nikt nie odwiedzał. I to jest dopiero smutne. A koty potrafią dawać radość. I potrafią tęsknić.

I w takich sytuacjach kurwiam na dwie rzeczy: 1. że nie jestem milionerką, 2. że zawsze jestem zakocona po kokardkę. Wystarczyłoby, żeby jeden punkt zniknął i kot byłby u mnie.
:jenny8 napisz przynajmniej z jakich okolic ten kot.

Sambojka... Ciocia, kiedy go brała, była jak najbardziej zdrowa i pełna życia, i samotna, ten kot był całym jej życiem kurwa, umarła nagle, nikt sie nie spodziewał, życie jest takie kruche Do dupy to wszystko, i tyle
Gatinha, kot jest z Mysłowic. A przyjedzie do Pruszkowa, ale gdyby ktos chciał, to przywiozę w dowolne miejsce.

:tilliatillia ma, a raczej miała rodzinę, mnie...

:jenny8, przykro mi z powodu cioci :tuli
Mam nadzieję, że uda się szybko znaleźć dobry dom dla kota

:paula_jasu też mam taką nadzieję... Tu nie chodzi o to, mnie jeden wuj, dwa koty czy trzy koty, jedna kuweta więcej i tyle. Ale ten kot boi się wszystkiego, taki typ. Jak żeśmy byli z wizytą, chował się w dziurę pod kaloryferem i nie wychodził. Dlatego chciałabym dla niego domku, gdzie dalej mógłby być ten jedyny i ukochany.

Niemniej - tego się nie robi kotu.
:tuli
Chciałbym, ale nie mogę, z wielu powodów.

Mój Michu z zachowania. Mieszkał z rodziną - trójka dzieci i jak to dzieci dość okrutne , przede wszystkim dla jego uszu ( ilość decybeli straszna) kumpel zawsze się śmiał że jak przychodzę to Michu się do mnie łasi bym się z nim pobawił. Po 3 latach wydało się że najstarszy dzieciak ma alergię na koty więc trafił do mnie tak z dnia na dzień, przez 2 doby tylko spał. Jeszcze nigdy nie widziałem tak szczęśliwego zwierzaka. Tyle że całe życie spędził z dala od pojazdów itp. a tutaj przy ruchliwej drodze to przez kolejne 4 lata wyglądało że będzie miał zawał za każdym razem jak coś przejeżdżało. Teraz jest już 13 letnim dziadkiem i nawet jak traktor jedzie to najwyżej się przesunie by go nie najechał.