Uzbrojeni po zęby, doskonale wyszkoleni i bezgranicznie zdeterminowani? Jeżeli w Twojej głowie tkwi taki obraz ludzi zwalczających terrorystów to jesteś… w błędzie. Ich szkolenie można nazwać morderczym wyłącznie dlatego, że poziom wiedzy robi z nich co najwyżej mięso armatnie.
Brytyjski ochotnik Ed Nash, który trafił na front walki z ISIS nie miał konkretnego planu. Zanim zjawił się w Syrii, włóczył się po świecie, nie posiadał stałego adresu, ani planu na życie. Gdy w regionie rozgorzał brutalny konflikt, akurat współpracował z organizacją humanitarną działającą w Birmie. Na wieść o bitwie o Kobane (którą opisaliśmy już w innym artykule) postanowił jakoś wspomóc walczących z Państwem Islamskim Kurdów.
Przybył do północnego Iraku wyposażony tylko w namiary na kogoś, kto być może skontaktuje go z kurdyjskimi żołnierzami i w numer telefonu do osoby, która miała w języku zrozumiałym dla miejscowych wyjaśnić taksówkarzowi, dokąd powinien jechać. jednak już na lotnisku opryskliwi dla wszystkich urzędnicy akurat jego powitali uprzejmie. I od razu podziękowali za to, że przyjechał dla nich walczyć.
Po kilku dniach oczekiwania Nash, wraz z kilkoma innymi ochotnikami, został przewieziony do górskiego obozu szkoleniowego, gdzie zaczął się aklimatyzować wśród Kurdów i uczyć języka. Otrzymał też pseudonim „Botan” (od nazwy rzeki płynącej w regionie). To wówczas on i nowi koledzy nauczyli się między innymi zawsze zostawiać jedną kulę w magazynku pistoletu dla siebie, lub nosić przy sobie granat wybuchający bez opóźnienia. Wiedział, że w razie schwytania przez Państwo Islamskie, śmierć była tą lepszą opcją. Gdyby złapano go żywcem mogła go czekać pokazowa egzekucja przez ścięcie, transmitowana na żywo. (...)
Dokońńczenie:
https://ciekawostkihistoryczne.pl/2019/03/22/tak-mnie-szkolili-do-walki-z-islamistami-wstrzasajaca-relacja-ochotnika/
