po wczorajszym zdarzeniu uświadomiłem sobie, że ja naprawdę nie lubię tego kraju - jako organizacji, narodu jak i społeczeństwa.
Co do organizacji państwa - po każdej tragedii jest hurr durr, robimy akcję przeciwko - przemyt, dopalacze, hazard, escape room. I wszystko na kolanie, bez sensu, bez planu. Jak zwykle zryw, z szablami na czołgi, diamentami we wroga , zero długofalowego działania, wszystko obliczone na teraz na już, byle do wyborów. Wieczne prowizorki. Wpływ jednej religii na życie osób nie wierzących i dostosowanie prawa do wymogów stawianych przez jej hierarchów. Kupowanie przychylności kleru przez wszystkie opcje polityczne.
Co do narodu - Wkurwia mnie apoteoza klęski i przegranych bohaterów. Nie cierpię zrywów narodowych, pospolitych ruszeń i moralnych zwycięzców. Nie widzę żadnej wartości dodanej w utracie co pokolenie najbardziej aktywnych i wartościowych jednostek, czy to przez konspirację i zesłania, przegrane powstania czy wymuszoną politycznie bądź ekonomicznie emigrację. Dodatkowo drażni mnie podejście Polaków do przestrzegania prawa, choćby znaków drogowych.
Co do społeczeństwa - Wkurza mnie wszechobecna hipokryzja, faryzeuszowska pobożność i wiejski antysemityzm. Drażni mnie ogólna zawiść, kombinatorstwo, niechlujstwo, bałagan prawny, organizacyjny i taki zwykły, na podwórkach i ulicach. Wkurza mnie wszechwiedza w każdej dziedzinie, 40 milionów selekcjonerów, ekspertów od wszystkiego i lekarzy. Denerwuje mnie dulszczyzna i przyzwolenie na przemoc w domu. Milczący sąsiedzi, bo nie chcą się wtrącać, matki odmawiające zeznań przeciwko domowemu oprawcy, bo dzieci muszą mieć ojca. Wkurza mnie promowanie zasady że nie mów nikomu co się dziej w domu.
Mógłbym tak jeszcze długo, poglądy te podziela wielu moich znajomych, więc żeby wyjść z bańki informacyjnej, poszukam odpowiedzi tutaj, bo wiem że są tu ludzi którzy ten kraj kochają (@tilliatillia).
I teraz przechodzę do pytania - co powoduje, że kocha się Polskę, że się jest z tego kraju dumnym? I nie chcę argumentów o przyrodzie, krajobrazach czy innych pięknych miejscach, miastach etc. bo one takie same by były (lub były) pod obcymi rządami, z innym społeczeństwem.
Aha - po wpisaniu w googla tego pytania wychodzi mi głównie papież, chleb i widoczki...

Miłość to raczej nie jest coś racjonalnego

bo tak. Next.
A w ogól kocha się nie za coś, ale mimo wszystko.

Polskę kocha się za to, że oprócz bandy tępych ch*jów trafiają się jeszcze perełki jak moja żona . I pewnie gdzie indziej też są perełki, ale z którą dogadałbym się po polsku?

nie znam mądrzejszej odpowiedzi
https://www.youtube.com/watch?v=zb9Obfsfhrw

ja Polskę kocham, ale jej nie lubie
no i cytat z Piłsudskiego wiecznie żywy

Jak wyżej

:jamis1 z tym chlebem mają sporo racji

Bo tu jest mój dom. Szczególnie odczuwałem ten dziwny ucisk w środku, gdy wracałem do kraju po kilku tygodniach pobytu za granicą.

Kocha sie ludzi, zwierzeta, miejsca, nawet rosliny. Ale kraj? Taki sztuczny ludzki twor? :o

https://www.youtube.com/watch?v=zb9Obfsfhrw

Zapytam Cię, może głupio - :jamis1 jak się zakochujesz, to też zastanawiasz się za co ją kochasz? Miłość polega na tym, że CZUJESZ nie rozumiesz. Ona jest Twoja, chcesz żeby była Twoja, nie wyobrażasz sobie żeby było inaczej.. Może być tysiąc rzeczy, które Cię drażnią albo irytują, ale kochasz - i to jest ważniejsze. Najważniejsze. Wszystko inne się nie liczy.

I czym się różni miłość do kraju? On jest MÓJ, oddycham moim krajem od prawie czterdziestu lat. Oglądam wschodzące TUTAJ słońce, cieszę się spadającym TUTAJ deszczem, mówię i słucham TEGO języka. Tutaj, jak byłem mały, Tata zabierał mnie na wycieczki. Tutaj poznawałem muzea, teatry, wiedzę. Tutaj poznałem ludzi z którymi przez kilka dekad dzielę mase dobrych rzeczy. Tutaj urodził się mój Syn.

To jest MOJE miejsce, a ja jestem jego częścią. I nie zabierze mi tego żaden nadęty polityk, zaślepiony bojówkarz. Nie dam się przekonać, że MÓJ kraj zniknął, czy ktoś go zabrał, podzielił czy nie wiem co jeszcze. I nie, nie wyjadę, bo wyjeżdzając zostawię go na pastwę tych wszystkich, którzy go psują. A nie porzuca się tego, co Twoje.

edit: o, widzę, że skojarzenie muzyczne miałem nie tylko ja

no dobra to nie za co, ale dlaczego?
:discordia jeśli myślisz o tym, że "Naród wspaniały, tylko ludzie kurwy", to może cytat żywy ale z treścią się nie zgodzę. No chyba że chodzi o ten "Tylko dzięki zaiste niepojętej, a tak wielkiej i niezbadanej litości boskiej, ludzie w tym kraju nie na czworakach chodzą, a na dwóch nogach, udając człowieka."

Ja to już nie wiem, ale o ten to na pewno wie ...


">

:r_a_k czyli generalnie chodzi o to że tu dorastałeś, że ktoś za Ciebie wybrał miejsce w którym przyszedłeś na świat i się wychowałeś. Jest to argument, który rozumiem ale którego nie potrafię do końca przyjąć . A co do zakochania się.
https://youtu.be/h5IILgB_lfY

:jamis1

Jeżeli chcesz definiować cały kraj przez pryzmat rządu i mentalności wiecznie narzekających miernot, to masz do tego święte prawo. Cały czas będziesz widział negatywy, pozytywne zmiany albo nie będą przez Ciebie zauważone, albo pomniejszych ich znaczenie.
Wiele z tych ludzkich cech nie ma narodowości, wszędzie znajdziesz gburów, pijaków i żonobijców. Ba, w niektórych krajach jest nawet gorzej, o ile można w ten sposób mówić o wspólnych cechach obywateli.
Tylko po co? Chcesz, to będziesz widział brudne podwórka zamiast odnowionych kamienic, dziurawe drogi zamiast nowych autostrad, naprutą patologię zamiast tysięcy dzieciaków z puszkami WOŚP. To Twoja sprawa, Twój - jakże polski - punkt widzenia.
Nie jestem hurra-patriotą, doceniam działania "Żołnierzy Wyklętych", ale pamiętam o bandytach pokroju Burego. Powstanie uważam za sprawę z góry przegraną, ale to chyba nie jest odpowiedni temat na taką dyskusję. Nie żyłem w tamtych czasach, mam inną perspektywę.
Chodzę na wybory, płacę podatki, segreguję śmieci, nie noszę koszulek z husarskimi skrzydłami. Jeżdżę w góry, nas jezioro, wchodzę w las. Wyłączam wszystko, odcinam się od otoczenia. Dobrze mi w tym miejscu. Dlatego staram się, aby ten stan rzeczy się poprawiał. Narzekaniem nic nie zmieniasz. A już z całą pewnością - nie poprawisz.

Masz na dobranoc.
https://youtu.be/MtDFT34JGN8

:r_a_k czyli gdyby teatr byl wybudowany 300m od polskiej granicy i tam calowalbys swoja pierwsza kobiete przy zachodzie slonca - to juz nie byloby to...

Polskę jako mój kraj kocham. Nienawidzę kurewskiej władzy i pisowskiej części "narodu".

:tillia to jest kawałek którym chciałem zilustrować mój pierwszy post ale obawiałem się, że się z tego zrobi CWWG.
Podpisuję się prawie pod każdą linijką Twojego tekstu, zwłaszcza "Chodzę na wybory, płacę podatki, segreguję śmieci, nie noszę koszulek z husarskimi skrzydłami. Jeżdżę w góry, nas jezioro, wchodzę w las. (...) Dobrze mi w tym miejscu. Dlatego staram się, aby ten stan rzeczy się poprawiał". Ale czy ma dla Ciebie znaczenia to że tu, dokładnie w Twoim Woolloomooloo, akurat jest Polska, czy równie dobrze by Ci tu było, jakby tu były Austro-Węgry lub Federacja Międzymorza?

Nie mam za co kochać państwa, a kraj jest ani dobry, ani zły. Taki tam drugoligowiec. Jestem tu w wyniku zrządzenia losu, czy może nawet farta (np. mój prapradziadek wykopał mojego pradziadka z domu, ten poszedł i się osiedlił kilkaset kilometrów dalej i dzięki temu nie spalono go wraz z resztą rodziny i chałupą na Wołyniu). Wśród moich przodków byli Niemcy, Żydzi, Tatarzy, Polacy... Równie dobrze moi przodkowie mogli się osiedlić 500km na wschód czy zachód. Przykładowo - rodziny moich rodziców mieszkały o kilka kilometrów od siebie, nie wiedząc nic o sobie. Gdy moi rodzice się poznali, jedna z rodzin zdążyła się uprzednio przeprowadzić 300km w bok, druga - o 500km. Takie wędrowniczki. Sam się czuję obywatelem planety, bez szczególnego rozróżniania na terytoria. Emeryturę zapewne spędzę daleko stąd, o ile dożyję, rzecz jasna. I na pewno opuszczę ten kraj bez żalu.

A ktoś kocha? Pierwsze słyszę. Ja lubię swój dom, dobrze się czuję w miejscu gdzie spędziłem część dzieciństwa, mimo spędzenia odrobiny czasu w różnych miejscach na świecie nadal całkiem mi się to podoba i fajnie mi się wraca. Podobają mi się niektóre aspekty polskiego dorobku kulturalnego. Ale kochać kraj/państwo? Jakaś parafilia tudzież bajeczki dla konformistów, którzy posłuszni byli w szkole, mówili wszystko jak im kazali, no i tak im zostało do dziś

Nie wiem, albo i wiem ale jakos dzis trudno o tym pisać. Ale im bardziej Skijlen naciska "wyjedźmy za miedzę" ja się upieram "ja tu zostanę".
Możecie się śmiać.

Za co kocham Polskę?

Za ludzi, których tu spotykam, z którymi się uczę, z którymi pracuję. Ta miłość nie jest ślepa na wady, ale trwa pomimo tych niedoskonałości.

Za historię - tak wyszło, że światopogląd, który się ukształtował w tej części świata często w mniejszym stopniu niż u innych państw/narodów dążył do zniewolenia sąsiadów bliższych czy dalszych. I choć może nie jest to korzystne z punktu widzenia biologii i przetrwania populacji to jest to dla mnie cechą świadczącą o rozwiniętym człowieczeństwie, a nie o zezwierzęceniu. Mimo tej ewolucyjnej wady przetrwaliśmy. Dodatkowo Polska była (może nawet wciąż jest) jednym z najbardziej tolerancyjnych kulturowo i religijnie państw na świecie.

Za obecne bezpieczeństwo - od wojen, trzęsień ziemi, chorób, itd.

Za miłość do wolności - "wolność kocham i rozumiem. wolności oddać nie umiem"

Za wykształcenie ludzi. Tylu tutaj "ekspertów", ale właśnie często dzięki ogólnemu wykształceniu mają szersze horyzonty niż ludzie za granicą. Chyba bym z nudów rozpierdolił społeczność, w której mało kto wie co to Alaska czy Australia.

Poza tym trawa zawsze wydaje się zieleńsza gdzie indziej.

:gatinha - słusznie, też bym się nie pchał na Białoruś

:jez_z_lasu - wolność od chorób? Trochę antyszczepów i odra wylewa. Wolność?! Opchnęli za michę socjalu. Tolerancja? Pojedź na wieś, postaw dom i nie przyjmij księdza po kolędzie.

Chodziłem po kolędzie jako ministrant. Na wsi. Daleko, daleko, daleko... Nie wszyscy wpuszczali. Tragedii nie było. Ale może dlatego, że tam gdzie mieszkałem nie dusili się w kwasie i pamięci. Jak już było mocno źle to się bili, obalali połówkę i godzili.

btw. skąd przyszły antyszczepy? haw?

Lubię w sobie ten element polskości, który każe mi tu zostać. Na złość tym kutafonom, którzy by woleli żebym wyjechał. Ot paradoks.

łatwiej byłoby wyjechać nawet na Białoruś, jakby się tę bidną Polskę zostawiało w dobrej kondycji i zdrowiu. Ale teraz? To jakby ktoś z rodziny chorował a Ty sobie wyjeżdżasz. Tak ja nie umiem.

:jez_z_lasu - nieważne, skąd przyszło, ważne, że jest. Tak samo, jak stonka ziemniaczana.
:gatinha - no widzisz, dla Ciebie rodzina, tak masz nadrukowane obwody i tego się nie przeprogramuje. Co stanowi zarazem jedną z odpowiedzi na pytanie autora wątku.

:thurgon dokladnie tak jak peppone napisal.
Nawet gdybys tej Polski nie kochal i chcial uciec, to niewazne dokad wyjedziesz, zawsze wezmiesz z soba siebie.

niech Ci będzie, że wiesz lepiej niż ja o tym co mnie dotyczy. Jeden więcej ekspert od moich uczuć. Tylko pamiętaj, że moim zdaniem najbardziej lubisz kapuśniak i w dupie mam, że jednak pomidorową. Kapuśniak.

Za wszystko pomiędzy "Gaude Mater Polonia" Wincentego z Kiełczy i "I loved You at your Darkest' Behemoth.
Sporo tego, Ty moja Polsko