https://galopujacymajor.wordpress.com/2018/08/11/dobra-zmiana-dla-dziesiony/
Wydaje się, że po fiasku z nauczycielami, rezydentami lekarskimi, niepełnosprawnymi, rolnikami, doktorantami wreszcie znalazła się grupa, która całkiem serio może odczuć „dobrą zmianę”. Tą grupą okazują się być polscy przestępcy.
Jeśli bowiem gdzieś naprawdę strzelają osławione szampany, to właśnie w kryjówkach tych, którzy przed polskim wymiarem sprawiedliwości uciekali do krajów Unii Europejskiej. Teraz bowiem, nawet jeśli w tej kryjówce zostaną złapani, to po ostatnim wyroku TSUE, prawdopodobieństwo, że obejmie ich Europejski Nakaz Aresztowania jest o wiele, wiele mniejsze. Skoro, zdaniem TSUE, sądy danych państw, przed wydaniem ściganego przestępcy, mają badać stan praworządności w Polsce, to oczywiście każdy złapany przestępca, za pośrednictwem lokalnego adwokata, taki wniosek będzie składał. A to nie tylko spowoduje, że kolejne miesiące rozpatrywania wniosku miną, ale finalnie okazać się może, że niestety, ale kraj, w którym jeden poseł ma na telefon Trybunał Konstytucyjny i Sąd Najwyższy, kryteriów praworządności mimo wszystko jednak nie spełnia. Mało tego, taki sędzia, rozpatrując wniosek, będzie kierował się własnym poglądem na demokrację i praworządność, żaden lokalny prokurator Piotrowicz mikrofonu mu nie wyłączy, żaden strażnik w Sejmie rąk nie wykręci, a żaden marszałek Kuchciński nie postraszy zabraniem pensji. Słowem, zabiłeś, zgwałciłeś, ukradłeś – uciekaj do UE, tam być może cię nie wydadzą. Oto historyczna wręcz skala osiągnięć ministra Ziobry i posła Kaczyńskiego, można nawet zaryzykować stwierdzenie, że jeszcze nigdy tak niewielu (polityków), nie zrobiło tak wiele dla tak wielu… morderców i gwałcicieli.
Ba, działający w Polsce przestępcy też mają dziś o wiele łatwiej. Nie chodzi nawet o to, że awanse dostają znajomi królika, więc jakość pracy policji jest jak jakość pracy kierowców rządowych limuzyn. Chodzi przede wszystkim o szafę Lesiaka, którą państwo Kaczyńskiego buduje dla obywateli własnego państwa. Jak się bowiem okazało, ubeckie metody ministra Błaszczaka w stosunku do „terrorystów” z białymi różami i kartonami z napisem „Konstytucja” stosowali również tajniacy, którzy na co dzień zajmują się rozpracowywaniem gangów, czy szukających sprawców najgłośniejszych zabójstw. A że praca inwigilowania własnych rodaków i pisania służbowych notatek do SBeckich rejestrów, już od 1945 roku była pracą czasochłonną, to znaczy, że tych samych roboczogodzin owi tajniacy nie mogą poświęcić, by morderców i gangsterów złapać. Każda więc roboczogodzina poświęcona temu, czy wichrzyciel Kasprzak wszedł do marketu i co podejrzany element Hołdys zagrał na gitarze, jest godziną niepoświęconą na poszukiwanie mordercy dziecka albo gangstera obcinającego palce. Gdybym był politykiem oficjalnie zapytałbym się Brudzińskiego, ilu takich tajniaków i ile takich roboczogodzin spędziło i miałabym prosty rachunek, jak wielkie wakacje od policji mają najwięksi polscy przestępcy.
Przestępcy mniej poważni też po cichu klaszczą. Zwożeni z całego kraju policjanci na miesięcznice, demonstracje, obronę Sejmu, obronę pomnika, ściganie przebierających pomniki Koralgola, rzecz jasna, nie mogą w tym czasie wykonywać swych zadań na prowincji. A dodatkowo za takie wyjazdy odbierają dni wolne od pracy. Jeśli dodać do tego ogromną frustrację włączanie szeregowych policjantów w polityczne przepychanki, wciąż niskie zarobki i ciągłą groźbę utraty prawa do wczesnej emerytury, to mamy obraz służby, która działa niczym ten słynny pułk lotnictwa odpowiedzialny za Smoleńsk.
Klaszczą też ci, których nadzorować miał minister Jaki. Przypomnijmy: pan Jaki, oprócz rozdawania jabłek, kiełbas, linii metra, Dunajców i Malej Stranej jest jednocześnie wiceministrem Sprawiedliwości i szefem komisji reprywatyzacyjnej. Przez wiele dni chwalił się pan minister, jakie to osiągnięcia miał w resorcie i wrzucał nawet fotkę, jak to po godzinach czyta dokumenty związane z aferą reprywatyzacyjną. Teraz niestety te sprawy stoją w miejscu, bo stać muszą. Pan minister bowiem biega, grilluje, jeździ na rowerze, a raz nawet, ponoć po raz pierwszy w życiu, dali mu koledzy pojechać metrem. Wyjaśnianie afery reprywatyzacyjnej i praca w ministerstwie musi więc poczekać aż się warszawska kiełbaska przysmaży. Zresztą, z racji coraz głośniejszych oskarżeń o uwikłanie warszawskiego PISu w aferę, temat, niczym miesięcznice smoleńskie, zostanie pewnie wyciszony. A kto się dorobił, ten się dorobił.
Być może więc fakt, że nie da się wygrać z mafią śmieciową, mafią developerską, mafią dopalaczową nie wynika z faktu, że te mafie są tak dobrze zorganizowane. Ale z prostego faktu, że politycy testują metro Młociny, a ganiający na co dzień przestępców policjanci i tajniacy, chowają się teraz w krzakach pod domem Klementyny Suchanow i chronią pomniki Kaczyńskiego przed koszulkową zniewagą. .
Wydaje się, że po fiasku z nauczycielami, rezydentami lekarskimi, niepełnosprawnymi, rolnikami, doktorantami wreszcie znalazła się grupa, która całkiem serio może odczuć „dobrą zmianę”. Tą grupą okazują się być polscy przestępcy.
Jeśli bowiem gdzieś naprawdę strzelają osławione szampany, to właśnie w kryjówkach tych, którzy przed polskim wymiarem sprawiedliwości uciekali do krajów Unii Europejskiej. Teraz bowiem, nawet jeśli w tej kryjówce zostaną złapani, to po ostatnim wyroku TSUE, prawdopodobieństwo, że obejmie ich Europejski Nakaz Aresztowania jest o wiele, wiele mniejsze. Skoro, zdaniem TSUE, sądy danych państw, przed wydaniem ściganego przestępcy, mają badać stan praworządności w Polsce, to oczywiście każdy złapany przestępca, za pośrednictwem lokalnego adwokata, taki wniosek będzie składał. A to nie tylko spowoduje, że kolejne miesiące rozpatrywania wniosku miną, ale finalnie okazać się może, że niestety, ale kraj, w którym jeden poseł ma na telefon Trybunał Konstytucyjny i Sąd Najwyższy, kryteriów praworządności mimo wszystko jednak nie spełnia. Mało tego, taki sędzia, rozpatrując wniosek, będzie kierował się własnym poglądem na demokrację i praworządność, żaden lokalny prokurator Piotrowicz mikrofonu mu nie wyłączy, żaden strażnik w Sejmie rąk nie wykręci, a żaden marszałek Kuchciński nie postraszy zabraniem pensji. Słowem, zabiłeś, zgwałciłeś, ukradłeś – uciekaj do UE, tam być może cię nie wydadzą. Oto historyczna wręcz skala osiągnięć ministra Ziobry i posła Kaczyńskiego, można nawet zaryzykować stwierdzenie, że jeszcze nigdy tak niewielu (polityków), nie zrobiło tak wiele dla tak wielu… morderców i gwałcicieli.
Ba, działający w Polsce przestępcy też mają dziś o wiele łatwiej. Nie chodzi nawet o to, że awanse dostają znajomi królika, więc jakość pracy policji jest jak jakość pracy kierowców rządowych limuzyn. Chodzi przede wszystkim o szafę Lesiaka, którą państwo Kaczyńskiego buduje dla obywateli własnego państwa. Jak się bowiem okazało, ubeckie metody ministra Błaszczaka w stosunku do „terrorystów” z białymi różami i kartonami z napisem „Konstytucja” stosowali również tajniacy, którzy na co dzień zajmują się rozpracowywaniem gangów, czy szukających sprawców najgłośniejszych zabójstw. A że praca inwigilowania własnych rodaków i pisania służbowych notatek do SBeckich rejestrów, już od 1945 roku była pracą czasochłonną, to znaczy, że tych samych roboczogodzin owi tajniacy nie mogą poświęcić, by morderców i gangsterów złapać. Każda więc roboczogodzina poświęcona temu, czy wichrzyciel Kasprzak wszedł do marketu i co podejrzany element Hołdys zagrał na gitarze, jest godziną niepoświęconą na poszukiwanie mordercy dziecka albo gangstera obcinającego palce. Gdybym był politykiem oficjalnie zapytałbym się Brudzińskiego, ilu takich tajniaków i ile takich roboczogodzin spędziło i miałabym prosty rachunek, jak wielkie wakacje od policji mają najwięksi polscy przestępcy.
Przestępcy mniej poważni też po cichu klaszczą. Zwożeni z całego kraju policjanci na miesięcznice, demonstracje, obronę Sejmu, obronę pomnika, ściganie przebierających pomniki Koralgola, rzecz jasna, nie mogą w tym czasie wykonywać swych zadań na prowincji. A dodatkowo za takie wyjazdy odbierają dni wolne od pracy. Jeśli dodać do tego ogromną frustrację włączanie szeregowych policjantów w polityczne przepychanki, wciąż niskie zarobki i ciągłą groźbę utraty prawa do wczesnej emerytury, to mamy obraz służby, która działa niczym ten słynny pułk lotnictwa odpowiedzialny za Smoleńsk.
Klaszczą też ci, których nadzorować miał minister Jaki. Przypomnijmy: pan Jaki, oprócz rozdawania jabłek, kiełbas, linii metra, Dunajców i Malej Stranej jest jednocześnie wiceministrem Sprawiedliwości i szefem komisji reprywatyzacyjnej. Przez wiele dni chwalił się pan minister, jakie to osiągnięcia miał w resorcie i wrzucał nawet fotkę, jak to po godzinach czyta dokumenty związane z aferą reprywatyzacyjną. Teraz niestety te sprawy stoją w miejscu, bo stać muszą. Pan minister bowiem biega, grilluje, jeździ na rowerze, a raz nawet, ponoć po raz pierwszy w życiu, dali mu koledzy pojechać metrem. Wyjaśnianie afery reprywatyzacyjnej i praca w ministerstwie musi więc poczekać aż się warszawska kiełbaska przysmaży. Zresztą, z racji coraz głośniejszych oskarżeń o uwikłanie warszawskiego PISu w aferę, temat, niczym miesięcznice smoleńskie, zostanie pewnie wyciszony. A kto się dorobił, ten się dorobił.
Być może więc fakt, że nie da się wygrać z mafią śmieciową, mafią developerską, mafią dopalaczową nie wynika z faktu, że te mafie są tak dobrze zorganizowane. Ale z prostego faktu, że politycy testują metro Młociny, a ganiający na co dzień przestępców policjanci i tajniacy, chowają się teraz w krzakach pod domem Klementyny Suchanow i chronią pomniki Kaczyńskiego przed koszulkową zniewagą. .
