Zmarła Krystyna Sienkiewicz
Na pamięć znam jej kwestie z "Lekarstwa na miłość".

Zdublowałam informację, którą niżej podał :brood_k

Urocze moderatorki proszę o usunięcie mojej

Wole ta. Prosze usunac wczesniejsza, ktora podal :brood_k. Demokracja

Można spróbować scalić, a ja Agacie zawsze ustąpię miejsca, choćby z racji długości stażu tutaj

Niemniej szkoda, bo to zwyczajnie dobry człowiek był, pogodna, uśmiechnięta, ze spokojem znosiła te wszystkie losowe przypadłości. Powoli kończy się tamto przedwojenne pokolenie, czy tego chcemy czy nie.

:brood_k długość nie ma znaczenia

https://youtu.be/fgMkjE88DJU

https://youtu.be/Pcr2ebrkPWY

No, szkoda...

Taki komentarz o Krystynie Sienkiewicz ktoś napisał i pod nim się podpisuję:

"~Kate : Pani Krysiu, kto nas teraz rozśmieszy, pocieszy i będzie wskazówką jak sobie radzić w życiu, niezależnie od wszelkich życiowych przeciwności. Mając tak trudne życie przygnębiające dzieciństwo i tyle problemów w dorosłym życiu wszyscy Panią odbierali jako śmieszkę, wesołka i prawie "niepoważną" osobę. Może to te teatralne role, występy w kabaretach, optymistyczne jak zawsze wywiady niosły taki przekaz. Ale to chyba kwestia życiowej filozofii by się nie użalać, nie oskarżać innych, a zawsze szukać pozytywów w życiu. To nie naiwność ale po prostu życiowa filozofia i nawet widząc Pani stroje nie estradowe a codzienne widać było radość życia pomimo wszystko. Kłopoty jakie sprawiła pani przybrana córka inną osobę skłoniły by do wylewania żalu w mediach ale nie Pani. Pani dała jej wszystko co najlepsze i kiedyś Julia to doceni, ze nie mogła mieć lepszej przybranej mamy. Pani stosunek do zwierząt, psów kotów wszelkiej maści biednych stworzeń świadczy tylko o tym że nawet mając problemy możemy dać siebie innym. To codzienna przyzwoitość w zachowaniu, wykorzystywanie otrzymanych talentów (plastyczne, pisarskie, artystyczne) i ogromna życzliwość dla świata i dystans do siebie. W teatrze bywam rzadko, często słyszałam Panią w radio i telewizji, widziałam super sztukę "Klimakterium" z Pani genialną kreacją, mam książkę z dedykacją i płytę. Teraz bezcenne pamiątki bo dotknięte Pani ręką. Pani Krysiu dziękuję za tyle lat dawania świadectwa, że życie to jednak wielka sztuka ale nie można go traktować śmiertelnie poważnie i z zadęciem. Mam teściową w Pani wieku, Wdowa od 10 lat, zawsze ubrana na czarno, narzekająca na los i niewychodząca z kościoła. Niestety to raczej standard pań w wieku około 80-siątki. Pani Krysiu, była Pani naszym chyba niedocenianym skarbem. Dla młodych pewnie wciąż nieodkrytym. Starsza Pani to przecież nie wzór dla młodych osób wylewających codziennie pomyje na facebooku na swoich znajomych i bliskich narzekających na wszystko wokół. Tak łatwo narzekać a tak trudno zrobić coś dobrego dla innych.
Wyrazy współczucia dla Rodziny i bliskich. Szanujmy pamięć tak cudownych ludzi jak Pani Krysia. Nauczymy się chociaż trochę od niej radości życia pomimo wszystko. Pani Krysiu dziękuję, że dzieliła się Pani swoim życiem z nami w tak cudowny, mądry sposób.

Wielka strata.

"Rzeczpospolita babska"